Johannes 15

1 «Eg er det sanne vintreet, og Far min er vingardsmannen.

Qasseka Yesussay hizzgdes “tummu woyne miththa anoy tana, akakilitteza ooththanchay ta aawa.

2 Kvar grein på meg som ikkje ber frukt, tek han burt, og kvar som ber frukt, reinskar han, so ho skal bera meir frukt.

Ta bolla dishe ayfe immoontta hangge wuris ta aaway qanxxii diigana, ayfiza hangge gujji ayfaana mala qirxxi geshshana.

3 De er alt reine for skuld ordet som eg hev tala til dykk.

ta intes yootda qaala gaason inte hai geshshata.

4 Ver i meg, so er eg i dykk! Som greini ikkje kann bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, so kann ikkje de heller, utan de er i meg.

Tanan diite, taka intenan dana, hanggey woyne ano bolla doontta aggiko berkka ayfe ayfana danddaonttaysa mala inteka tanan doontta dishshe ayfee ayfanas danddaekista.

5 Eg er vintreet, de er greinerne. Den som er i meg og eg i honom, han ber mykje frukt; for utan meg kann de ingen ting gjera.

Tane woyne miththa ano, inte qass hanggista, daroo ayfee ayfizadey tanan dizadene taka izan dizade, gasooyka ta bayndda inte aykoka ooththanas danddaekista.

6 Um nokon ikkje vert verande i meg, vert han kasta ut som ei grein, og visnar; folk sankar deim i hop og kastar deim på elden, og dei brenn.

Tanan baynddadeey qanxxetidi woora yegetida hangge mala kare yegetidi hen melana, heyta mala hanggista issi bolla shiqqid taman yegistanane exxana.

7 Vert de verande i meg, og vert ordi mine verande i dykk, so bed um kva de vil, og de skal få det!

Inte tanan diiko ta qaalayka intenan diiko inte koydaysa oychchiko demmana.

8 På den måten vert far min herleggjord, at de ber mykje frukt, og de vert mine læresveinar.

Daroo ayfee inte ayfishin ta aaway bonchetes, hessa malan inte tana kaallizayta gididaysi hessan erristana.

9 Som Faderen hev elska meg, so hev eg elska dykk; ver i min kjærleik!

Aaway tana dosiidaysatho taka intena dosadis, hessa gish inte ta siqqoon diite.

10 Held de bodi mine, so er de i min kjærleik, liksom eg hev halde bodi åt far min, og er i hans kjærleik.

Tani ta aawa azazo polada iza siqqoon deyda mala inteka ta azazoo poliko ta siqqoon deyana.

11 Dette hev eg tala til dykk so mi gleda kann vera i dykk, og dykkar gleda kann verta fullkomi.

Haysa ta intes yootzay ta uhaaththaaysii intenan gidana malane inte uhaaththaaysiika kumethth gidanasiko.

12 Det er bodet mitt, at de skal elska kvarandre, som eg hev elska dykk.

Ta intes immiza azazoy ta intena siqqida mala inteka inte garssan isay isara siqqistanasiko.

13 Ingen hev større kjærleik enn at han gjev livet sitt for venerne sine.

Asi ba lagees ba shemhaaththao aththii immope adhiiza siqqooy deena.

14 De er venerne mine, so sant de gjer det eg segjer til dykk.

Ta Intena ta azazii wursi inte poliko inte ta laggeta.

15 Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger; for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer, men dykk kallar eg vener, for alt eg hev høyrt av far min, hev eg sagt med dykk.

Ashshikaray goday ooththizaysa erroontta gish simma hayssafe guyee ta intena ashshikarata giikee, gido attin tani ta aawape siydaysa wursa intes qonccisiida gish ta intena ta laggeta gadiis.

16 De hev ikkje valt ut meg, men eg hev valt ut dykk, og sett dykk til å ganga ut og bera frukt - frukt som varer ved, so Faderen kann gjeva dykk alt de bed um i mitt namn.

Ta intena doradiis attin inte tana doribeykista, inte bidi daroo ayfee ayfana mala inte ayfeey eeqi dana mala ta intena wothadis, hessa gish inte ta sunththan woosidaysa wursi aaway intes immana.

17 Det er det eg legg dykk på hjarta, at de skal elska kvarandre.

hessa gish inte intee garssan isay isara siqqistana mala ta intena azazays.

18 Um verdi hatar dykk, so må de vita at ho hev hata meg fyre dykk.

Kaalethidika Yesussay hizzgdes. “intena derey ixxiko intefee kase tana ixxidaysa errite.

19 Var de av verdi, so vilde verdi elska sitt eige. Men for di de ikkje er av verdi, men eg hev valt dykk ut or verdi, difor hatar verdi dykk.

Inte ammanoontta dere asa gidikoo dere asay ba bagga gididade doses, gido attin inte dere bagga gidontta gish ta intena derepe shakkada dorida gish derey intena ixxees.

20 Kom i hug det ordet eg sagde dykk: Ein tenar er ikkje større enn herren sin; hev dei forfylgt meg, vil dei forfylgja dykk og; hev dei halde seg etter mitt ord, vil dei halda seg etter dykkar ord og.

Ashshikaray godape adhena gada ta kase intes yootoysa yushsh qoopite, istti tana godizayti intenaka goddana, istt ta qaala naggizako inte qaala naggana.

21 Men alt dette kjem dei til å gjera mot dykk for mitt namn skuld, av di dei ikkje kjenner den som sende meg.

Istti tana kittidade errontta gish ta gaason inte bolla hessa wursi ooththana.

22 Var eg ikkje komen og hadde tala til deim, so hadde dei ikkje synd; men no hev dei ingen ting å orsaka syndi si med.

Ta yada isttas yootonttako isttas nagara gidenashin, hai qass istta nagaras haano giza gasooy bawa.

23 Den som hatar meg, hatar og far min.

Tana ixxizadey ta aawaka ixxes.

24 Hadde eg’kje gjort slike verk bland deim som ingen annan hev gjort, so hadde dei ikkje synd; men no hev dei set deim, og like vel hatar dei både meg og far min.

Hara urray oosontta ooso ta istta garssan oosonttako isttas nagara gideenashin hai istt hessa wursi beeydape guyee tanaka ta aawaka ixxida.

25 Men det er av di det laut sannast det ordet som er skrive i lovi deira: «Utan orsak hata dei meg.»

Hessika handday kase (tana gasooy bayndda dishin ixxida) geetetdi istta wogan xaafetda qaalay polistanasiko.

26 Når målsmannen kjem, han som eg vilde senda dykk frå Faderen, Sannings-Anden, som gjeng ut frå Faderen, so skal han vitna um meg.

“Gido attin aawape kezidi yanays taka ta aawa achchafe intes yedanays tumma ayanay minththethzays yidi izi ta gish markkatana.

27 Men de og skal vitna; for de hev vore med meg frå det fyrste.»

Inte koyropeka tanara diza gish tas inteka markkatanddista.”