Jeremias 24

1 Herren let meg sjå: Tvo korger med fikor var sette framfor Herrens tempel, då Nebukadressar, Babel-kongen, hadde fanga Jekonja Jojakimsson, Juda-kongen, og Juda-hovdingarne, og timbremennerne og smedarne, og ført deim frå Jerusalem til Babel.

HOIKE mai o Iehova ia'u, aia hoi, elua hinai fiku e kau ana ma ke alo o ka luakini o Iehova, mahope iho o ka lawe pio ana o Nebukaneza, o ke alii o Babulona ia Iekonia i ke keiki a Iehoiakima, ke alii o ka Iuda, a me na kaukaualii o ka Iuda, a me na kamana, a me na amara, mai Ierusalema aku, a lawe ia lakou i Babulona.

2 I den eine korgi var det fikor av beste slag, like dei fyrst mogne fikorne, men i den andre korgi fikor av låkaste slag, so låke at dei ikkje var etande.

Hookahi hinai fiku maikai loa, e like me na fiku oo mua; a o kela hinai, he fiku inoino, aole pono ke aiia, no ko lakou inoino loa.

3 Då sagde Herren med meg: Kva ser du, Jeremia? Og eg svara: «Fikor; dei gode fikorne er av beste slag, men dei låke er av låkaste slag, so låke at dei ikkje er etande.»

Alaila, olelo mai la o Iehova ia'u. Heaha kau e ike nei, e Ieremia? I aku la au, He mau fiku; o na fiku maikai, ua maikai loa, a o na fiku ino, ua inoino loa, aole pono ke aiia, no ko lakou inoino loa.

4 Då kom Herrens ord til meg; han sagde:

Hiki hou mai la ka olelo a Iehova ia'u, i mai la,

5 So segjer Herren, Israels Gud: Likeins som med desse gode fikorne, soleis vil eg sjå på dei burtførde av Juda som eg hev sendt frå denne staden til Kaldæarlandet, til deira bate.

Ke olelo mai nei o Iehova, ke Akua o ka Iseraela penei; E like me keia mau fiku maikai, pela no wau e hoomaopopo ai i ka poe i lawepioia o ka Iuda, ka poe a'u i kipaku aku ai, mai keia wahi aku a i ka aina o ko Kaledea, i mea e pono ai.

6 Eg vil retta augo mine på deim til deira bate og lata dei venda attende til dette landet. Og eg vil byggja deim upp og ikkje riva deim ned att, og planta deim og ikkje rykkja deim upp att.

No ka mea, e kau no ko'u maka maluna o lakou i mea e pono ai, a e lawe hou mai no wau ia lakou i keia aina; a e kukulu no wau ia lakou, aole au e wawahi ia lakou, e kanu no wau ia lakou, aole e uhuki ia lakou.

7 Og eg vil gjeva deim hjarta til å kjenna meg, at eg er Herren. Og dei skal vera mitt folk, og eg vil vera deira Gud; for dei skal venda um til meg av alt sitt hjarta.

A e haawi no wau ia lakou i naau e ike mai ai ia'u, owau no o Iehova; a o lakou auanei ko'u poe kanaka, a owau auanei ko lakou Akua; no ka mea, e hoi mai no lakou ia'u me ko lakou naau a pau.

8 Og likeins som med låke fikor som er so låke at dei ikkje er etande, - ja so segjer Herren - soleis vil eg gjera med Sidkia, Juda-kongen, og hovdingarne hans og leivningen av Jerusalem, dei som er att i dette landet, og dei som bur i Egyptarlandet.

A e like me na fiku inoino, pono ole ke aiia no ka inoino loa; He oiaio, wahi a Iehova, pela no wau e haawi aku ai ia Zedekia, i ke alii o ka Iuda, a me kana poe alii, a me ke koena o Ierusalema, ka poe e koe ana ma keia aina, a me ka poe e noho ana ma ka aina o Aigupita;

9 Og eg vil gjera deim til ei skræma og ein stygg for alle riki på jordi, til ei hæding og eit ordtøke, til ei spott og ei våbøn på alle dei stader som eg driv deim burt til.

A haawi no wau ia lakou e laweia iloko o na aupuni a pau o ka honua nei, i mea hoopai, a i mea hoowahawaha, a i mea henehene, a i mea kuamuamu, a i mea hoopoino, ma na wahi a pau, a'u e kipaku aku ai ia lakou.

10 Og eg vil senda imot deim sverdet og svolten og sotti, til dei vert reint utrudde or landet som eg gav deim og federne deira.

A e hoouna aku au i ka pahikaua, a me ka wi, a me ka mai ahulau iwaena o lakou, a hoopauia lakou, mai ka aina a'u i haawi aku ai ia lakou, a i ko lakou poe makua.