Jobs 36

1 Og Elihu heldt fram og sagde:

OLELO hou aku la o Elihu, i aku la,

2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;

E ahonui iki mai ia'u, a e hoike aku au ia oe, No ka mea, he wahi olelo ka'u i koe no ke Akua.

3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.

E lawe mai no au i kuu ike mai kahi loihi mai, A e hoapono aku au i kuu mea nana i hana.

4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.

No ka mea, aole e wahahee ka'u olelo; O ka mea hemolele i ka ike, oia me oe.

5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.

Aia hoi, he mana ke Akua, aole ia e hoowahawaha: He mana kona, he ikaika ka naauao.

6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.

Aole ia e hoopomaikai i ka aia: Aka, e haawi no ia i ka pono no na ilihune.

7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.

Aole ia e lawe ae i kona mau maka mai ka poe pono aku; Aia no ia me na'lii maluna o ka nohoalii; A e hoonoho paa no oia ia lakou, i kiekie ai lakou.

8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,

A ina e hoopaaia lakou i na kaulahao, A e hoopaaia lakou i ke kaula o ka popilikia;

9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -

Alaila hoike no ia ia lakou i ka lakou hana, A me ko lakou hewa, no ka mea, ua hana kiekie lakou.

10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.

Wehe ae no ia i ko lakou pepeiao no ke ao ana, A olelo aku e huli mai lakou mai ka hewa mai.

11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;

Ina hoolohe lakou, a malama ia ia, E noho lakou i ko lakou mau la me ka pomaikai, A i ko lakou mau makahiki me ka oluolu.

12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.

Aka, i hoolohe ole lakou, e make lakou i ka pahikaua, A e make lakou iloko o ka naaupo.

13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;

A o ka poe aia ma ka naau, hoiliili lakou i ka inaina: Aole lakou e kahea aku, i ka wa e hoopaa aku ai oia ia lakou.

14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.

E make no lakou i ka wa ui, A ua pau ko lakou ola ana iwaena o ka poe haumia.

15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.

Hoopakele no ia i ka mea hune i kona popilikia, A wehe ae ia i ko lakou pepeiao i ka wa kaumaha.

16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.

A lawe auanei hoi oia ia oe mai kahi pilikia a kahi akea, Ma kahi aohe ona pilikia: A o ka mea e kauia ma kou papaaina, e piha ia i ka momona.

17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.

Aka, i lawe paha oe i ka hewa o ka mea aia, O ka hoohewa, a me ka hoopai e hahai mai.

18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!

No ka mea, no ka huhu, [E ao, ] o lawe aku oia ia oe me ka hahau ana; Alaila aole e hiki i ka panai nui ke hoopakele ia oe.

19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?

E manao anei oia i kou waiwai? Aole! aole ke gula, aole hoi na mea waiwai a pau.

20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!

Mai iini oe i ka po, I ka wa i okiia'i na kanaka mai ko lakou wahi.

21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.

E makaala, mai malama oe i ka hewa: No ka mea, ua koho aku oe i keia mamua o ka popilikia.

22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?

Aia hoi, o ke Akua ke hookiekie ma kona mana, Owai ke ao aku e like me ia?

23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»

Owai la i kuhikuhi aku ia ia i kona aoao? Owai la ke olelo aku, Ua hana oe i ka hewa?

24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!

E hoomanao, e hoonui aku oe i kana hana, Ka mea a na kanaka i ike ai.

25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.

E ike na kanaka a pau ia; E nana ke kanaka mai kahi loihi.

26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,

Aia hoi, he nui ke Akua, aole kakou i ike, A o ka heluna o na makahiki ona, aole e huliia.

27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.

No ka mea, ua hoopii aku ia i na kulu wai; Ninini iho lakou he ua, noloko o kona ohu,

28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.

Ka mea a na naulu i hookulukulu iho ai, A ninini nui maluna o ke kanaka.

29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?

E hoomaopopo anei kekahi i ka hohola ana o na ao? A me ka halulu ana o kona halelewa?

30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.

Aia hoi, hohola aku no ia i kona malamalama maluna ona, A uhi no ia i ka hohonu o ke kai.

31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.

No ka mea, ma o lakou la ke hooponopono nei ia i na kanaka; Ke haawi nei ia i ka ai a nui loa.

32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.

Me na poho lima ke uhi no ia i ka uila, A kauoha aku ia ia i kona wahi e kau ai:

33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.

I kuhikuhi aku ia ia ia i kona mau makamaka; Aia ka ahu ana o ka huhu maluna o ka mea hewa.