Esaias 60

1 Statt upp, vert ljos! for ljoset ditt kjem, og Herrens herlegdom renn upp yver deg.

E KU iluna, i malamalama, No ka mea, ua hiki mai kou malamalama, A ua puka mai no ka nani o Iehova maluna ou.

2 Sjå, myrker ligg yver jordi, og skydimma yver folki, men yver deg renn Herren upp, yver deg hans herlegdom syner seg.

No ka mea, aia hoi, e uhi mai no ka poeleele i ka honua, A o ka pouli loa hoi i na kanaka; Aka, e puka mai no o Iehova maluna ou, A ikeia hoi kona nani maluna ou.

3 Og folkeslag fer til ditt ljos, og kongar til din strålande glans.

A e hele mai no ko na aina e i kou malamalama, A o na'lii hoi i ka alohilohi o kou puka ana iluna.

4 Lyft augo upp, og sjå deg ikring! Dei samlar seg alle, dei kjem til deg. Dine søner kjem langt burtanfrå, dine døtter vert borne på armen.

E alawa ae i kou mau maka iluna, e nana mai o a o; Ua akoakoa mai nei lakou a pau, ua hele mai iou la: E hele mai no kau mau keikikane mai kahi loihi mai, A e halihaliia kau mau kaikamahine ma ka aoao.

5 Då skal du sjå det og stråla av gleda, og hjarta skal bivra og vida seg ut; for havsens rikdom skal venda seg til deg, folke-midelen koma til deg.

Alaila, e ike aku oe, a e olioli hoi, A e lelele kou houpo i ka olioli, a e hoakeaia kou naau, I ka wa e hoohuliia mai iou la ka waiwai o ka moana, A hele mai hoi ia oe na mea ikaika o na aina e.

6 Mengdi av kamelar skal dekkja deg, kamelfolar frå Midjan og Efa; alle skal dei koma frå Saba; gull og røykjelse skal dei bera, og forkynna Herrens pris.

E uhi mai no ka lehulehu o na kamelo ia oe, O na kamelo mama hoi o Midiana, a me Epa, E hele mai no hoi na mea a pau o Seba; E lawe mai no lakou i ke gula a me ka libano, A e hoikeike lakou i na mea nani o Iehova.

7 Alle sauer frå Kedar skal samlast til deg, verar frå Nebajot tena deg, dei stig som eg vil på mitt altar, og mitt herlege hus vil eg herleggjera.

E hoakoakoaia mai iou la na holoholona a pau o Kedara, E lawelawe na hipakane o Nebaiota nau; E pii mai no lakou maluna o ko'u kuahu me ka oluoluia'ku, A e hoonani no au i ko'u hale nani.

8 Kven er det som flyg som skyer, som duvor til sine hus?

Owai keia poe e lele nei, me he ao la, E like hoi me na manu nunu i ko lakou mau pukahale?

9 For øyland ventar på meg, og fremst gjeng Tarsis-skipi med borni dine langt burtanfrå, deira sylv og gull kjem med deim, for namnet åt Herren din Gud, for Israels Heilage, for han vil gjera deg herleg.

He oiaio no, e kakali ko na aina ia'u, A o na moku o Taresisa na mea mua, E lawe mai i kau mau keikikane, mai kahi mamao aku, I ko lakou kala, a me ko lakou gula pu me lakou, No ka inoa o Iehova, o kou Akua, A no ka Mea Hemolele o ka Iseraela, No ka mea, ua hoonani mai oia ia oe.

10 Utlendingar skal dine murar byggja, deira kongar skal tena deg; for i min harm hev eg slege deg, men i min nåde miskunnar eg deg.

Na na keiki a ka malihini e hana i kou mau pa, A na ko lakou alii e lawelawe nau; No ka mea, i ko'u ukiuki, hahau aku no au ia oe, Aka, i ko'u lokomaikai, ua aloha aku au ia oe.

11 Dine portar skal stødt standa opne, korkje dag eller natt skal dei stengjast, so eiga åt folki kann førast til deg, og kongarne deira i sigerferdi;

Nolaila, e hamama mau no kou mau pukapa, Aole lakou e paniia i ke ao, aole i ka po, I lawe mai ai na kanaka iou la i ka waiwai o ko na aina e, I alakaiia mai ai hoi ko lakou poe alii.

