Jobs 8

1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,

Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,

6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.

Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”