Johannes 14
1 «Lat ikkje hjarta dykkar uroast! Tru på Gud, og tru på meg!
A Yeshu gubhaalugulilenje, “Nnatengukanje mmitima jenunji. Nnakwaakulupalilanga a Nnungu, nngulupalilanje na nne.
2 I huset åt Far min er det mange rom; var det’kje so, vilde eg vel då sagt dykk det; for eg gjeng burt og vil stella til ein verestad åt dykk.
Kumui kwa Atati ipali ndamo yaigwinji, monaga nngabha nneyo, ngammalanjilenje. Nnaino ngunakwenda kukunnng'alashiyanga ndamo.
3 Og når eg hev gjenge burt og stelt til ein verestad åt dykk, kjem eg att og tek dykk til meg, so de og skal vera der eg er.
Nyendaga kung'alashiyanga ndamo, shimuje kukuntolanga, nkupinga pushimme nne, na mmanganyanji mmanganje popo.
4 Og vegen dit eg gjeng, den veit de.»
Mmanganyanji nngumanyinji mpanda gwa kungwendako.”
5 Tomas segjer til honom: «Herre, me veit’kje kvar du gjeng av; korleis kann me då vita vegen?»
A Tomashi gubhabhushiye, “Mmakulungwa, tukakukumanya kunkwenda, bhai, tugumanye bhuli mpandago?”
6 Jesus svarar: «Eg er vegen og sanningi og livet. Ingen kjem til Faderen utan gjenom meg;
A Yeshu gubhaajangwile, “Nne ni mpanda na kweli na gumi. Jwakwa akombola kwenda kwa Atati ikabhe kupitila nne.
7 hadde de kjent meg, so hadde de kjent far min og, og frå denne stund kjenner de honom, og hev set honom.»
Ibhaga nkamanyinji nne, nkaamanyinji Atati. Kuumila nnaino, mwaamanyinji, numbe mwaabhweninji.”
8 Filip segjer til honom: «Herre, lat oss få sjå Faderen, so hev me nok!»
A Pilipi gubhaalugulile, “Mmakulungwa, shiitupwae, ntulanguye Atati.”
9 Jesus svarar: «No hev eg vore so lang ei tid i hop med dykk, og du kjenner meg ikkje, Filip? Den som hev set meg, hev set Faderen; korleis kann du då segja: «Lat oss få sjå Faderen?»
A Yeshu gubhaalugulilenje, “Mobha gowega ndemi na mmanganyanji, igala mmwe a Pilipi nkanabhemanya? Amweni nne abhabhweni Atati. Nkubheleketa bhuli, ‘Ntulanguye Atati?’
10 Trur du ikkje at eg er i Faderen, og Faderen er i meg? Dei ordi eg talar til dykk, talar eg ikkje av meg sjølv; men Faderen, som bur i meg, han er det som gjer sine verk.
Bhuli nkaakulupalila kuti nne muni nkati ja Atati, nabhalabho Atati mubhali nkati jangu? Malobhe gungummalanjilangaga, ngaabheleketa kwa mashili gangu namwene, ikabhe Atati bhali nkati jangu, ni bhaatenda liengo lyabho.
11 Tru meg, når eg segjer at eg er i Faderen, og Faderen i meg! Um ikkje det, so tru meg for sjølve verki skuld!
Nngulupalilanje kuti nne muni nkati ja Atati, na Atati mubhali nkati jangu, ibhaga ng'oo, nkulupalilanje kwa ligongo lya maengo gungutendaga.
12 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som trur på meg, han skal gjera dei same verki som eg gjer, og han skal gjera større verk enn dei. For eg gjeng til Faderen,
Kweli ngunakummalanjilanga, jwene angulupalila nne, na jwalakwe shaatende maengo gungukamula nne, nkali na gamakulungwa kupunda genega, pabha nne ngunakwenda kwa Atati.
13 og alt de bed um i mitt namn, det vil eg gjera, so Faderen kann verta herleggjord i Sonen.
Shoshowe shishinnjuganje kwa lina lyangu, shenesho shindende, nkupinga Atati bhakuywe nkati jika Mwana.
14 Bed de meg um noko i mitt namn, so skal eg gjera det.
Nnyugangaga shoshowe kwa lina lyangu, shinintendelanje.”
15 Elskar de meg, so held de bodi mine;
“Mmbingangaga, shinkamulanje amuli yangu.
16 då skal eg beda Faderen, so gjev han dykk ein annan målsmann, som skal vera hjå dykk i all æva, (aiōn g165)
Na nne shinaajuje Atati bhampanganje jwakunjangutilanga juna, nkupinga atame na mmanganyanji pitipiti. (aiōn g165)
17 Sannings-Anden, som verdi ikkje kann få, for ho ser honom ikkje og kjenner honom ikkje. De kjenner honom; for han bur hjå dykk og skal vera inni dykk.
