Apostlenes-gjerninge 13
1 I Antiokia, hjå kyrkjelyden der, var det nokre profetar og lærarar: Barnabas og Simeon, som vart kalla Niger, og Lukius frå Kyrene og Manaen, fosterbror til fylkeskongen Herodes, og Saulus.
அபரஞ்ச ப³ர்ணப்³பா³: , ஸி²மோந் யம்’ நிக்³ரம்’ வத³ந்தி, குரீநீயலூகியோ ஹேரோதா³ ராஜ்ஞா ஸஹ க்ரு’தவித்³யாப்⁴யாஸோ மிநஹேம், ஸௌ²லஸ்²சைதே யே கியந்தோ ஜநா ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந உபதே³ஷ்டாரஸ்²சாந்தியகி²யாநக³ரஸ்த²மண்ட³ல்யாம் ஆஸந்,
2 Medan dei heldt gudstenesta og fasta, sagde den Heilage Ande: «Tak ut Barnabas og Saulus åt meg til den gjerning som eg hev kalla deim til!»
தே யதோ³பவாஸம்’ க்ரு’த்வேஸ்²வரம் அஸேவந்த தஸ்மிந் ஸமயே பவித்ர ஆத்மா கதி²தவாந் அஹம்’ யஸ்மிந் கர்ம்மணி ப³ர்ணப்³பா³ஸை²லௌ நியுக்தவாந் தத்கர்ம்ம கர்த்தும்’ தௌ ப்ரு’த²க் குருத|
3 Då fasta dei og bad og lagde henderne på deim og let deim fara.
ததஸ்தைருபவாஸப்ரார்த²நயோ: க்ரு’தயோ: ஸதோஸ்தே தயோ ர்கா³த்ரயோ ர்ஹஸ்தார்பணம்’ க்ரு’த்வா தௌ வ்யஸ்ரு’ஜந்|
4 Då dei no soleis var utsende av den Heilage Ande, for dei ned til Seleukia og siglde derifrå yver til Kypern.
தத: பரம்’ தௌ பவித்ரேணாத்மநா ப்ரேரிதௌ ஸந்தௌ ஸிலூகியாநக³ரம் உபஸ்தா²ய ஸமுத்³ரபதே²ந குப்ரோபத்³வீபம் அக³ச்ச²தாம்’|
5 Og då dei var komne til Salamis, forkynte dei Guds ord i synagogorne til jødarne, og dei hadde ogso Johannes med til medhjelp.
தத: ஸாலாமீநக³ரம் உபஸ்தா²ய தத்ர யிஹூதீ³யாநாம்’ ப⁴ஜநப⁴வநாநி க³த்வேஸ்²வரஸ்ய கதா²ம்’ ப்ராசாரயதாம்’; யோஹநபி தத்ஸஹசரோ(அ)ப⁴வத்|
6 Då dei so hadde fare gjenom øyi radt til Pafus, fann dei ein trollmann, ein falsk profet, ein jøde, som hadde namnet Barjesus.
இத்த²ம்’ தே தஸ்யோபத்³வீபஸ்ய ஸர்வ்வத்ர ப்⁴ரமந்த: பாப²நக³ரம் உபஸ்தி²தா: ; தத்ர ஸுவிவேசகேந ஸர்ஜியபௌலநாம்நா தத்³தே³ஸா²தி⁴பதிநா ஸஹ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ வேஸ²தா⁴ரீ ப³ர்யீஸு²நாமா யோ மாயாவீ யிஹூதீ³ ஆஸீத் தம்’ ஸாக்ஷாத் ப்ராப்தவத: |
7 Han var hjå landshovdingen Sergius Paulus, ein klok mann. Denne kalla til seg Barnabas og Saulus og ynskte å høyra Guds ord.
தத்³தே³ஸா²தி⁴ப ஈஸ்²வரஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ரோதும்’ வாஞ்ச²ந் பௌலப³ர்ணப்³பௌ³ ந்யமந்த்ரயத்|
8 Men Elymas, trollmannen - for so er namnet hans utlagt - stod deim imot og søkte å venda landshovdingen av frå trui.
கிந்த்விலுமா யம்’ மாயாவிநம்’ வத³ந்தி ஸ தே³ஸா²தி⁴பதிம்’ த⁴ர்ம்மமார்கா³த்³ ப³ஹிர்பூ⁴தம்’ கர்த்தும் அயதத|
9 Men Saulus, som og vert kalla Paulus, vart fyllt med den Heilage Ande og såg kvast på honom og sagde:
தஸ்மாத் ஸோ²லோ(அ)ர்தா²த் பௌல: பவித்ரேணாத்மநா பரிபூர்ண: ஸந் தம்’ மாயாவிநம்’ ப்ரத்யநந்யத்³ரு’ஷ்டிம்’ க்ரு’த்வாகத²யத்,
10 «Å du som er full av all svik og all vondskap, du djevels barn, du fiende til all rettferd! vil du ikkje halda upp med å forvenda Herrens beine vegar?
