Hoseas 1

1 Herrens ord som kom til Hosea, son åt Be’eri, i dei dagarne då Uzzia, Jotam, Ahaz og Hizkia var kongar i Juda, og då Jeroboam, son åt Joas, var konge i Israel.

K A OLELO a Iehova ia Hosea, ke keiki a Beeri, i na la o Uria, o Iotama, o Ahaza, a o Hezekia, na'lii o ka Iuda; a i na la o leroboama ke keiki a Ioasa, ke alii o ka Iseraela.

2 Herrens fyrste ord til Hosea var at han sagde til honom: «Gakk stad og få deg ei horkona og horeborn! For landet driv på med hor og fer soleis burt ifrå Herren.»

O ka mua o ka olelo a Iehova ma Hosea. Olelo mai la o Iehova ia Hosea, e hele oe, a e lawe i wahine moe kolohe nau, a i na keiki moe kolohe hoi: no ka mea, ua moe kolohe nui ko ka aina, i ka haalele ana ia Iehova.

3 Då gjekk han stad og gifte seg med Gomer dotter, hans Diblajim. Og ho vart med barn og fødde honom ein son.

A hele aku la ia, a lawe ia Gomera, ke kaikamahine a Dibelaima; a hapai ae la oia, a hanau mai la he keikikane nana.

4 Og Herren sagde til honom: «Lat honom heita Jizre’el! For um ein stakkut stund vil eg lata huset hans Jehu lida for Jizre’els blodskuld og gjera ende på kongedømet i Israels hus.

A olelo mai la o Iehova ia ia, e kapa aku i kona inoa, o Iezereela; no ka mea, aole liuliu aku, a e hoopai aku au i ke koko o Iezereela maluna o ko ka hale o Iehu; a e hoopau auanei au i ke aupuni o ko ka hale o ka Iseraela.

5 Den dagen skal det bera so til at eg bryt sund Israels boge i Jizre’els dal.»

A i kela manawa e haki no ia'u ke kikoo o ka Iseraela ma ka papu o Iezereela.

6 Og ho vart med barn att og fekk ei dotter. Då sagde han til honom: «Lat henne heita Lo-Ruhama! For eg kjem ikkje lenger til å miskunna Israels hus, so eg tilgjev deim.

Hapai hou ae la oia, a hanau mai la, he kaikamahine. Olelo mai ke Akua ia ia, e kapa aku i kona inoa, o Loruhama, no ka mea, aole au e aloha hou aku i ko. ka hale o ka Iseraela; aka, e lawe loa aku au ia lakou.

7 Men Judas hus miskunnar eg og let deim verta frelste av Herren, deira Gud. Men med boge og sverd og krig, med hestar og ridarar frelser eg deim ikkje.»

Aka, e aloha aku au i ko ka hale o ka Iuda, a e hoola aku au ia lakou ma o Iehova la ko lakou Akua; aole au e hoola ia lakou ma ke kikoo, a me ka pahikaua; aole ma ke kaua, aole hoi ma na lio, a ma na hoohololio.

8 Då ho hadde vant av Lo-Ruhama, vart ho med barn att og fekk ein son.

A i ka wa i ukuhi aku ai oia ia Loruhama, hapai ae la oia, a hanau mai he keikikane.

9 Då sagde han: «Lat honom heita Lo-Ammi! For de er ikkje mitt folk, ikkje heller skal eg høyra dykk til.»

I mai la ke Akua, E kapa aku i kona inoa, o Loami; no ka mea, aole oukou he poe kanaka no'u, aole auanei hoi au he Akua no oukou.

10 Men talet på Israels born skal vera som sanden på havsens strand, den som ikkje kann mælast eller teljast. Og det skal verta so, at der ein fyrr sagde til deim: «De er ikkje mitt folk, » der skal ein segja til deim: «Borni åt den livande Gud.»

Aka, e like auanei ka lehulehu o na mamo a Iseraela, me ke one o ke kai, aole e hiki ke anaia, aole hoi ke heluia; a ma kahi i oleloia'i lakou, Aole o ko'u poe kanaka oukou, malaila e oleloia'i lakou, He poe keiki oukou na ke Akua ola.

11 Og Juda-borni og Israels-borni skal fylkja seg saman og velja seg ein konge og fara upp or landet. For stor er Jizre’els dag.

A e hoakoakoaia mai na mamo a Iuda, a me na mamo a Iseraela, ma kahi hookahi, a e hoonoho lakou i hookahi alii no lakou; a e pii ae la lakou mai ka aina mai; no ka mea, nani ka manawa o Iezereela.