Jobs 37

1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.

Εις τούτο έτι η καρδία μου τρέμει και εκπηδά από του τόπου αυτής.

2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!

Ακούσατε προσεκτικώς την τρομεράν φωνήν αυτού και τον ήχον τον εξερχόμενον εκ του στόματος αυτού.

3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.

Αποστέλλει αυτήν υποκάτω παντός του ουρανού και το φως αυτού επί τα έσχατα της γης.

4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.

Κατόπιν αυτού βοά φωνή· βροντά με την φωνήν της μεγαλωσύνης αυτού· και δεν θέλει στήσει αυτά, αφού η φωνή αυτού ακουσθή.

5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.

Ο Θεός βροντά θαυμασίως με την φωνήν αυτού· κάμνει μεγαλεία, και δεν εννοούμεν.

6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.

Διότι λέγει προς την χιόνα, γίνου επί την γήν· και προς την ψεκάδα και προς τον υετόν της δυνάμεως αυτού.

7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.

Κατασφραγίζει την χείρα παντός ανθρώπου· διά να γνωρίσωσι πάντες οι άνθρωποι το έργον αυτού.

8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.

Τότε τα θηρία εισέρχονται εις τα σπήλαια και κατασκηνούσιν εν τοις τόποις αυτών.

9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.

Εκ του νότου έρχεται ο ανεμοστρόβιλος, και το ψύχος εκ του βορρά.

10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.

Εκ του φυσήματος του Θεού δίδεται πάγος· και το πλάτος των υδάτων στερεούται.

11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,

Πάλιν η γαλήνη διασκεδάζει την νεφέλην· το φως αυτού διασκορπίζει τα νέφη·

12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;

και αυτά περιφέρονται κύκλω υπό τας οδηγίας αυτού, διά να κάμνωσι παν ό, τι προστάζει εις αυτά επί το πρόσωπον της οικουμένης·

13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.

κάμνει αυτά να έρχωνται, ή διά παιδείαν, ή διά την γην αυτού, ή διά έλεος.

14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!

Ακροάσθητι τούτο, Ιώβ· στάθητι και συλλογίσθητι τα θαυμάσια του Θεού.

15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?

Εννοείς πως ο Θεός διατάττει αυτά, και κάμνει να λάμπη το φως της νεφέλης αυτού;

16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?

Εννοείς τα ζυγοσταθμίσματα των νεφών, τα θαυμάσια του τελείου κατά την γνώσιν;

17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?

Διά τι τα ενδύματά σου είναι θερμά, όταν αναπαύη την γην διά του νότου;

18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?

Εξήπλωσας μετ' αυτού το στερέωμα το δυνατόν ως κάτοπτρον χυτόν;

19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.

Δίδαξον ημάς τι να είπωμεν προς αυτόν· ημείς δεν δυνάμεθα να διατάξωμεν τους λόγους ημών εξ αιτίας του σκότους.

20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?

Θέλει αναγγελθή προς αυτόν, εάν εγώ λαλώ; εάν λαλήση άνθρωπος, βεβαίως θέλει καταποθή.

21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.

Τώρα δε οι άνθρωποι δεν δύνανται να ατενίσωσιν εις το λαμπρόν φως, το εν τω στερεώματι, αφού ο άνεμος περάση και καθαρίση αυτό,

22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.

και χρυσαυγής καιρός έλθη από βορρά. Φοβερά δόξα υπάρχει εν τω Θεώ.

23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.

Τον Παντοδύναμον, δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν αυτόν· είναι υπέροχος κατά την δύναμιν και κατά την κρίσιν και κατά το πλήθος της δικαιοσύνης, δεν καταθλίβει.

24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»

Διά τούτο οι άνθρωποι φοβούνται αυτόν· ουδείς σοφός την καρδίαν δύναται να εννοήση αυτόν.