Jobs 5
1 Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
Tena ra, karanga; ka whakao ranei tetahi ki a koe? a ka anga atu koe ki a wai o te hunga tapu?
2 Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
E patua ana hoki te kuware e te aritarita, e whakamatea ana te whakaarokore e te hae.
3 Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
I kite ahau i te kuware e hou ana ona pakiaka; kitea rawatia ake kua kanga e ahau tona nohoanga.
4 Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
Kei tawhiti atu ana tama i te ora, mongamonga noa ratou i te kuwaha, kahore hoki he kaiwhakaora.
5 Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
Ko ana hua ka kainga e te tangata matekai, ka riro i a ia ahakoa i roto i te tataramoa, a ka hamama te mahanga ki o ratou rawa.
6 Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
Na e kore te he e puta ake i te puehu, e kore ano te raruraru e tupu ake i te oneone;
7 nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
I whanau te tangata ki te raruraru, tona rite kei nga korakora e rere nei whakarunga.
8 Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
Ko ahau ia ka rapu i ta te Atua; me tuku atu taku korero ki te Atua,
9 som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
E mahi nei i nga mea nunui e kore nei e taea te rapu atu, i nga mea whakamiharo e kore nei e taea te tatau;
10 som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
E homai nei i te ua ki te mata o te whenua, e unga nei i te wai ki te mata o nga parae;
11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
E whakanoho nei i te hunga iti ki te wahi tiketike, a whakanekehia ake ana te hunga pouri ki te ora.
12 som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
E haukoti nei i nga whakaaro o te hunga tinihanga, te taea e o ratou ringa ta ratou i mea ai.
13 som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
Mau ake i a ia te hunga whakaaro i to ratou tinihanga: pororaru iho nga whakaaro o te hunga kotiti ke.
14 Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
I te awatea nei, tutaki ana ratou ki te pouri; whawha ana ratou i te poutumarotanga, ano ko te po.
15 Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
Otiia e whakaorangia ana e ia te rawakore i te hoari, i to ratou mangai, i te ringa ano o te tangata kaha.
16 so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
Ka ai ano he tumanakohanga atu mo te ware; kokopi tonu ia te mangai o te kino.
17 Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
Nana, ka hari te tangata e akona ana e te Atua: na kaua e whakahawea ki te papaki a te Kaha Rawa.
18 Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
He whakamamae hoki tana, he takai ano; e patu ana ia, a ko ona ringa ano hei whakaora.
19 Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
E ono nga matenga e whakaora ai ia i a koe; ahakoa e whitu, e kore te he e pa ki a koe.
20 I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
I te matekai ka hokona koe e ia kei mate; i te tatauranga ano, kei pangia e te hoari.
21 for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
Ka huna koe i te whiu a te arero, e kore ano koe e wehi i te whakangaromanga ina tae mai.
22 du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
E kata ano koe ki te whakangaromanga raua ko te hemokai; e kore hoki koe e wehi i nga kirehe o te whenua.
23 du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
No te mea ka takoto tau kawenata ki nga kohatu o te parae; ka mau ano ta koutou rongo ko nga kirehe o te parae.
24 Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
Ka mohio ano koe e tu ana tou teneti i te aionuku, ka haereere ano koe ki tou nohoanga, te ai he hara.
25 Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
Ka mohio ano koe he nui ou uri, he pera ano tou whanau me te tarutaru o te whenua.
26 I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
Ka ata rite ou tau ina tae koe ki te urupa, ka pera ano me te puranga witi e hikitia ake ana i tona wa e rite ai.
27 Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
Nana, tenei, he mea rapu na matou ko te mea tika hoki ia; whakarangona mai, ka mohio iho hei pai mou.
