Esras 7
1 Då ei tid var lidi, hende det, medan kong Artahsasta styrde i Persia, at Ezra for heim frå Babel. Han var son åt Seraja, som var son åt Azarja, son åt Hilkia,
Pea hili ʻae ngaahi meʻa ni, ʻi he pule ʻa ʻAtakisekisi ko e tuʻi ʻo Peasia, ko Esela ko e foha ʻo Selaia, ko e foha ʻo ʻAsalia, ko e foha ʻo Hilikia,
2 son åt Sallum, son åt Sadok, son åt Ahitub,
Ko e foha ʻo Salumi, ko e foha ʻo Satoki, ko e foha ʻo ʻAhitupe,
3 son åt Amarja, son åt Azarja, son åt Merajot,
Ko e foha ʻo ʻAmalia, ko e foha ʻo ʻAsalia, ko e foha ʻo Milaioti,
4 son åt Zerahja, son åt Uzzi, son åt Bukki,
Ko e foha ʻo Selaia, ko e foha ʻo Usa, ko e foha ʻo Puki,
5 son åt Abisua, son åt Pinehas, son åt Eleazar, son åt øvstepresten Aron.
Ko e foha ʻo ʻApisua, ko e foha ʻo Finiasi, ko e foha ʻo ʻEliesa, ko e foha ʻo ʻElone ko e taulaʻeiki lahi:
6 Ezra var ein skriftlærd mann, vel kjend i Moselovi, den som Herren, Israels Gud, hadde gjeve. Kongen gav honom alt det han bad um; for Herren hans Gud heldt handi si yver honom.
Ko e Esela ni naʻe ʻalu hake ia mei Papilone; pea ko e tangata tohi ia naʻe poto ʻi he fono ʻo Mōsese, ʻaia naʻe foaki kiate ia ʻe Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli: pea naʻe tuku kiate ia ʻe he tuʻi ʻaia kotoa pē naʻa ne kole, ʻo fakatatau ki he kau ʻae nima ʻo Sihova ko hono ʻOtua kiate ia.
7 Nokre av Israels-sønerne og av prestarne og levitarne og songarane, dørvaktarane og tempelsveinarne var med honom heim til Jerusalem; det var i det sjuande styringsåret åt kong Artahsasta.
Pea naʻe ʻalu hake ʻae niʻihi ʻoe fānau ʻa ʻIsileli, pea ʻoe kau taulaʻeiki mo e kau Livai, mo e kau hiva, mo e kau leʻo matapā, mo e kau Netenimi, ki Selūsalema, ʻi hono fitu taʻu ʻo ʻAtakisekisi ko e tuʻi.
8 Han kom til Jerusalem i femte månaden det same sjuande året åt kongen.
Pea naʻe haʻu ia ki Selūsalema ʻi hono nima ʻoe māhina, ʻi hono fitu taʻu ʻoe tuʻi.
9 Den fyrste dagen i fyrste månaden vart det fast avgjort at dei skulde fara frå Babel, og den fyrste dagen i femte månaden kom han til Jerusalem; for hans Gud heldt si gode hand yver honom.
He naʻe kamata ʻene fononga hake, mei Papilone ʻi he ʻuluaki ʻaho ʻi hono ʻuluaki ʻoe māhina, pea ʻi hono ʻuluaki ʻaho ʻi hono nima ʻoe māhina naʻe hoko ia ki Selūsalema, ʻo fakatatau, ki he kau lelei ʻae nima ʻo hono ʻOtua kiate ia.
10 For Ezras hadde vendt hugen sin til å granska Herrens lov og fylgja henne, og til å læra andre i Israel upp i lov og rett.
He naʻe ʻosi hono teuʻi hono loto ʻe Esela ke kumi ʻi he fono ʻa Sihova, pea ke fai ia, pea ke akonaki ʻi ʻIsileli ʻae ngaahi tuʻutuʻuni, mo e ngaahi fakamaau.
11 Dette er avskrift av eit brev som kong Artahsasta gav den skriftlærde presten Ezra, som var kunnig i Herrens bodord og lover for Israel:
Pea ko hono hiki eni ʻoe tohi naʻe ʻatu ʻe he tuʻi ko ʻAtakisekisi kia Esela ko e taulaʻeiki, ko e tangata tohi ia, ʻio, ko e tangata tohi ʻae ngaahi lea ʻoe ngaahi fekau ʻa Sihova, pea mo ʻene ngaahi tuʻutuʻuni ki ʻIsileli.
12 «Artahsasta, konge yver kongarne, til presten Ezra, den lærde i lovi åt Gud i himmelen. Utferda og so burtetter.
