Jobs 32

1 Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.

Konsa, twa mesye sila yo te sispann reponn Job, akoz li te dwat nan pwòp zye pa li.

2 Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.

Men kòlè a Élihu, fis a Barakeel la, Bizit nan fanmi a Ram nan, te brile kont Job. Kòlè li te brile paske li te jistifye pwòp tèt li devan Bondye.

3 Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.

Epi kòlè li te brile kont twa zanmi li yo akoz yo pa t jwenn bon repons, men karema, yo te kondane Job.

4 For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;

Alò, Élihu te tann yo fini pou pale ak Job, akoz yo menm te gen anpil ane pi gran pase li.

5 men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.

Konsa, lè Élihu te wè ke pa t gen repons ki rete nan bouch a twa mesye yo, kòlè li te brile.

6 Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.

Pou sa, Élihu, fis a Barakeel la, Bizit la, te pale klè. Li te di: “Mwen jèn selon ane yo, e nou menm, nou granmoun. Akoz sa a, mwen te krent pou di nou sa ke m t ap panse a.

7 Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»

Mwen te reflechi ke se laj ki te dwe pale, ke anpil ane yo ta dwe bay sajès.

8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.

Men se yon lespri ki nan lòm, e se souf a Toupwisan an ki bay yo bonkonprann.

9 Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.

Anpil ane pa vle di saj, ni pa fwa, se pa granmoun ki konprann sa ki dwat.

10 Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.

Pou sa, mwen di nou ‘koute mwen; mwen menm tou va di nou sa ke m panse.’

11 Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.

“Gade byen, mwen te tann pawòl nou yo. Mwen te koute byen rezonman pa nou yo, pandan nou t ap reflechi sou sa pou nou ta di.

12 Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.

Menm mwen te swiv nou byen pre; anverite, pa t gen pèsòn ki te vin genyen Job. Nanpwen moun ki te byen reponn pawòl li yo.

13 Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»

Pran atansyon nou pa di: ‘Nou jwenn sajès. Se Bondye ki pou korije l, se pa lòm.’

14 Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.

Paske pawòl li yo pa t pale kont mwen menm, ni mwen p ap reponn li ak diskou pa nou yo.

15 Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.

“Yo etonnen nèt; yo pa reponn ankò. Yo pa gen mo ki pou di.

16 Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?

Èske se tann, pou m ta tann akoz yo pa pale? Akoz yo rete e pa reponn ankò?

17 Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.

Mwen menm tou va reponn pou kont mwen, mwen osi va bay pozisyon pa m.

18 For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.

Paske mwen chaje ak pawòl. Lespri m anndan mwen bourade m.

19 Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.

Men gade, lestonmak mwen tankou diven san mwayen respire; tankou po diven nèf, li prèt menm pou pete.

20 Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.

Kite mwen pale pou m kab jwenn soulajman; kite mwen ouvri lèv mwen pou bay repons.

21 Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;

Alò, pa kite mwen pran pati a okenn moun, ni flate pèsòn.

22 å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.

Paske mwen pa konn flate moun, sof Sila ki kreye mwen an, ta vin ranmase m fè m ale.”