1 Mosebok 22
1 Ei tid etter dette hadde gjenge fyre seg, hende det at Gud vilde røyna Abraham. Og han sagde til honom: «Abraham!» Og Abraham svara: «Ja, her er eg.»
Pea hili ʻae ngaahi meʻa ni, naʻe hoko ʻae ʻahiʻahi mei he ʻOtua kia ʻEpalahame ʻo ne pehē, ʻEpalahame: pea pehē ʻe ia, “Vakai ko au [eni].
2 Då sagde han: «Tak no son din, din einberningsson, honom som du held so av, Isak, og far til Morialand; der skal du gjera eit brennoffer og ofra honom på eit av fjelli, som eg skal segja deg.»
Pea ne pehē, “Ko eni ke ke ʻave ho foha, ho foha pe taha ko ʻAisake, ʻaia ʻoku ke ʻofa ki ai, pea ke ʻalu ki he fonua ko Molia: ʻo feilaulau ʻaki ia ʻi ai, ko e feilaulau tutu, ʻi he moʻunga ʻe taha ʻaia te u fakahā kiate koe.”
3 Morgonen etter reis Abraham tidleg upp, og klyvja asnet sitt, og tok med seg tvo av drengjerne sine og Isak, son sin. Og då han hadde kløyvt ved til brennofferet, gav han seg på vegen, og gjekk til den staden som Gud hadde sagt.
Pea tuʻu hengihengi hake ʻa ʻEpalahame ʻo ne ai hono hekaʻanga ki he ʻasi, pea ʻave mo ia ʻae talavou ʻe toko ua, pea mo ʻAisake ko hono foha, pea naʻa ne tā ʻae fefie ki he feilaulau tutu, pea nau tutuʻu hake ʻo fononga ki he potu naʻe fakahā ʻe he ʻOtua kiate ia.
4 Tridje dagen då Abraham skoda kring seg, såg han staden han skulde til, langt burte.
Pea hanga hake ʻa ʻEpalahame hono mata ʻi hono ʻaho tolu, pea mamata ia ki he potu mei he mamaʻo.
5 Då sagde Abraham til drengjerne sine: «Ver no de her hjå asnet. Eg og sveinen, me vil ganga dit burt og beda, og so kjem me hit til dykk att.»
Pea pehē ʻe ʻEpalahame ki heʻene ongo talavou, “Mo nofo ʻi heni mo e ʻasi: pea te ma ō mo e tama ki hena ʻo lotu, pea toe haʻu kiate kimoua.”
6 So tok Abraham offerveden og lagde på Isak, son sin, og sjølv tok han elden og kniven i handi, og so gjekk dei tvo eine.
Pea toʻo mai ʻe ʻEpalahame ʻae fefie ki he feilaulau tutu, ke fua ia ʻe hono foha ko ʻAisake; pea ne toʻo ʻae afi ʻi hono nima mo e hele; pea naʻa na ō fakataha.
7 Då sagde Isak med Abraham, far sin: «Du far!» sagde han. Og han sagde: «Ja, barnet mitt!» «Sjå, her er elden og veden, » sagde Isak, «men kvar er lambet som me skal ofra?»
Pea naʻe leaange ʻa ʻAisake ki heʻene tamai ko ʻEpalahame, ʻo pehē, “Ko ʻeku tamai; pea ne pehē, “Hoku foha, ko au eni.” Pea pehē ʻe ia, “Vakai, ko eni ʻae afi, mo e fefie; ka ko e fē ʻae lami ki he feilaulau?”
8 Og Abraham sagde: «Gud veit nok råd til eit offerlamb, barnet mitt.» Og so gjekk dei tvo eine.
Pea pehēange ʻe ʻEpalahame, “Hoku foha, ʻe tokonaki ʻe he ʻOtua maʻana ha lami ki he feilaulau tutu; pea ne na ō fakataha.”
9 Då dei so kom til den staden som Gud hadde sagt, då bygde Abraham eit altar og lagde veden til rettes. So batt han Isak, son sin, og lagde honom på altaret, ovanpå veden.
Pea naʻa na hoko ki he potu naʻe fakahā ʻe he ʻOtua kiate ia; pea fokotuʻu ai ʻe ʻEpalahame ʻae ʻesifeilaulau, ʻo ne hili ʻae fefie ki ai, pea ne haʻi hono foha ko ʻAisake, ʻo ne hilifaki ia ki he fefie ki he funga ʻesifeilaulau.
10 Og Abraham rette ut handi og tok kniven, og vilde ofra son sin.
Pea mafao atu ʻe ʻEpalahame hono nima, ʻo ne toʻo ʻae hele ke tāmateʻi hono foha.
11 Då ropa Herrens engel til honom frå himmelen og sagde: «Abraham, Abraham!» Og han svara: «Ja, her er eg.»
Pea naʻe ui ʻe he ʻāngelo ʻa Sihova kiate ia mei he langi, ʻo pehē, “ʻEpalahame, ʻEpalahame;” pea pehē ʻe ia, “Ko au eni;”
12 Då sagde han: «Legg ikkje hand på sveinen, og gjer honom ikkje noko! For no veit eg at du hev age for Gud, sidan du ikkje ein gong sparde din einberningsson for mi skuld.»
