Hebreerne 5

1 For kvar øvsteprest vert teken bland menneskje og vert innsett for menneskje til tenesta for Gud, til å bera fram gåvor og slagtoffer for synder,

Pabha kila nkulungwa jwa bhishila anaagulwa kopoka munkumbi gwa bhandunji, nibhikwa abhatumishile a Nnungu kwa ligongo lya bhandunji, nkupinga ashoye mbepei na yukilo kwa a Nnungu kwa ligongo lya yambi.

2 som ein sovoren som kann vera linnhjarta mot dei vankunnige og villfarande, av di han og sjølv ligg under vesaldom,

Pabha bhayene bhangali mashili, shibhaabhonelanje shiya bhene bhakakuumanyanga, na bhaalekanga mpanda gwa a Nnungu.

3 og for den skuld lyt han bera fram syndoffer, liksom for folket, so og for seg sjølv.

Kwa lyene ligongolyo, bhanapinjikwa kushoya mbepei nngabha kwa yambi ya bhandunjipe, ikabhe na kwa yambi yabho bhayene.

4 Og ingen tek seg sjølv den æra til, men den som vert kalla av Gud liksom Aron.

Jwakwa mundu akwiipa nnyene jene ishimaji, ikabhe anaagulwa na a Nnungu kubha Nkulungwa jwa Bhishila malinga shibhaaliji a Aluni.

5 So hev ikkje Kristus heller tillagt seg den æra å verta øvsteprest, men han som sagde til honom: «Du er min son, eg hev født deg i dag.»

Nneyo peyo na bhalabho a Kilishitu, bhangaipa ishima bhayene kubha bhakulungwa bhaabhishila, ikabhe a Nnungu ni bhaabhalanjile, “Mmwe mmanangu, Nne lelo njibha nanng'inagwenu.”

6 Liksom han og segjer ein annan stad: «Du er prest til æveleg tid etter Melkisedeks vis.» (aiōn g165)

Kabhili bhabhelekete Mmajandiko gana, “Mmwe ni mmabhishila pitipiti, malinga a Melikishedeki.” (aiōn g165)

7 Og han hev i sitt kjøts dagar med sterkt rop og tåror bore fram bøner og naudbeding til honom som kunde frelsa honom frå dauden, og vart bønhøyrd for sin gudlegdom,

Mobha gubhaaliji a Yeshu pa shilambolyo pano, bhatendaga juga na shondelesheya bhalikuigutanjila kwa minyoi kwa a Nnungu, bhenebho bhanakombola kwaatapula nshiwo. A Nnungu nigubhaapilikanile pabha bhatendaga kuitimalika na kwaishimiya.

8 og soleis lærde han, endå han var son, lydnad av det han leid;

Nkali bhaaliji bhanabhabho a Nnungu, bhashinkuijiganya kukunda kwa mboteko ibhapatile ila.

9 og då han var fullenda, vart han upphav til æveleg frelsa for alle deim som lyder honom, (aiōnios g166)

Bhakakamilishweje, nibha shiumilo sha ntapulo gwa pitipiti kwa bhandu bhowe bhakwaakundanga, (aiōnios g166)

10 med di Gud kalla honom øvsteprest etter Melkisedeks vis.

na bhalabho a Nnungu gubhaabhishile kubha bhakulungwa bhaabhishila malinga a Melikishedeki.

11 Um dette hev me mykje å segja, som og er vandt å leggja ut, då de hev vorte seinføre til å høyra.

Tushikola malobhe gamagwinji gataya ngani jabho, ikabheje inakola ukomu kuntashiyanga, pabha nnakolanga nnjishi kupilikanishiya.

12 For de som etter tidi skulde vore lærarar, de treng atter til at ein lærer dykk dei fyrste grunnar i Guds ord; og de hev vorte slike som treng til mjølk og ikkje fast føda.

Pabha agano mobha gano mmanganyanji nkalinginji bhaajiganya, ikabheje nnapinganga kujiganywa numbe majiganyo ga kundandubho ga lilobhe lya a Nnungu. Nnapinjikwanga kulya shalya sha topela, ikabheje mmanganya nnapapilanga mabhele.

13 For kvar den som fær mjølk, er urøynd i rettferds ord; for han er eit barn.

Pabha jojowe alamila mabhele jwenejo ni mwana jwanshoko, akakugamanya majiganyo ga aki.

14 Men fast føda er for vaksne, for deim som ved tame hev tilvande sansar til å skilja millom godt og vondt.

Ikabheje shalya sha topela ni kwa bhakulungwanji, lunda lwabhonji luobhelele kwa itendi nkwiimanya ya mmbone na yangali ya mmbone.