Esekiel 18

1 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,

2 Korleis kann de bruka dette ordtøket i Israels land og segja: «Federne åt sure druvor, og borni vart sårtennte.»

ampanawk mah kathaw misurtui to naek o moe, a caanawk haa kin o, tiah Israel prae thungah na patoh ih palungha lok mah thuikoehhaih loe tih maw?

3 So sant som eg liver, segjer Herren, Herren, de skal ikkje få bruka dette ordtøket meir i Israel.

Angraeng Sithaw mah, Kai ka hing baktiah, Israel prae thungah to palungha lok patohhaih om mak ai boeh.

4 Sjå, alle sjælerne er mine, både sjæli åt faren og sjæli åt sonen; mine er dei; den sjæl som syndar, ho skal døy.

Khenah, kahing pakhra boih loe kai ih ni; ampa ih pakhra loe Kai ih pakhra ah oh baktih toengah, a capa ih pakhra doeh Kai ih ni; kazae pakhra loe duek han oh, tiah thuih.

5 Og når ein mann er rettferdig og gjer rett og rettferd:

Toe katoeng poekhaih, kahoih hmuen hoi patuk ih lok baktiah toksah kami loe,

6 ikkje et offermat på fjelli og ikkje kaster augo sine på dei ufysne avgudarne åt Israels-lyden og ikkje skjemmer kona åt grannen sin og ikkje kjem nær ei kvinna medan ho er urein,

maenawk nuiah buhcaa mak ai, Israel imthung takoh ih krangnawk doeh khen mak ai, a imtaeng kami ih zu doeh zae haih mak ai, athii kahnu nongpata khaeah doeh caeh mak ai.

7 og ikkje er hard imot nokon, let skuldmannen få pantet sitt att, ikkje fer med ransverk, gjev den hungrige sitt brød og klæder den nakne,

Mi kawbaktih doeh pacaekthlaek mak ai, laiba tawnkung mah lokmaihaih to sak moe, akrang let hanah a pawng ih hmuen to paek let, minawk ih hmuen to lomh ai, zok amthlam kaminawk to caaknaek a paek moe, bangkrai ah kaom kaminawk to khukbuen a paek;

8 ikkje låner ut for renta og ikkje tek yvermål, held si hand burte frå det som rangt er, dømer rett dom mann og mann imillom,

a caa kapung lak han ih minawk han hmuenmae to coisak ai, kapung a caa doeh la ai, kahoih ai hmuen to sah ai, kami boih nuiah toenghaih hoiah lok takroek, tiah thuih:

9 ferdast i mine bod og held mine lover, so han gjer det som rett er - han er rettferdig, liva skal han, segjer Herren, Herren.

ka patuk ih loknawk to pazui moe, ka lokcaekhaih to pakuem, anih loe katoengah toksak moe, katoeng kami ah oh pongah, anih loe hing tangtang tih, tiah Angraeng mah thuih.

10 Men han fær kann henda ein son som tek til med valdsverk, renner ut blod eller gjer eitkvart sovore

Toe anih ih capa loe minawk ih hmuenmae lomh thaih kami, kami hum kami, kahoih ai hmuennawk sah kami,

11 - endå han ikkje gjorde noko slikt - for han et ogso offermat på fjelli, skjemmer kona åt grannen sin,

a sak han koi tok maeto doeh sah ai, maenawk nuiah buhcaa kami, a imtaeng kami ih zu parueng pae kami;

12 er hard imot armingen og fatigmannen, fer med ransverk, gjev ikkje pant tilbake, kaster augo sine på dei ufysne avgudar, fer med styggedom,

kamtang hoi kavawt kaminawk to pacaekthlaek moe, minawk ih hmuenmae lomh kami, paek let han lokmaih moe, pawng ih hmuennawk paek let ai kami, krangnawk to a bok moe, panuet thok hmuennawk sah kami;

13 låner ut for rente og tek yvermål - og so skulde han liva! Han skal ikkje liva. Alle desse styggjor gjorde han; banen hans skal det verta, blodet hans skal koma yver honom.

a caa kapung to caak hanah minawk khaeah hmuen coisak moe, a caa kapung la kami loe hing tih maw? Hing mak ai! Panuet thok hae baktih hmuennawk to a sak pongah, anih loe dueh tangtang tih; anih ih athii loe angmah nuiah krah tih.

