Apostlenes-gjerninge 28

1 Då me no var berga, fekk me vita at øyi heitte Malta.

Titia amikhan bachi kene ulai ahise, etu majuli laga naam Malta ase eneka jani loise.

2 Dei innfødde synte oss uvanleg mannemilda; dei kveikte ein eld og tok seg av oss alle saman, då det tok til å regna og var kaldt.

Aru ta te laga manu khan bhi amikhan ke bisi morom korise, aru pani gira karone bisi thanda thakise, taikhan jui jolai amikhan ke jui thapibo dise.

3 Men då Paulus tok saman ein haug med turrkvist og lagde på elden, kom det for varmen skuld ein orm ut og beit seg fast i handi hans.

Kintu jitia Paul khuri mutha uthaikene jui te haali se, ta te ekta saph gorom paikene khuri pora ulaise, aru tai hathte bandhi loise.

4 Då dei innfødde såg dyret hanga ved handi hans, sagde dei til kvarandre: «Dette menneskjet er i all vissa ein mordar, som den hemnande rettferd ikkje gjev lov til å liva, endå han er berga frå havet.»

Titia ta te laga manu khan saph tai hathte bandi thaka dikhise aru taikhan majote kotha korise, “Ki hoilebi etu manu morai diya manu ase, tai samundar pora to bachi kene ahise, hoilebi niyom pora taike jinda thakibo nadibo.”

5 Han riste dyret av seg inn i elden og hadde ikkje noko mein av det.

Kintu tai hath hilai kene saph ke jui te phelai dise, aru tai eku huwa nai.

6 Men dei venta at han skulde trutna upp eller brått siga daud ned. Men då dei hadde venta ei lang stund og såg at det ikkje hende honom noko ilt, slo dei um og sagde at han var ein gud.

Kintu taikhan bhabise tai gaw phuli jabo, nohoile giri kene mori jabo. Kintu bisi deri tak sai thaki bole taike eku huwa nai, titia, taikhan laga bhabona alag hoise, aru tai ekta Isor ase bhabona korise.

7 Men ikkje langt frå den staden hadde den fyrste mannen på øyi ein gard; mannen heitte Publius, og han tok imot oss og synte oss venleg gjestmildskap i tri dagar.

Etu jagah usorte Publius koi kene etu majuli laga prodhan cholawta asele, aru etu jaga laga mati bisi laga tai malik thakise, aru tai amikhan ke tai ghor te loijai kene tin-din bhal pora rakhi sewa korise.

8 Og det råka so til, at far åt Publius låg hardt sjuk av feber og blodgang. Paulus gjekk inn til honom og bad og lagde henderne på honom og lækte honom.

Aru eneka hoise Publius laga baba bukhar aru pet-jai thakisele, Paul tai ghor te jai kene Isor ke prathana kori dise, aru tai uporte hath rakhi taike bhal kori dise.

9 Og då dette hadde hendt seg, kom og dei andre på øyi som hadde sjukdomar, og dei vart lækte.

Jitia eneka hoise, etu dikhi kene utu jaga laga manu khan jun bemar ase sob loi ani bhal hoi kene jaise.

10 Dei gjorde og stor æra på oss, og då me for derifrå, førde dei um bord slikt som me kunde trenga til.

Aru taikhan amikhan ke bisi sonman dise, aru jitia amikhan ta te pora jabole hoise, amikhan ki-ki lage sob ani jahaaj te rakhidise.

11 Då tri månader var lidne, for me derifrå på eit skip frå Aleksandria, som hadde lege vinteren yver ved øyi og hadde Tvillingarne til merke.

Tin mohina pichete, amikhan Alexandria laga ekta jahaaj te uthi kene jaise, jun thanda dinte ahi ta te thakise, etu jahaaj te “Jurwa Bhagwan” laga nuksa lagikena thaka asele.

12 Og me kom inn til Syrakus og vart verande der i tri dagar.

Aru amikhan ahi Syracus sheher te ponchise, aru ta te tin din thakise.

13 Derifrå siglde me ikring og kom til Regium; og då det vart sunnanvind dagen etter, kom me på tvo dagar til Puteoli.

Ta te pora amikhan Rhegium te ghuri ahise, aru ek din pichete dakshin phale pora hawa ahise, aru dusra din Puteoli te punchise.

14 Der fann me brør og vart bedne um å drygja sju dagar hjå deim. Og so kom me til Rom.

Ta te amikhan biswasi bhai khan paise aru taikhan kowa karone taikhan logote saat din thaki jaise. Eneka pora amikhan Rome phale jaise.

15 Og då brørne der fekk høyra um oss, gjekk dei ut imot oss til Forum Appii og Tres Tabernæ; då Paulus såg deim, takka han Gud og fekk mod.

Aru jitia ta te biswasi bhai khan Appius Bajar aru Tinta Taverns kowa te amikhan ke lok kori bole ahise. Jitia Paul taikhan ke dikhise, tai Isor ke dhanyavad dise, aru tai mon bhi bisi mon dangor hoise.

16 Då me so var komne til Rom, gav hovudsmannen fangarne yver til hovdingen for livvakti. Men Paulus fekk lov til å bu for seg sjølv saman med den hermannen som vakta honom.

Jitia amikhan Rome te ahi punchise, Paul ke saithaka ekta sipahi logote alag te thaki bole agya dise.