ஹே நரகிந் த⁴ர்ம்மத்³வேஷிந் கௌடில்யது³ஷ்கர்ம்மபரிபூர்ண, த்வம்’ கிம்’ ப்ரபோ⁴: ஸத்யபத²ஸ்ய விபர்ய்யயகரணாத் கதா³பி ந நிவர்த்திஷ்யஸே?
11 Og no, sjå Herrens hand er yver deg, og du skal verta blind og ikkje sjå soli ei tid.» Og straks fall skodda og myrker på honom, og han trivla ikring og leita etter nokon som kunde leida honom ved handi.
அது⁴நா பரமேஸ்²வரஸ்தவ ஸமுசிதம்’ கரிஷ்யதி தேந கதிபயதி³நாநி த்வம் அந்த⁴: ஸந் ஸூர்ய்யமபி ந த்³ரக்ஷ்யஸி| தத்க்ஷணாத்³ ராத்ரிவத்³ அந்த⁴காரஸ்தஸ்ய த்³ரு’ஷ்டிம் ஆச்சா²தி³தவாந்; தஸ்மாத் தஸ்ய ஹஸ்தம்’ த⁴ர்த்தும்’ ஸ லோகமந்விச்ச²ந் இதஸ்ததோ ப்⁴ரமணம்’ க்ரு’தவாந்|
12 Då tok landshovdingen ved trui, då han såg det som hadde hendt, og han var full av undring yver Herrens læra.
ஏநாம்’ க⁴டநாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ தே³ஸா²தி⁴பதி: ப்ரபூ⁴பதே³ஸா²த்³ விஸ்மித்ய விஸ்²வாஸம்’ க்ரு’தவாந்|
13 Paulus og fylgjet hans siglde so frå Pafus og kom til Perge i Pamfylia. Men Johannes skilde seg frå deim og vende um til Jerusalem.
தத³நந்தரம்’ பௌலஸ்தத்ஸங்கி³நௌ ச பாப²நக³ராத் ப்ரோதம்’ சாலயித்வா பம்பு²லியாதே³ஸ²ஸ்ய பர்கீ³நக³ரம் அக³ச்ச²ந் கிந்து யோஹந் தயோ: ஸமீபாத்³ ஏத்ய யிரூஸா²லமம்’ ப்ரத்யாக³ச்ச²த்|
14 Men dei for lenger frå Perge og kom til Antiokia i Pisidia og gjekk inn i synagoga på kviledagen og sette seg.
பஸ்²சாத் தௌ பர்கீ³தோ யாத்ராம்’ க்ரு’த்வா பிஸிதி³யாதே³ஸ²ஸ்ய ஆந்தியகி²யாநக³ரம் உபஸ்தா²ய விஸ்²ராமவாரே ப⁴ஜநப⁴வநம்’ ப்ரவிஸ்²ய ஸமுபாவிஸ²தாம்’|
15 Etter lesnaden av lovi og profetarne sende forstandarane for synagoga bod til deim og sagde: «Brør, dersom de hev noko ord til påminning for folket, so tala!»
வ்யவஸ்தா²ப⁴விஷ்யத்³வாக்யயோ: படி²தயோ: ஸதோ ர்ஹே ப்⁴ராதரௌ லோகாந் ப்ரதி யுவயோ: காசித்³ உபதே³ஸ²கதா² யத்³யஸ்தி தர்ஹி தாம்’ வத³தம்’ தௌ ப்ரதி தஸ்ய ப⁴ஜநப⁴வநஸ்யாதி⁴பதய: கதா²ம் ஏதாம்’ கத²யித்வா ப்ரைஷயந்|
16 So stod Paulus upp og slo til ljod med handi og sagde: «Israelitiske menner og de som ottast Gud, høyr!
அத: பௌல உத்திஷ்ட²ந் ஹஸ்தேந ஸங்கேதம்’ குர்வ்வந் கதி²தவாந் ஹே இஸ்ராயேலீயமநுஷ்யா ஈஸ்²வரபராயணா: ஸர்வ்வே லோகா யூயம் அவத⁴த்³த⁴ம்’|
17 Dette folks, Israels, Gud valde ut federne våre, og han upphøgde folket i utlendingskapen i Egyptarland og førde deim ut derifrå med høglyft arm.
ஏதேஷாமிஸ்ராயேல்லோகாநாம் ஈஸ்²வரோ(அ)ஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபருஷாந் மநோநீதாந் கத்வா க்³ரு’ஹீதவாந் ததோ மிஸரி தே³ஸே² ப்ரவஸநகாலே தேஷாமுந்நதிம்’ க்ரு’த்வா தஸ்மாத் ஸ்வீயபா³ஹுப³லேந தாந் ப³ஹி: க்ரு’த்வா ஸமாநயத்|
18 Og umkring fyrti år bar han deim på faderarm i øydemarki,
சத்வாரிம்’ஸ²த்³வத்ஸராந் யாவச்ச மஹாப்ராந்தரே தேஷாம்’ ப⁴ரணம்’ க்ரு’த்வா
19 og han øydde ut sju folkeslag i Kana’ans-landet og skifte landet deira ut til arv åt deim, i fire hundrad og femti år på lag.