“Ko ʻAtakisekisi, ko e tuʻi ʻoe ngaahi tuʻi, kia Esela ko e taulaʻeiki, ko e tangata tohi ʻoe fono ʻae ʻOtua ʻoe langi, ke ʻiate koe ʻae fiemālie lelei, ʻi he kuonga ko eni.
13 Med dette segjer eg fyre at kvar ein av Israels-folket i mitt rike og av prestarne og levitarne deira som hev hug til å fara til Jerusalem, må fara med deg,
“ʻOku ou fai ʻae fono, koeʻuhi ko kinautolu ʻoe kakai ʻo ʻIsileli, pea mo ʻene kautaulaʻeiki, mo e kau Livai, ʻi hoku puleʻanga, ʻaia ʻoku tokanga ʻi honau loto lelei ke ʻalu hake ki Selūsalema, ke nau ʻalu mo koe.
14 sidan kongen og dei sju rådsmennerne hans hev sendt deg i veg til å sjå etter kor det er med Juda og Jerusalem etter lovi åt din Gud, den som du hev i di hand,
Pea ko e meʻa ʻi he ʻalu koe mei he tuʻi pea mo ʻene kau fakakaukau ʻe toko fitu, ke fehuʻi ki Siuta mo Selūsalema, ʻo fakatatau ki he fono ʻa ho ʻOtua ʻaia ʻoku ʻi ho nima;
15 og til å føra fram det sylvet og gullet som kongen og rådsmennerne hans godviljugt hev gjeve til Israels Gud, han som hev bustaden sin i Jerusalem,
Pea ke fetuku ʻae siliva mo e koula, ʻaia kuo ʻatu fiemālie pe ʻe he tuʻi mo ʻene kau fakakaukau ki he ʻOtua ʻo ʻIsileli, ʻaia ʻoku ʻi Selūsalema hono fale nofoʻanga.
16 sameleis alt sylv og gull som du fær i heile Babels jarlerike, og dei gåvor som folket og prestarne godviljugt til huset åt sin Gud i Jerusalem.
Pea mo e siliva mo e koula kotoa pē ʻaia ke ke faʻa ʻilo ʻi he potu kotoa pē ʻo Papilone, mo e meʻa ʻatu loto lelei pe ʻae kakai, pea mo e kau taulaʻeiki, ʻoku ʻatu loto lelei pe maʻae fale ʻo honau ʻOtua ʻaia ʻoku ʻi Selūsalema:
17 Dette skal du gjera deg vel fyre med og kjøpa for desse pengarne uksar og verar og lamb og alt sovore som trengst til grjonoffer og drykkoffer, og det skal du ofra på altaret som høyrer til huset åt dykkar Gud i Jerusalem.
“Koeʻuhi ke ke fakatau vave ʻaki ʻae ngaahi paʻanga ni ʻae fanga pulu, mo e fanga sipitangata, mo e fanga lami, mo honau ngaahi feilaulau meʻakai, mo e ngaahi feilaulau meʻainu, pea ke ʻatu ia ki he funga ʻoe feilaulauʻanga ʻoe fale ʻo homou ʻOtua ʻaia ʻoku ʻi Selūsalema.
18 Det du og brørne dine finn det rettast å gjera med det som vert att av sylvet og gullet, det må de gjera soleis som dykkar Gud vil.
Pea ko ia ʻe mata lelei kiate koe, mo ho ngaahi kāinga ke fai ki hono toe ʻoe siliva mo e koula, mou fai ia ʻo fakatatau ki he finangalo ʻo homou ʻOtua.
19 Men dei reidskaper som du fær til tenesta i huset åt din Gud, deim skal du gjeva frå deg åt Gud i Jerusalem.
Ko e ngaahi ipu foki naʻe tuku kiate koe ki he ngāue ʻoe fale ʻo ho ʻOtua, ke ke ʻatu ia ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua ʻo Selūsalema.
20 Det som meir trengst til huset åt din Gud, det kann du greida ut or skattkammeret åt kongen.
Pea mo ia kotoa pē ʻoku ʻaonga ki he fale ʻo ho ʻOtua, ʻaia te ke loto ki ai ke foaki, foaki ia mei he fale koloa ʻoe tuʻi.
21 Og eg, kong Artahsasta, segjer med dette fyre alle skattmeistrarne i landi på hi sida elvi, at alt det som presten Ezras, vismannen i lovi åt Gud i himmelen, bed dykk um, det skal de gjera og gjeva på fyrste ordet,
“Pea ko au, ʻio, ko au ʻAtakisekisi ko e tuʻi, ʻoku ou fai ʻae fono ki he kau tauhi koloa kotoa pē ʻaia ʻoku ʻi he potu kituʻa ʻi he vaitafe, ke ʻilonga ʻaia ʻoku fiemaʻu ʻe Esela ko e taulaʻeiki, ko e tangata tohi ʻoe fono ʻae ʻOtua ʻoe langi, ke fai vave ia kiate ia,
22 um det trengst upp til tvo og eit halvt hundrad våger med sylv, tri hundrad tunnor kveite, hundrad ankar vin og hundrad ankar med olje, dertil salt umælt.
