Jobs 8

1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:

Na ka whakautu a Pirirara Huhi, ka mea,

2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?

Kia pehea ake te roa o tau korero i enei mea? Kia pehea ake te roa o nga kupu a tou mangai e rite ai ki te hau kaha?

3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?

E whakaparori ke ranei te Atua i te whakawa? E whakaparori ke ranei te Kaha Rawa i te tika?

4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.

Ki te mea i hara au tamariki ki a ia, a kua maka atu ratou e ia hei utu mo to ratou he;

5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,

Ki te rapu wawe koe i to Atua, a ka inoi ki te Kaha Rawa;

6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,

Ki te mea he ma koe, he tika, ina, ka ara ake ia ki a koe aianei, ka manaakitia ano e ia te nohoanga o tou tika.

7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.

Ahakoa i iti tou timatanga, e nui noa atu tou whakamutunga.

8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.

Tena ra, ui atu ki to mua whakatupuranga; anga atu hoki ki te mea kua rapua e o ratou matua.

9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -

Nonanahi nei hoki tatou, kahore hoki e mohio; he atarangi nei hoki o tatou ra i runga i te whenua;

10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:

E kore ranei ratou e whakaako i a koe, e korero ki a koe, e puaki mai ranei he kupu i o ratou ngakau?

11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?

E tupu ranei te wiwi i te mea kahore he repo? E nui ranei te raupo ki te kahore he wai?

12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»

I te mea he kaiota tonu, a kihai i tapahia, kua maroke i mua ake i nga otaota katoa.

13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.

Ka pera ano nga ara o te hunga katoa e wareware ana ki te Atua, a ka riro ki te kore ta te tangata whakaponokore i tumanako ai.

14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;

Ka motuhia atu tana i whakamanawa atu ai, ko te whare hoki o te pungawerewere hei tumanakohanga mona.

15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.

Ka okioki atu ia ki tona whare; heoi e kore e tu: u tonu tana pupuri atu, otiia e kore e mau.

16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,

E matomato ana i te mea kahore nei te ra, a e wana ana ona peka i tana kari.

17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.

Kapi tonu te puranga i ona pakiaka, e kitea ana e ia te wahi kamaka.

18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.

Ki te whakamotitia iho ia i tona wahi, ka whakakahore taua wahi ki a ia, ka mea, Kahore ahau i kite i a koe.

19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.

Nana, ko te hari tenei o tona ara, a ka tupu ake etahi atu i roto i te puehu.

20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.

Nana, e kore te Atua e whakakahore ki te tangata tika, e kore ano e puritia e ia te ringa o nga tangata kino.

21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;

Tera ano tou mangaika whakakiia e ia ki te kata, ou ngutu ki te hamama.

22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»

He whakama te kakahu mo te hunga e kino ana ki a koe, a ka kahore noa iho te tapenakara o te hunga kino.