Jobs 29

1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:

2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

“O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;

3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;

4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;

5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;

6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!

7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.

8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.

9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.

10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.

11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,

12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.

13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.

14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.

15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.

16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.

17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.

18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”

19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.

20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’

21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

“Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.

22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.

23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.

24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.

25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.

Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”