Kolossenserne 3
1 Er de då uppreiste med Kristus, so søk det som er der uppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand!
ει ουν συνηγερθητε τω χριστω τα ανω ζητειτε ου ο χριστοσ εστιν εν δεξια του θεου καθημενοσ
2 Hav hug til det som er der uppe, ikkje til det som er på jordi!
τα ανω φρονειτε μη τα επι τησ γησ
3 For de er daude, og dykkar liv er løynt med Kristus i Gud.
απεθανετε γαρ και η ζωη υμων κεκρυπται συν τω χριστω εν τω θεω
4 Når Kristus, vårt liv, vert openberra, då skal de og verta openberra med honom i herlegdom.
οταν ο χριστοσ φανερωθη η ζωη ημων τοτε και υμεισ συν αυτω φανερωθησεσθε εν δοξη
5 So døyd då dykkar jordiske lemer: Utukt, ureinskap, ovhug, vond lyst og havesykje, som er avgudsdyrking!
νεκρωσατε ουν τα μελη υμων τα επι τησ γησ πορνειαν ακαθαρσιαν παθοσ επιθυμιαν κακην και την πλεονεξιαν ητισ εστιν ειδωλολατρεια
6 for desse ting kjem Guds vreide yver dei vantruande;
δι α ερχεται η οργη του θεου επι τουσ υιουσ τησ απειθειασ
7 millom deim ferdast de og fordom, den tid de livde i desse ting;
εν οισ και υμεισ περιεπατησατε ποτε οτε εζητε εν αυτοισ
8 men no skal de og leggja deim alle av: Vreide, illska, vondskap, spotting, skamleg tale av dykkar munn.
νυνι δε αποθεσθε και υμεισ τα παντα οργην θυμον κακιαν βλασφημιαν αισχρολογιαν εκ του στοματοσ υμων
9 Ljug ikkje mot kvarandre, de som hev klædt av dykk det gamle menneskje med dei gjerningar det gjer,
μη ψευδεσθε εισ αλληλουσ απεκδυσαμενοι τον παλαιον ανθρωπον συν ταισ πραξεσιν αυτου
10 og iklædt dykk det nye, som vert uppnya til kunnskap etter sin skapars bilæte;
και ενδυσαμενοι τον νεον τον ανακαινουμενον εισ επιγνωσιν κατ εικονα του κτισαντοσ αυτον
11 her er ikkje grækar og jøde, umskjering og fyrehud, barbar, skyte, træl, fri mann, men Kristus er alt og i alle.
οπου ουκ ενι ελλην και ιουδαιοσ περιτομη και ακροβυστια βαρβαροσ σκυθησ δουλοσ ελευθεροσ αλλα τα παντα και εν πασιν χριστοσ
12 Klæd dykk då, som er Guds utvalde, heilage og kjære i hjarteleg miskunn, godleik, audmykt, spaklynde, langmod,
ενδυσασθε ουν ωσ εκλεκτοι του θεου αγιοι και ηγαπημενοι σπλαγχνα οικτιρμου χρηστοτητα ταπεινοφροσυνην πραοτητα μακροθυμιαν
13 so de toler kvarandre og tilgjev kvarandre, um nokon hev kjæremål imot nokon! som Kristus tilgav dykk, soleis de og!
ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοισ εαν τισ προσ τινα εχη μομφην καθωσ και ο χριστοσ εχαρισατο υμιν ουτωσ και υμεισ
14 Men attåt alt dette klæd dykk i kjærleiken, som er bandet um fullkomenskapen!
επι πασιν δε τουτοισ την αγαπην ητισ εστιν συνδεσμοσ τησ τελειοτητοσ
15 Og Kristi fred råde i dykkar hjarto, den som de vart kalla til i ein likam, og ver takksame!
και η ειρηνη του θεου βραβευετω εν ταισ καρδιαισ υμων εισ ην και εκληθητε εν ενι σωματι και ευχαριστοι γινεσθε
16 Lat Kristi ord bu rikleg hjå dykk, so de lærer og påminner kvarandre i all visdom med salmar og lovsongar og åndelege visor, og syng yndeleg i dykkar hjarto for Gud.
ο λογοσ του χριστου ενοικειτω εν υμιν πλουσιωσ εν παση σοφια διδασκοντεσ και νουθετουντεσ εαυτουσ ψαλμοισ και υμνοισ και ωδαισ πνευματικαισ εν χαριτι αδοντεσ εν τη καρδια υμων τω κυριω
17 Og alt som de gjer i ord eller gjerning, gjer det alt i Herren Jesu namn, med takk til Gud Fader ved honom!
και παν ο τι αν ποιητε εν λογω η εν εργω παντα εν ονοματι κυριου ιησου ευχαριστουντεσ τω θεω και πατρι δι αυτου
18 De konor, ver mennerne dykkar undergjevne, so som det sømer seg i Herren!
αι γυναικεσ υποτασσεσθε τοισ ιδιοισ ανδρασιν ωσ ανηκεν εν κυριω
19 De menner, elska konorne dykkar og ver ikkje beiske imot deim!
οι ανδρεσ αγαπατε τασ γυναικασ και μη πικραινεσθε προσ αυτασ
20 De born, lyd foreldri dykkar i alle ting! for det er Herren til hugnad.
τα τεκνα υπακουετε τοισ γονευσιν κατα παντα τουτο γαρ εστιν ευαρεστον εν κυριω
21 De feder, arga ikkje dykkar born, so dei ikkje skal missa modet!
οι πατερεσ μη ερεθιζετε τα τεκνα υμων ινα μη αθυμωσιν
22 De tenarar, ver lyduge i alle ting mot herrarne dykkar etter kjøtet, ikkje med augnetenesta, liksom dei som strævar etter å tekkjast menneskje, men i hjartans einfelde, med di de ottast Herren!
οι δουλοι υπακουετε κατα παντα τοισ κατα σαρκα κυριοισ μη εν οφθαλμοδουλειαισ ωσ ανθρωπαρεσκοι αλλ εν απλοτητι καρδιασ φοβουμενοι τον θεον
23 Det de gjer, gjer det av hjarta, so som for Herren og ikkje for menneskje,
και παν ο τι εαν ποιητε εκ ψυχησ εργαζεσθε ωσ τω κυριω και ουκ ανθρωποισ
24 då de veit at de skal få arven til løn av Herren. Ten Herren Kristus!
ειδοτεσ οτι απο κυριου ληψεσθε την ανταποδοσιν τησ κληρονομιασ τω γαρ κυριω χριστω δουλευετε
25 Men den som gjer urett, skal få den urett att som han gjorde, og det vert ikkje gjort skil på folk.
ο δε αδικων κομιειται ο ηδικησεν και ουκ εστιν προσωποληψια