17 Og då tri dagar var gjengne, hende det seg at Paulus kalla saman dei fyrste menner av jødarne der i byen, og då dei var komne saman, sagde han til deim: «Brør! Eg, som ingen ting hev gjort imot vårt folk eller våre fedre-seder, eg er frå Jerusalem yvergjeven som fange i henderne på romarane.

Tin din pichete tai Yehudi laga cholawta khan ke matise. Aru jitia taikhan ahi joma hoise, tai koise, “Bhai khan, ami pora moi laga manu bhirodh te nohoile khandan khan laga niyom bhirodh te eku bhi kora nohoi, hoilebi moike Jerusalem pora bondhi bonai kene Rome manu laga hathte di dise.

18 Då dei hadde forhøyrt meg, vilde dei lata meg laus, av di det ikkje var nokor daudssak imot meg.

Taikhan huda-hudi kori kene moike chari bole hoisele, kelemane moi pora mori bole laga eku bodnam panai.

19 Men då jødarne sette seg imot det, vart eg nøydd til å skjota saki inn for keisaren, men ikkje som um eg hadde noko klaga mitt folk for.

Kintu jitia Yehudi khan etu bhirodh te koise, moike Caesar logote anurodh koribo lagise, hoilebi moi nijor jati manu ke bodnam dibole kora nohoi.

20 For den sak skuld hev eg då kalla dykk hit, so eg kunde få sjå dykk og tala med dykk; for det er for Israels von skuld eg ligg i denne lekkja.»

Karone moi apnikhan ke lok kori kene kotha kori bole mati anise, manu khan moike rusi pora bandi rakha to Israel manu laga asha karone ase.”

21 Dei sagde til honom: «Me hev ikkje fenge noko brev um deg frå Judæa, og ikkje hev nokon av brørne heller kome hit og fortalt eller sagt noko vondt um deg.

Titia taikhan taike koise, “Amikhan Judea pora apuni laga naam te eku chithi bhi pa-a nai, aru bhai khan pora kunbi ahi kene apuni laga eku biya kotha kowa nai.

22 Men me finn det rett at du let oss høyra dine tankar; for um denne serflokken er det oss kunnigt at han vert motsagd alle stader.»

Kintu apuni laga bhabona ki ase, utu hunibo mon kori ase, kelemane sob jagah etu kotha mana khan bhirodh ase, amikhan jane.”

23 Då dei hadde fastsett ein dag for honom, kom det ein større flokk til honom der han budde; og han lagde då ut for deim og vitna um Guds rike og søkte å yvertyda deim um Jesus ut av Mose lov og profetarne, frå tidleg um morgonen til seint på kvelden.

Titia taikhan ek din tai logote ahi lok koribo koi kene jai jaise, aru bisi manu tai logote ahi joma hoise, titia tai phojur pora saam tak Isor rajyo laga kotha bhal pora bujhi bo karone Moses laga niyom aru bhabobadi khan laga kitab te likha khan to bhal pora samjhai dise.

24 Og nokre vart yvertydde ved det han sagde, men andre var vantruande.

Titia kunba tai laga kotha ke biswas kori loise, kintu kunba to biswas kora nai.

25 Dei gjekk frå kvarandre i usemja då Paulus hadde sagt det eine ordet: «Retteleg tala den Heilage Ande til dykkar feder ved profeten Jesaja,

Titia taikhan majote kotha namila hoise, aru taikhan Paul pora etu kowa pichete jai jaise, “Pobitro Atma he bhabobadi Isaiah pora ami laga baba khan ke thik koise.

26 då han sagde: «Gakk til dette folket og seg: «De skal høyra og høyra og ikkje skyna, og sjå og sjå og ikkje skilja,

Tai koise, ‘Jai kene etu manu khan ke koi dibi, “Tumikhan huna to huni thakibo, kintu eku bhi nabujhi bo; Aru tumikhan sa-a to sai thakibo kintu eku bhi najanibo.

27 for hjarta i dette folket hev vorte hardt, og dei er tunghøyrde på øyro, og dei let att augo sine, so dei ikkje skal sjå med augo og høyra med øyro og skyna med hjarta og venda um, so eg kunde få lækja deim.»»

Kelemane eitu khan laga mon tan hoise Taikhan laga kaan bhi nahune, Aru taikhan suku bhi bondh kori loise. Eneka nohobo lage taikhan suku pora dikhi loi, Aru kaan pora huni loi, Aru mon pora bujhi loi kene ghuri ahile, Moi taikhan ke bhal kori dibo.’”

28 So vere det då kunnigt for dykk, at denne Guds frelsa er send til heidningarne; hjå deim skal ho og finna øyra.»

Etu karone tumikhan jani lobi, Isor etu poritran laga kotha Porjati khan logote di dise, aru taikhan etu huni lobo.”

29 Og då han hadde sagt dette, gjekk jødarne burt og hadde eit kvast ordskifte seg imillom.

Aru jitia Paul etu kotha koi dise, Yehudi khan apaste kotha namila hoise, aru jai jaise.

30 Han vart då verande heile tvo år i det herbyrget som han hadde leigt seg, og tok imot alle som kom til honom,

Titia, Paul bhara ghor loi kene dui-saal ta te thakise, aru jun taike lok kori bole ahe, khushi pora taikhan ke grohon kori thakise.

31 og han forkynte Guds rike og lærde um Herren Jesus med alt frimod og utan hinder.

Aru tai bhoi nakori kene Isor rajyo laga kotha prochar kori aru Probhu Jisu Khrista laga kotha ke sikhai thakise, aru kun bhi taike rukhabole kosis kora nai.