12 For det folk og det rike som ikkje vil tena deg, skal ganga til grunns, og folki verta reint tynte.

No ka mea, o ka lahuikanaka, a me ke aupuni hookauwa ole nau, e make ia; Oia, e anai loa ia kela mau lahuikanaka.

13 Libanons herlegdom skal koma til deg, cypressa, alm og gran i saman, til å pryda min heilagdoms stad, eg vil heilaggjera min fotstad.

E hele mai no iou la ka nani o Lebanona, O ka laau kaa, o ka tidara, a me ka tiasura pu, E hoonani ai i kahi o ko'u keenakapu, A e hoohanohano wau i kahi o kou mau wawae.

14 Bøygde kjem til deg borni åt trælkaran’ dine, dei som vanvyrde deg, skal kasta seg ned for føterne dine, og dei skal kalla deg «Herrens by», «Sion åt Israels Heilage».

O na keiki hoi a ka poe i hookaumaha ia oe, E hele kulou mai no lakou imua ou; A o ka poe a pau i hoowahawaha ia oe, E kulou no lakou ma na kapuwai o kou mau wawae; A e kapa aku no lakou ia oe, O ke kulanakauhale o Iehova, O ka Ziona hoi o ka Mea Hemolele o ka Iseraela.

15 Medan du fyrr var forlati og hata, og ingi ferdsla hadde, vil eg gjera deg æveleg gild, til ei gleda frå ætt til ætt.

No kou haaleleia, a no kou huhuia, I hele ole ai ke kanaka mawaena ou, E hoolilo no wau ia oe i mea hanohano mau loa, He mea olioli hoi, ia hanauna aku, ia hanauna aku.

16 Du skal suga mjølk ifrå folki, ja, kongebrjost skal du suga, du skal merka at Herren, eg, er din frelsar, og Jakobs Velduge din utløysar.

E omo no oe i ka waiu o ko na aina e, Ma ka u o na'lii kau e omo ai, A e ike auanei oe, owau, o Iehova kou Ola, A o kou Hoolapanai, oia ka Mea Mana o ka Iakoba.

17 Gull let eg koma i staden for kopar, sylv let eg koma i staden for jarn, kopar i staden for tre, og jarn i staden for steinar, fred set eg til styremagt yver deg, og rettferd til futar åt deg.

No ke keleawe, e lawe mai au i ke gula, A no ka hao, e lawe mai au i ke kala, A no ka laau, he keleawe, a no na pohaku, he hao; E hoolilo no hoi au i kou poe kiai, i poo hoomalu, A me kou poe luna, i poe hoopono.

18 Ikkje meir skal ein høyra um vald i ditt land, avøyding og snøyding innum grensorne dine. Du skal kalla frelsa murarne dine, og lovsong portarne dine.

Aole e lohe hou ia ka hao wale ana ma kou aina, Aole hoi ka hookaumaha, a me ka anai ana, ma kou mau mokuna; Aka, e kapa iho no oe i kou mau pa, He ola, A me kou mau pukapa hoi, He hoonani.

19 Ikkje skal soli lenger vera deg til ljos um dagen, og ikkje skal månen skina og lysa for deg; men Herren skal vera deg ævelegt ljos, og din Gud vera din herlegdom.

O ka la, aole ia o kou malamalama hou aku ma ke ao, Aole hoi e hoomalamalama mai ka mahina ia oe, no ka alohilohi; Aka, o Iehova auanei kou malamalama mau loa, A o kou Akua hoi kou hanohano.

20 Ikkje lenger skal soli di glada, og ikkje månen din missa sin glans; for Herren skal vera deg ævelegt ljos, dine syrgjedagar er enda.

Aole e napoo hou kou la, Aole hoi e laweia'ku kou mahina: No ka mea, o Iehova auanei kou malamalama mau loa, A e pau auanei na la o kou kumakena ana.

21 Og ditt folk, dei er alle rettferdige, æveleg skal dei landet eiga, dei er renningen av mi planting, verket av mine hender til mi æra.

A e lilo auanei kou poe kanaka, i poe pono; A e noho mau loa no hoi lakou ma ka aina, O ka lala a'u i kanu ai, o ka hana hoi a kuu mau lima, I hoomaikaiia mai ai au.

22 Den minste skal verta til tusund, den ringaste til eit veldugt folk. Eg er Herren, i si tid set eg det brått i verk.

E lilo auanei ka mea uuku i hookahi tausani, A o ka mea liilii i lahuikanaka ikaika: Owau, o Iehova, e hoowikiwiki no au ia i kona manawa.