Pea pehē ʻe ia, “ʻOua naʻa ala ho nima ki he tama, pe fai ha meʻa kiate ia; he ʻoku ou ʻilo eni, ʻoku ke manavahē ki he ʻOtua, koeʻuhi naʻe ʻikai te ke taʻofi ho foha, ko ho foha pe taha meiate au.”
13 Då Abraham skoda kring seg, fekk han auga på ein ver, som hekk fast etter horni i kjørri attanfor honom. So gjekk Abraham dit og tok veren, og ofra honom i staden for son sin.
Pea hanga hake ʻa ʻEpalahame hono mata ʻo ne sio, pea vakai naʻe ʻi hono tuʻa ha sipitangata, kuo ʻefihia ʻi hono nifo ʻi he vao; pea naʻe ʻalu ʻa ʻEpalahame ʻo ne toʻo ʻae sipitangata, ʻo ne feilaulau ʻaki ia, ko e feilaulau tutu, ko e fetongi ʻo hono foha.
14 Og Abraham kalla den staden: «Herren veit råd». Difor segjer dei den dag i dag: «På Herrens fjell veit dei råd.»
Pea naʻe ui ʻe ʻEpalahame ʻae hingoa ʻoe potu ko ia, ko Sihova-Saila; hangē ko ia ʻoku lea ʻaki ʻo aʻu ki he ʻaho ni, ʻo pehē, “ʻI he moʻunga ʻe ʻafio ʻa Sihova ki ai.”
15 Og Herrens engel ropa endå ein gong frå himmelen til Abraham
Pea naʻe ui ʻe he ʻāngelo ʻa Sihova kia ʻEpalahame mei he langi ko hono tuʻo ua,
16 og sagde: «Ved meg sjølv sver eg, » segjer Herren: «for di du gjorde dette, og ikkje ein gong sparde din einberningsson,
ʻo ne pehē, “ʻOku pehē ʻe Sihova, kuo u fuakava ʻiate au, koeʻuhi kuo ke fai ʻae meʻa ni, pea naʻe ʻikai te ke taʻofi meiate au ho foha, ʻa ho foha pe taha;
17 so skal eg storom velsigna deg og auka ætti di endelaust, som stjernorne på himmelen og sanden på havsens strand. Di ætt skal taka borgerne frå sine fiendar,
Koeʻuhi ʻi he tāpuaki, te u tāpuakiʻi koe, pea ʻi he fakatokolahi, te u fakatokolahi ho hako ke tatau mo e ngaahi fetuʻu ʻoe langi, mo e ʻoneʻone ʻoku ʻi he matātahi; pea ʻe maʻu ʻe ho hako ʻae matapā ʻo honau ngaahi fili.
18 og i di ætt skal alle folk på jordi velsignast, for di du lydde etter ordi mine.»
Pea ʻe monūʻia ʻi ho hako ʻae puleʻanga kotoa pē ʻo māmani; ko e meʻa ʻi hoʻo tuitala ki hoku leʻo.”
19 So gjekk Abraham attende til drengjerne sine, og dei tok på heimvegen, og fylgdest åt til Be’erseba. Og Abraham vart buande i Be’erseba.
Pea naʻe toe haʻu ʻa ʻEpalahame ki heʻene ongo talavou, pea naʻa nau tutuʻu ki ʻolunga ʻo nau fononga fakataha ki Peasipa, pea naʻe nofo ʻa ʻEpalahame ʻi Peasipa.
20 Ei tid etter dette hadde hendt, kom det ein og sagde med Abraham: «Nahor, bror din, og Milka hev og fenge born:
Pea hili ʻae ngaahi meʻa ni, naʻe fakahā kia ʻEpalahame, ʻo pehē, “Vakai, kuo fanauʻi foki ʻe Milika ʻae fānau kia Nehoa, ko ho tokoua.
21 Us, som er eldst, og Buz, bror hans, og Kemuel, far til Aram,
Ko Husa hono ʻuluaki, mo Pusa ko hono tehina, pea mo Kemueli, ko e tamai ʻa ʻElami.
22 og Kesed og Haso og Pildas og Jidlaf og Betuel.»
Mo Keseti, mo Hesoa, mo Pilitasi, mo Sitilafi, mo Petueli.
23 Og Betuel var far åt Rebekka. Desse åtte sønerne fekk Nahor, bror åt Abraham, med Milka.
Pea naʻe tupu ia Petueli ʻa Lepeka ko e toko valu ni naʻe fanauʻi ʻe Milika kia Nehoa, ko e tehina ʻo ʻEpalahame.
24 Og med fylgjekona si, ho heitte Re’uma, fekk han og born; det var Tebah og Gaham og Tahas og Ma’aka.
Pea ko hono sinifu naʻe hingoa ko Liuma, naʻa ne fanauʻi foki ʻe ia ʻa Tepa, mo Kehami, mo Tehasi, mo Meeka.