Jwenejo Mbumu jwa kweli. Shilambolyo nngakombola kumposhela, pabha shikakombola kummona wala kummanya. Ikabheje mmanganyanji mummanyinji pabha anaatama na mmanganyanji, na shaabhe nkati jenunji.”
18 Eg vil’kje lata dykk vera att åleine som foreldrelause born; eg kjem til dykk.
“Ngannekanga ushubha, shininjiilanje.
19 Um ei liti stund ser verdi meg ikkje lenger; men de ser meg; for eg liver, og de skal liva.
Gaigele mobha gashoko, shilambolyo shikamona kabhili, ikabheje mmanganyanji shimmonanje, pabha nne najwankoto na nkali mmanganyanji shimmanganje mmabhakotonji.
20 Den dagen skal de skyna at eg er i far min, og de er i meg, og eg i dykk.
Pushiliishile lyene lyubhalyo, shimmanyanje kuti nne muni nkati ja Atati, na mmanganyanji munninginji nkati jangu, na nne nkati jenunji.”
21 Den som hev bodi mine og held deim, han er den som elskar meg, og den som elskar meg, honom skal far min elska, og eg skal elska honom og openberra meg for honom.»
“Akwiiposhela amuli yangu nikwiikamula, jwenejo ni ambinga nne. Na jwalakwe ambinga nne, shaabhapinje Atati, na nne shinimpinje na shiniilanguye kuka jwene.”
22 Judas - ikkje Iskariot - segjer til honom: «Herre, kva hev hendt, sidan du vil syna deg for oss og ikkje for verdi?»
A Yuda, nngabha a Ishikaliote bhala, gubhaabhushiye, “Mmakulungwa, shiitendeshe bhuli mmwe kwiilanguya kwetu uwe na nngabha ku shilambolyo?”
23 Jesus svara so: «Um nokon elskar meg, held han seg etter ordet mitt, og far min skal elska honom; og me skal koma til honom og taka vår bustad hjå honom.
A Yeshu gubhajangwile, “Mundu ambingaga shakamule malobhe gangu, Atati shibhampinje na uwe shituishe, nitama najo.
24 Den som ikkje elskar meg, held seg ikkje etter ordi mine; og ordet de høyrer, er ikkje mitt, men far min’s, som sende meg.
Mundu akaambinga nne akakamula malobhe gangu. Lilobhe limpilikenenje nngabha lyangu nne, ikabhe lya Atati bhandumile.
25 Dette hev eg tala til dykk medan eg endå er hjå dykk.
“Nimmalanjilenje genego, shini launo na mmanganyanji shino,
26 Men målsmannen, den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk på alt det eg hev sagt dykk.
ikabheje Nkujangutila jula, Mbumu jwa Ukonjelo, shibhantume Atati kwa lina lyangu, shannjiganyanje indu yowe na kunkumbushiyanga gowe gunimmalanjilenje.”
27 Fred leiver eg åt dykk, min fred gjev eg dykk; eg gjev dykk ikkje fred på den måten som verdi gjer det. Lat ikkje hjarta dykkar uroast og ikkje ræddast!
“Ngunakunneshelanga ulele, ngunakumpanganga ulele gwangu. Ngakumpanganga malinga shilambolyo shishikuti tenda. Nnainginikanje mmitima jenunji wala nnatengukanje.
28 De høyrde eg sagde til dykk: «Eg gjeng burt og kjem til dykk att; » elska de meg, so gledde de dykk for di eg gjeng til Faderen, for Faderen er større enn eg.
Mwapilikenenje punammalanjilenje. ‘Ngunakwijendela, kungai shinimmujilanje kabhili.’ Nkambinjilenje, nkainonyelenje kwa ligongo ngunakwenda kwa Atati, pabha bhenebho bhakulungwa kumbunda nne.
29 Og no hev eg sagt dykk det fyrr det hev hendt, so de skal tru når det hender.
Njikummalanjilanga genega nnaino gakanabhe koposhela, nkupinga pushigakoposhelepo nkulupalilanje.
30 Heretter kjem eg ikkje til å tala mykje med dykk; for no kjem hovdingen yver verdi. I meg eig han ingen ting,
Ngabheleketa kabhili malobhe gamagwinji na mmanganyanji, pabha nkulungwa jwa shilambolyoshi anakwiya. Wala jwangali sha kombola kwangu nne,
31 men eg vil verdi skal sjå at eg elskar Faderen, og gjer so som Faderen hev sagt til meg! Reis dykk, og lat oss ganga ifrå her!»
ikabheje shilambolyo shinapinjikwa shimanye kuti nne ngunakwaapinga Atati, pabha ngunatenda indu yowe malinga shibhang'amulishe Atati. Nnjimangane, tujabhule apano!”