14 Men sjå, so fær han ein son, og han ser alle synderne åt far sin som han gjorde, han ottast og gjer ikkje etter deim;

Toe to kami ih capa loe ampa mah sak ih zaehaihnawk to a hnuk boih, kho a poek moe, to baktih zaehaihnawk to sah ai,

15 han et ikkje offermat på fjelli og kastar ikkje augo sine dei ufysne avgudarne åt Israels-lyden, skjemmer ikkje kona åt grannen sin

maenawk nuiah buh to caa ai, Israel imthung takoh mah bok ih krangnawk doeh bok ai, a imtaeng kami ih zu doeh parueng ai;

16 og er ikkje hard mot nokon, tek ikkje pant og fer ikkje med ransverk, gjev den hungrige sitt brød og klæder den nakne,

mi kawbaktih kami doeh pacaekthlaek ai, paek let han loksuek ih baktiah pawng ih hmuenmaenawk to la ai, mi ih hmuenmae doeh lomh ai, zok amthlam kami han caaknaek paek kami, bangkrai ah kaom kaminawk han doeh khukbuen paek kami;

17 held handi si tilbake frå armingen, tek ikkje renta og yvermål, gjer etter mine lover og ferdast i mine bod. Han skal ikkje døy for misgjerningi åt far sin, liva skal han.

amtang kaminawk han hmuenmae paek kami, acaa kapung phoisa to la ai, ka lokcaekhaih to pakuem moe, ka paek ih lok pazui kami loe ampa zaehaih pongah dueh mak ai, hing tangtang tih.

18 Far hans som for med valdsverk og rana frå bror og gjorde det som ikkje er godt midt i lyden sin, sjå han laut døy for si misgjerning.

Toe anih ih ampa loe angmah ih amnawk to pacaekthlaek moe, angmah ih kaminawk nuiah kahoih ai hmuen to sak pongah, khenah, anih loe a zaehaih baktiah dueh tih.

19 Men de segjer: «Kvi skal ikkje sonen bera syndeskuldi åt far sin?» Sonen hev då gjort rett og rettferd alle mine bod hev han halde og gjort etter deim; liva skal han.

Toe nangcae mah loe, Tikhoe ampa mah sak ih zaehaih to a capa mah zok ai loe? tiah na thui o tih. A capa loe katoeng hmuen hoi patuk ih lok baktiah tok a sak, ka paek ih loknawk to pazui moe, a sak pongah, anih loe hing tangtang tih.

20 Den sjæli som syndar, ho skal døy. Son skal ikkje bera syndeskuldi åt far sin, og far skal ikkje bera syndeskuldi åt son sin. Yver den rettferdige skal hans rettferd vera, og yver den gudlause skal hans gudløysa vera.

Kazae pakhra loe dueh tih. Ampa mah sak ih zaehaih to a capa mah zok mak ai, a capa mah sak ih zaehaih doeh ampa mah zok mak ai; katoeng kami toenghaih loe a nuiah om ueloe, kasae kami sehaih doeh angmah nuiah ni om tih.

21 Men når den ugudlege vender um frå alle sine synder som han hev gjort, og held alle mine bod og gjer rett og rettferd, då skal han liva og ikkje døy.

Toe kami zae loe a sak ih zaehaihnawk boih hoiah amlaem, ka paek ih loknawk boih to pakuem moe, katoeng hmuen hoi patuk ih lok baktiah tok to sah nahaeloe, anih loe hing tangtang tih, dueh mak ai.

22 Alle hans misgjerningar som han hev gjort, skal vera gløymde; ved si rettferd som han gjorde, skal han liva.

Anih mah sak ih zaehaihnawk boih to pakuem pae mak ai boeh; anih loe a sak ih katoeng hmuen pongah hing tih.

23 Skulde eg hava hugnad i det, at den ugudlege døyr? segjer Herren, Herren. Måtte ikkje det fegna meg, at han vendar um frå sin veg og liver?

