Esaias 53

1 Kven trudde det bodet me høyrde? Og kven synte Herrens arm seg for?

O WAI ka mea i manaoio i ka makou hoike ana? Iawai la hoi i hoikeia'ku ai ka lima o Iehova?

2 Han rann som ein renning for augo hans, som ein teinung or turre jordi. Uskapleg var han og lite sjåleg. Me såg han, men ei såg han hugnadleg ut.

E ulu mai no oia imua ona me he oha la, E like hoi me ke aa kupu mai loko mai o ka Iepo maloo, Aole ona maikai o ke kino, aole ona hanohano; A ia kakou e ike aku ai ia ia, aole ona helehelena maikai i makemake aku ai kakou ia ia.

3 Vanvyrd var han, so folk heldt seg undan, ein mann i pinslor og velkjend med sjukdom, som ein som ingen vil sjå på, vanvyrd, og me honom rekna for inkje.

Ua hoowahawahaia oia, a ua haaleleia hoi ia e na kanaka; He kanaka eha, a ua ike hoi oia i ka popilikia; E like me ka huna ana o na maka, mai o kakou aku, Pela no ia i hoowahawahaia'i, a manao ole hoi kakou ia ia.

4 Men våre sjukdomar var det han bar, og våre pinslor som han tok på seg, medan me trudde Gud hadde råka og slege og plåga honom.

He oiaio no, ua kaikai no oia i ko kakou popilikia, Ua halihali no oia i ko kakou eha: Aka, manao aku kakou ia ia, ua paipaiia, Ua hahauia hoi, a ua hookaumahaia e ke Akua.

5 Ja, han vart såra for våre brot og sundbroten for våre synder. Refsing til fred for oss låg på honom, og ved hans sår fann me lækjedom.

Aka, ua hou a oia no ko kakou hewa, Ua paopaoia oia no ko kakou hala; Maluna ona ka hoopai ana e malu ai kakou, Ma kona mau palapu, ua hoolaia mai kakou.

6 Alle for me vilt som sauer, vende oss kvar sin veg; men Herren let råka honom det som me hadde skuld i alle.

Ua hele hewa kakou a pau e like me na hipa; Ua huli kela mea keia mea o kakou i kona aoao iho; A ua kau no o Iehova maluna oua i ka hewa o kakou a pau.

7 Skamfaren vart han, men leid so viljug og let ikkje upp sin munn, som lambet dei fører til slagting, og sauen som tegjer når han vert klypt - han let ikkje upp sin munn.

Ua hookaumahaia oia, ua hoopilikiaia hoi, Aole nae i ekemu ae kona waha. E like me ke keikihipa, ua alakaiia oia i ka make, E like hoi me ka hipa i pane ole imua o ka mea nana ia e ako, Pela no oia, aole i ekemu ae kona waha.

8 Med vald og dom vart han teken burt, men kven i hans samtid tenkte då: «Burtriven vart han or livandelandet, for mitt folks brot fekk han ulivssår?»

Ua laweia'ku la oia, mai ka paa ana, a mai ka hookolokolo ana hoi; A owai la ka mea e hai i kona hanauna? No ka mea, ua kipakuia oia mai ka aina o ka poe ola aku; No ka hewa o ko'u poe kanaka ia i hahauia'i.

9 Millom gudlause gav dei han grav, men hjå rikmann var han i dauden; for ingen urett hadde han gjort, og det fanst ikkje svik i hans munn.

Haawi ae la oia i kona lua me ka poe hewa, Me ka poe mea waiwai hoi iloko o kona make; Aole nae ia i hana i ka mea hewa, Aohe hoopunipuni ma kona waha.

10 Men Herren vilde med sott honom krasa. Når hans sjæl eit skuldoffer bar, skulde han avkjøme sjå og langt liv, og Herrens vilje ved honom lukkast.

Aka, manao no o Iehova e paopao ia ia, Ua hoeha oia ia ia: A i ka wa e haawi aku ai oe i kona uhane i mohai hala, E ike no oia i kana mau keiki, a e hooloihi no hoi i kona mau la, A e pomaikai auanei ka makemake o Iehova ma kona mau lima.

11 For si sjæle-møda skal han sjå det og mettast, ved sin kunnskap gjev han rettferd, min rettvise tenar, til mange, med di han ber deira skuld.

E ike aku no oia i ka hope o ka luhi ana o kona uhane, A e oluolu oia; Ma ka ike ana ia ia, e hoapono no ka'u kauwa hemolele i na mea he nui, No ka mea, nana no e amo i ko lakou hewa.

12 Difor gjev eg honom mange til lut, og sterke fær han til herfang, for han tømde si sjæl til dauden og vart millom brotsmenner rekna, medan han bar syndi åt mange, og han for brotsmenner bad.

Nolaila, e mahele aku au nana, me ka poe koikoi, A nana no e mahele i ka waiwai pio me ka poe ikaika; Ua ninini aku oia i kona uhane i ka make; A ua helu pu ia oia me ka poe lawehala; A halihali no oia i ka hewa o na mea he nui, A e nouoi aku la oia no ka poe i lawehala.