Efeserne 5
1 Vert difor Guds etterfylgjarar som hans kjære born,
ਅਤੋ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਿਯਬਾਲਕਾ ਇਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਕਾਰਿਣੋ ਭਵਤ,
2 og ferdast i kjærleik, liksom Kristus elska oss og gav seg sjølv for oss til ei gåva og eit offer, Gud til ein hugleg ange!
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਇਵ ਪ੍ਰੇਮਾਚਾਰੰ ਕੁਰੁਤ ਚ, ਯਤਃ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰੇਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਚਾਤ੍ਮਨਿਵੇਦਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਸੁਗਨ੍ਧਾਰ੍ਥਕਮ੍ ਉਪਹਾਰੰ ਬਲਿਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਾਚ ਦੱਤਵਾਨ੍|
3 Men utukt og all ureinskap eller havesykja må ikkje eingong verta nemnde millom dykk, so som det sømer seg for heilage,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨੰ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧਾਸ਼ੌਚਕ੍ਰਿਯਾ ਲੋਭਸ਼੍ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉੱਚਾਰਣਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਭਵਤੁ, ਏਤਦੇਵ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉਚਿਤੰ|
4 og skjemdarferd og dårlegt svall og lauslyndt skjemt, som alt saman er usømelegt, men heller takksegjing!
ਅਪਰੰ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਲਾਪਃ ਪ੍ਰਲਾਪਃ ਸ਼੍ਲੇਸ਼਼ੋਕ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਨ ਭਵਤੁ ਯਤ ਏਤਾਨ੍ਯਨੁਚਿਤਾਨਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੋ ਭਵਤੁ|
5 For dette veit de og skynar, at ingen horkar eller urein eller girug - som er ein avgudsdyrkar - hev arv i Kristi og Guds rike.
ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਾਮ੍ਯਸ਼ੌਚਾਚਾਰੀ ਦੇਵਪੂਜਕ ਇਵ ਗਣ੍ਯੋ ਲੋਭੀ ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋਸ਼਼ਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ(ਅ)ਰ੍ਥਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ ਕਮਪ੍ਯਧਿਕਾਰੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੀਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਮ੍ਯਕ੍ ਜ੍ਞਾਯਤਾਂ|
6 Lat ingen dåra dykk med tome ord! for av slike ting kjem Guds vreide yver dei vantruande!
ਅਨਰ੍ਥਕਵਾਕ੍ਯੇਨ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਵਞ੍ਚਯਤੁ ਯਤਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਗਾਚਾਰਹੇਤੋਰਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਸ਼਼ੁ ਲੋਕੇਸ਼਼੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕੋਪੋ ਵਰ੍ੱਤਤੇ|
7 Hav difor ingen ting saman med deim!
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਤੈਃ ਸਹਭਾਗਿਨੋ ਨ ਭਵਤ|
8 For de var fordom myrker, men no er de ljos i Herren; ferdast som born av ljoset
ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਧਕਾਰਸ੍ਵਰੂਪਾ ਆਧ੍ਵੰ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਦੀਪ੍ਤਿਸ੍ਵਰੂਪਾ ਭਵਥ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੀਪ੍ਤੇਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਇਵ ਸਮਾਚਰਤ|
9 - for frukti av ljoset syner seg i all godleik og rettferd og sanning -
ਦੀਪ੍ਤੇ ਰ੍ਯਤ੍ ਫਲੰ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧਹਿਤੈਸ਼਼ਿਤਾਯਾਂ ਧਰ੍ੰਮੇ ਸਤ੍ਯਾਲਾਪੇ ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ|
10 so de prøver kva som er Herren til hugnad,
ਪ੍ਰਭਵੇ ਯਦ੍ ਰੋਚਤੇ ਤਤ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ|
11 og hav inkje samlag med dei fruktlause gjerningar av myrkret; men refs deim heller!