Kazae kami duek pongah palung kang hoe maw? Anih mah a caehhaih loklam angqoi taak moe, hinghaih hnuk to ka koeh haih kue na ai maw? tiah Angraeng Sithaw mah thuih.

24 Men når ein rettferdig vender um frå si rettferd og gjer urett, alle slike styggjor som den ugudlege gjer, skulde han gjera det og liva? All hans rettferd som han gjorde, skal verta gløymd. For den truløysa han for med, for det skal han døy.

Toe katoeng kami loe a toenghaih hoiah angqoi ving moe, kasae kaminawk mah sak o ih zaehaih hoi panuet thok hmuennawk to sah nahaeloe, anih to hing tih maw? Canghnii ah a sak ih katoeng hmuennawk to pakuem pae mak ai boeh; a sakpazaehaih hmuen hoiah a sak ih zaehaih pongah, anih loe dueh tih.

25 Og de segjer: «Herrens åtferd er ikkje rett.» Høyr då, du Israels-lyd! Er ikkje mi åtferd rett? Er det ikkje dykkar åtferd som ikkje er rett?

Toe nangcae mah loe, Angraeng ih loklam loe toeng ai, tiah na thuih o. Aw Israel imthung takohnawk, tahngai ah; Kai ih loklam loe toeng, nangcae ih loklam loe toeng ai!

26 Når ein rettferdig vender um frå si rettferd og gjer urett, so skal han difor døy; for sin urett som han gjorde, skal han døy.

Katoeng kami loe a toenghaih to caehtaak moe, zaehaih sah nahaeloe, to zaehaih pongah dueh tih, anih loe a sak ih zaehaih pongah dueh tih.

27 Og når ein ugudleg vender um frå si gudløysa, som han hev gjort, og gjer rett og rettferd, so skal han halda si sjæl i live.

Toe kami zae loe a sak ih zaehaih to angqoi taak moe, katoeng hmuen hoi patuk ih lok baktiah toksah nahaeloe, a hinghaih to pahlong tih.

28 For han såg alle sine misgjerningar som han hadde gjort, og vende um frå deim; liva skal han, han skal ikkje døy.

A sakpazae ih hmuennawk boih to a poek het moe, a toengh sut boeh pongah, anih loe hing tangtang tih, dueh mak ai.

29 Men Israels-lyden segjer: «Herrens åtferd er ikkje rett.» Er ikkje mi åtferd rett, du Israels lyd? Er det ikkje dykkar åtferd som ikkje er rett?

Toe Israel imthung takoh mah loe, Angraeng ih loklam loe toeng ai, tiah thuih o. Aw Israel imthung takoh, Kai ih loklam loe toeng, nangcae ih loklam loe toeng ai!

30 Difor vil eg døma dykk, du Israels lyd, ein og kvar etter hans åtferd, segjer Herren, Herren. Vend um og vend dykk burt frå alle dykkar misgjerningar, so ikkje skuld skal føra dykk til fall!

To pongah, Aw Israel imthung takoh, kami boih a caehhaih loklam baktih toengah lok ka caek han, tiah Angraeng Sithaw mah thuih. Dawnpakhuem oh loe, na sakpazae o ih hmuennawk boih thung hoiah amlaem oh; to tiah nahaeloe na sakpazae o ih hmuennawk loe nam rohaih ah om mak ai.

31 Kasta frå dykk alle dykkar misgjerningar som de hev misfare dykk med, og få dykk eit nytt hjarta og ei ny ånd! For kvi vil de døy, du Israels lyd?

Na sakpazae ih hmuennawk to takhoe o boih loe, kangtha palungthin hoi muithla to talawk oh; Aw Israel imthung takoh, tipongah na duek o han loe?

32 For eg hev ikkje hugnad i dauden åt den som døyr, segjer Herren, Herren. So vend då um, so skal de liva!

Dueh kami duekhaih pongah palung Kang hoe ai, to pongah dawnpakhuem oh loe, hing oh! tiah Angraeng Sithaw mah thuih.