Jobs 37

1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.

Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.

2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!

Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.

3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.

E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.

4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.

I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.

5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.

Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.

6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.

E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;

7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.

Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.

8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.

Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.

9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.

Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.

10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.

Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.

11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,

Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:

12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;

E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:

13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.

E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.

14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!

Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.

15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?

E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?

16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?

E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?

17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?

Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?

18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?

Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?

19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.

Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.

20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?

E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?

21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.

Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.

22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.

E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.

23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.

Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.

24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»

Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.