ਯੂਯੰ ਤਿਮਿਰਸ੍ਯ ਵਿਫਲਕਰ੍ੰਮਣਾਮ੍ ਅੰਸ਼ਿਨੋ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੋਸ਼਼ਿਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤ|
12 For det som løynlegt vert gjort av deim, er det skamlegt endå berre å tala um;
ਯਤਸ੍ਤੇ ਲੋਕਾ ਰਹਮਿ ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਆਚਰਨ੍ਤਿ ਤਦੁੱਚਾਰਣਮ੍ ਅਪਿ ਲੱਜਾਜਨਕੰ|
13 men når det vert refst, vert det alt saman openberra av ljoset; for alt som vert openberra, er ljos.
ਯਤੋ ਦੀਪ੍ਤ੍ਯਾ ਯਦ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਤਯਾ ਚਕਾਸ੍ਯਤੇ ਯੱਚ ਚਕਾਸ੍ਤਿ ਤਦ੍ ਦੀਪ੍ਤਿਸ੍ਵਰੂਪੰ ਭਵਤਿ|
14 Difor segjer skrifti: «Vakna, du som søv, og statt upp frå dei daude, og Kristus skal lysa for deg!»
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਉਕ੍ਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, "ਹੇ ਨਿਦ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰਬੁਧ੍ਯਸ੍ਵ ਮ੍ਰੁʼਤੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚੋੱਥਿਤਿੰ ਕੁਰੁ| ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸੂਰ੍ੱਯਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ੍ਵਯੰ ਤ੍ਵਾਂ ਦ੍ਯੋਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| "
15 Sjå difor til korleis de kann ferdast varleg, ikkje som uvise, men som vise,
ਅਤਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਅਜ੍ਞਾਨਾ ਇਵ ਮਾਚਰਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜ੍ਞਾਨਿਨ ਇਵ ਸਤਰ੍ਕਮ੍ ਆਚਰਤ|
16 so de kjøper den laglege tid; for dagarne er vonde!
ਸਮਯੰ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਗਣਯਧ੍ਵੰ ਯਤਃ ਕਾਲਾ ਅਭਦ੍ਰਾਃ|
17 Ver difor ikkje uvituge, men skyna kva Herrens vilje er!
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਨਾ ਨ ਭਵਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੋਰਭਿਮਤੰ ਕਿੰ ਤਦਵਗਤਾ ਭਵਤ|
18 Og fyll dykk ikkje med vin, som det er skamløysa i, men vert fyllte med Anden,
ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਜਨਕੇਨ ਸੁਰਾਪਾਨੇਨ ਮੱਤਾ ਮਾ ਭਵਤ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਤ੍ਮਨਾ ਪੂਰ੍ੱਯਧ੍ਵੰ|
19 so de talar til kvarandre med salmar og lovsongar og åndelege visor og syng og leikar i dykkar hjarto for Herren,
ਅਪਰੰ ਗੀਤੈ ਰ੍ਗਾਨੈਃ ਪਾਰਮਾਰ੍ਥਿਕਕੀਰ੍ੱਤਨੈਸ਼੍ਚ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਆਲਪਨ੍ਤੋ ਮਨਸਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪ੍ਰਭੁਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਗਾਯਤ ਵਾਦਯਤ ਚ|
20 og alltid takkar Gud og Faderen for alle ting i vår Herre Jesu Kristi namn,
ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਸਰ੍ੱਵਵਿਸ਼਼ਯੇ(ਅ)ਸ੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਭੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਤਾਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਤ|
21 og er kvarandre undergjevne i age for Kristus!
ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਭੀਤਾਃ ਸਨ੍ਤ ਅਨ੍ਯੇ(ਅ)ਪਰੇਸ਼਼ਾਂ ਵਸ਼ੀਭੂਤਾ ਭਵਤ|
22 De konor, ver dykkar eigne menn undergjevne som Herren!
ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ, ਯੂਯੰ ਯਥਾ ਪ੍ਰਭੋਸ੍ਤਥਾ ਸ੍ਵਸ੍ਵਸ੍ਵਾਮਿਨੋ ਵਸ਼ਙ੍ਗਤਾ ਭਵਤ|
