Jobs 29

1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

OLELO hou mai la o Ioba i kana olelonane, i mai la,

2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

Ina e like au me na malama mamua, I na la a ke Akua i malama mai ai ia'u!

3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

I ka wa i lilelile ai kona kukui maluna o kuu poo, A ma kona malamalama hele no au mawaena o ka pouli!

4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

E like me au i na la o kuu oo ana, I ka wa i kuka pu ai me ke Akua ma kuu halelewa!

5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

I ka wa o ka Mea mana me au, I ka wa e hoopuni ana kuu poe keiki ia'u!

6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

I ka wa a'u i holoi ai i kuu mau wawae i ka waiu, A hookahe mai ka pohaku no'u i na kahawai aila!

7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

I kuu hele ana'ku ma ka pukapa i ke kulanakauhale, Ma ke alanui hoomakaukau iho au i kuu wahi noho!

8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

Ike mai ka poe kanaka opio ia'u, a pee iho la; A o ka poe kahiko, ala mai lakou a ku iluna.

9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

Noho malie na luna i ka olelo aku, A kau lakou i ka lima maluna o ko lakou waha.

10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

O ka leo o na'lii ua hunaia, Pipili ko lakou alelo me ko lakou kileo.

11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

A lohe ka pepeiao, hoomaikai no ia ia'u; A ike ka maka, hoike mai ia no'u:

12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

No ka mea, ua hoopakele au i ka poe hune e uwe ana, A me ka mea makua ole, aole ana mea kokua.

13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

O ka hoomaikai o ka mea ane make i kau mai maluna o'u: A hoohauoli no au i ka naau o ka wahinekanemake.

14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

Aahu iho no au i ka pono, a ua uhi mai ia ia'u; E like me ka aahu a me ke kaei poo, pela kuu olelohoopono.

15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

Ua lilo au i maka no ka makapo, I wawae hoi no ka oopa.

16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

He makua hoi au no ka poe ilihune; A o ka mea hakaka a'u i ike ole ai, ua huli aku au ia.

17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

Ua haki ia'u na kui o ka mea hewa, A ua kaili aku au i ka waiwai hao mai kona mau niho aku.

18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

Alaila i iho la au, e make auanei au iloko o kuu punana, A me he one la e hoonui auanei au i na la.

19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

Manamana ae la kuu aa ma na wai, A kau iho la ka hau, a ao ka po, maluna o kuu lala.

20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

Ua hou ko'u nani iloko o'u, A o ka'u kakaka, ua hooulu hou ia ma kuu lima.

21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

Hoolohe lakou ia'u a kakali hoi, A noho malie lakou i kau oleloao.

22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

Mahope o ka'u olelo ana, aole lakou i olelo hou, A kulu iho ka'u olelo maluna iho o lakou.

23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

Kakali lakou ia'u e like me ka ua; A hamama loa lakou i ko lakou waha, no ke kuaua hope.

24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

A akaaka au ia lakou, aole lakou i manao he oiaio; A o ka malamalama o kuu maka aole lakou i hookulou ilalo ia.

25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.

Ua wae aku au i ko lakou aoao, a noho me he luna la, A noho au me he alii la maluna o ka poe kaua, E like me ka mea hooluolu i ka poe e uwe ana.