ʻO fai hake ki he taleniti siliva ʻe teau, mo e puha fua ʻoe uite ʻe teau, pea ki he kaloni ʻe fitungeau ma nimangofulu ʻoe uaine, pea ki he kaloni ʻe fitungeau ma nimangofulu ʻoe lolo, mo e māsima ʻe ʻikai lau ki hono lahi.
23 Alt det som tarvst etter det Gud i himmelen segjer fyre, det skal verta gjort på fyrste ordet og gjeve til huset åt Gud i himmelen, so ikkje hans vreide skal koma yver riket åt kongen og sønerne hans.
Ko ia kotoa pē ʻoku fekau ʻe he ʻOtua ʻoe langi, tuku ke fai vave ia maʻae fale ʻoe ʻOtua ʻoe langi he ko e hā ka tuʻu ai ʻae houhau ki he puleʻanga ʻoe tuʻi pe ki hono ngaahi foha?
24 Og det let me dykk vita, at ingen skal hava magt til å leggja skattar eller toll eller vegpengar på nokon prest eller levit, songar eller dørvaktar, tempelsvein eller annan som hev tenesta i dette gudshuset.
Pea ʻoku mau fakapapau foki kiate kimoutolu, ko e meʻa ki he kau taulaʻeiki mo e kau Livai, mo e kau hiva, mo e kau leʻo matapā, mo e kau Netenimi, pe ko e kau tauhi ʻoe fale ni ʻoe ʻOtua, ʻoku ʻikai ngofua ke tala totongi, pe ha tukuhau, pe ha fakafatongia, kiate kinautolu.
25 Og du, Ezras, må, etter den visdom du hev fenge frå din Gud, setja domarar og lovlærde folk til å døma manna millom hjå alt folket på hi sida elvi, alle dei som kjenner loverne åt din Gud; og den som ikkje det gjer, honom skal du læra å kjenna deim.
“Pea ko koe, ʻe Esela, ʻo hangē ko e poto ʻa ho ʻOtua, ʻoku ʻi ho nima, ke ke fakanofo ʻae kau pule, mo e kau fakamaau, ʻaia ke nau fakamaau ʻae kakai kotoa pē ʻoku ʻi he tuʻa vaitafe, ʻakinautolu ʻoku ʻilo lelei ʻae fono ʻa ho ʻOtua; pea mou ako ia, kiate kinautolu ʻoku ʻikai te nau ʻilo ki ai.
26 Og kvar den som ikkje gjer etter lovi åt din Gud og etter lovi åt kongen, yver honom skal det fellast ein rett dom, anten til daude eller utlægd, til pengebot eller til fangehus.»
Pea ʻilonga ʻaia ʻoku ʻikai fai ki he fono ʻo ho ʻOtua, mo e fono ʻae tuʻi, ke fakahoko vave ʻae fakamaau kiate ia, pe ko ha meʻa ki he mate, pe ki he kapusi ia, pe ki he faʻao ʻo ʻene ngaahi meʻa, pe ki he fakahū ki he fale fakapōpula.”
27 Pris vere Herren, Gud åt federne våre, at han gav kongen slikt i hugen, til å pryda Herrens hus i Jerusalem,
“Fakafetaʻi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻetau ngaahi tamai, ʻaia kuo ne ʻai ʻae meʻa pehē ni ki he loto ʻoe tuʻi, ke fakamatamatalelei ki he fale ʻo Sihova ʻaia ʻoku ʻi Selūsalema:
28 og at han let meg finna nåde hjå kongen og rådsmennerne hans og hjå alle dei megtige hovdingarne åt kongen! Eg fekk mod då eg såg at Herren, min Gud, heldt handi si yver meg, og eg samla kringum meg nokre ættarhovdingar av Israel; dei skulde vera med meg på heimferd.
Pea kuo ne tuku ʻae angaʻofa kiate au ʻi he ʻao ʻoe tuʻi, mo ʻene kau fakakaukau, pea ʻi he ʻao ʻoe houʻeiki ongoongo lahi ʻae tuʻi. Pea naʻe fakamālohiʻi au ʻi he ʻiate au ʻae nima ʻo Sihova ko hoku ʻOtua, pea ne u tānaki fakataha mei ʻIsileli ʻae kau tangata tuʻu ki muʻa ke mau ʻalu hake mo au.”