23 For mannen er hovudet for kona, liksom Kristus er hovudet for kyrkja, han som er frelsaren for sin likam.
ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਸਮਿਤੇ ਰ੍ਮੂਰ੍ੱਧਾ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਤ੍ਰਾਤਾ ਚ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸ੍ਵਾਮੀ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਮੂਰ੍ੱਧਾ|
24 Men liksom kyrkja er Kristus undergjevi, so skal og konorne vera sine eigne menner undergjevne i alle ting.
ਅਤਃ ਸਮਿਤਿ ਰ੍ਯਦ੍ਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤਾ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ਭਿਰਪਿ ਸ੍ਵਸ੍ਵਸ੍ਵਾਮਿਨੋ ਵਸ਼ਤਾ ਸ੍ਵੀਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਾ|
25 De menner, elska konorne dykkar, liksom Kristus elska kyrkja og gav seg sjølv for henne,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਹੇ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ, ਯੂਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਇਵ ਸ੍ਵਸ੍ਵਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ਸੁ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ|
26 so han kunde helga henne, med di han reinsa henne ved vatsbadet i ordet,
ਸ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪਿ ਸਮਿਤੌ ਪ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਚ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯਤਃ ਸ ਵਾਕ੍ਯੇ ਜਲਮੱਜਨੇਨ ਤਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਾਵਯਿਤੁਮ੍
27 so han kunde framstella kyrkja for seg i herlegdom, utan flekk eller rukka eller noko slikt, men so ho kunde vera heilag og ulasteleg.
ਅਪਰੰ ਤਿਲਕਵਲ੍ਯਾਦਿਵਿਹੀਨਾਂ ਪਵਿਤ੍ਰਾਂ ਨਿਸ਼਼੍ਕਲਙ੍ਕਾਞ੍ਚ ਤਾਂ ਸਮਿਤਿੰ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੀਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤੇ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁਞ੍ਚਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
28 Soleis er mennerne skuldige til å elska konorne sine som sine eigne likamar. Den som elskar si kona, elskar seg sjølv.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਵਤਨੁਵਤ੍ ਸ੍ਵਯੋਸ਼਼ਿਤਿ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯੋਚਿਤੰ, ਯੇਨ ਸ੍ਵਯੋਸ਼਼ਿਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕ੍ਰਿਯਤੇ ਤੇਨਾਤ੍ਮਪ੍ਰੇਮ ਕ੍ਰਿਯਤੇ|
29 For aldri hev nokon hata sitt eige kjøt, men han føder og fjelgar det, liksom Kristus gjer med kyrkja;
ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ੍ਵਕੀਯਾਂ ਤਨੁਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਾਂ ਵਿਭ੍ਰਤਿ ਪੁਸ਼਼੍ਣਨ੍ਤਿ ਚ| ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪਿ ਸਮਿਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਤਦੇਵ ਕਰੋਤਿ,
30 for me er lemer på hans likam.
ਯਤੋ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯਾਙ੍ਗਾਨਿ ਮਾਂਸਾਸ੍ਥੀਨਿ ਚ ਭਵਾਮਃ|
31 Difor skal mannen skiljast med far og mor og halda seg hjå kona si, og dei tvo skal vera eitt kjøt.
ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਮਾਨਵਃ ਸ੍ਵਮਾਤਾਪਿਤਰੋ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਮ੍ ਆਸੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨਾਵੇਕਾਙ੍ਗੌ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਃ|
32 Denne løyndomen er stor - men eg tenkjer på Kristus og kyrkja.
ਏਤੰਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯੰ ਗੁਰੁਤਰੰ ਮਯਾ ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸਮਿਤੀ ਅਧਿ ਤਦ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ|
33 Men de og skal elska kvar si kona som seg sjølv, og kona hava age for mannen.
ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨ ਆਤ੍ਮਵਤ੍ ਸ੍ਵਯੋਸ਼਼ਿਤਿ ਪ੍ਰੀਯਤਾਂ ਭਾਰ੍ੱਯਾਪਿ ਸ੍ਵਾਮਿਨੰ ਸਮਾਦਰ੍ੱਤੁੰ ਯਤਤਾਂ|