கிநாந்தே³ஸா²ந்தர்வ்வர்த்தீணி ஸப்தராஜ்யாநி நாஸ²யித்வா கு³டிகாபாதேந தேஷு ஸர்வ்வதே³ஸே²ஷு தேப்⁴யோ(அ)தி⁴காரம்’ த³த்தவாந்|
20 So gav han deim domarar alt til profeten Samuel.
பஞ்சாஸ²த³தி⁴கசது: ஸ²தேஷு வத்ஸரேஷு க³தேஷு ச ஸி²மூயேல்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பர்ய்யந்தம்’ தேஷாமுபரி விசாரயித்ரு’ந் நியுக்தவாந்|
21 Sidan kravde dei ein konge, og Gud gav deim Saul, Kis’ son, ein mann av Benjamins ætt, i fyrti år.
தைஸ்²ச ராஜ்ஞி ப்ரார்தி²தே, ஈஸ்²வரோ பி³ந்யாமீநோ வம்’ஸ²ஜாதஸ்ய கீஸ²: புத்ரம்’ ஸௌ²லம்’ சத்வாரிம்’ஸ²த்³வர்ஷபர்ய்யந்தம்’ தேஷாமுபரி ராஜாநம்’ க்ரு’தவாந்|
22 Og då han hadde sett honom av, uppreiste han deim David til konge, han som han vitna um og sagde; «Eg fann David, Isais son, ein mann etter mitt hjarta; han skal gjera all min vilje.»
பஸ்²சாத் தம்’ பத³ச்யுதம்’ க்ரு’த்வா யோ மதி³ஷ்டக்ரியா: ஸர்வ்வா: கரிஷ்யதி தாத்³ரு’ஸ²ம்’ மம மநோபி⁴மதம் ஏகம்’ ஜநம்’ யிஸ²ய: புத்ரம்’ தா³யூத³ம்’ ப்ராப்தவாந் இத³ம்’ ப்ரமாணம்’ யஸ்மிந் தா³யூதி³ ஸ த³த்தவாந் தம்’ தா³யூத³ம்’ தேஷாமுபரி ராஜத்வம்’ கர்த்தும் உத்பாதி³தவாந|
23 Av hans ætt førde han etter lovnaden fram ein frelsar for Israel, Jesus,
தஸ்ய ஸ்வப்ரதிஸ்²ருதஸ்ய வாக்யஸ்யாநுஸாரேண இஸ்ராயேல்லோகாநாம்’ நிமித்தம்’ தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ வம்’ஸா²த்³ ஈஸ்²வர ஏகம்’ யீஸு²ம்’ (த்ராதாரம்) உத³பாத³யத்|
24 etter at Johannes fyreåt for hans koma hadde forkynt umvendingsdåp for heile Israels folk.
தஸ்ய ப்ரகாஸ²நாத் பூர்வ்வம்’ யோஹந் இஸ்ராயேல்லோகாநாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ மந: பராவர்த்தநரூபம்’ மஜ்ஜநம்’ ப்ராசாரயத்|
25 Men då Johannes fullførde sitt livnadslaup, sagde han: «Den de held meg for å vera, er eg ikkje; men sjå, det kjem ein etter meg, som eg ikkje er verdig til å løysa skorne av føterne på.»
யஸ்ய ச கர்ம்மணோ பா⁴ரம்’ ப்ரப்தவாந் யோஹந் தந் நிஷ்பாத³யந் ஏதாம்’ கதா²ம்’ கதி²தவாந், யூயம்’ மாம்’ கம்’ ஜநம்’ ஜாநீத²? அஹம் அபி⁴ஷிக்தத்ராதா நஹி, கிந்து பஸ்²யத யஸ்ய பாத³யோ: பாது³கயோ ர்ப³ந்த⁴நே மோசயிதுமபி யோக்³யோ ந ப⁴வாமி தாத்³ரு’ஸ² ஏகோ ஜநோ மம பஸ்²சாத்³ உபதிஷ்ட²தி|
26 Brør, søner av Abrahams ætt, og dei millom dykk som ottast Gud! til dykk vart ordet um denne frelsa sendt.
ஹே இப்³ராஹீமோ வம்’ஸ²ஜாதா ப்⁴ராதரோ ஹே ஈஸ்²வரபீ⁴தா: ஸர்வ்வலோகா யுஷ்மாந் ப்ரதி பரித்ராணஸ்ய கதை²ஷா ப்ரேரிதா|
27 For dei som bur i Jerusalem og deira rådsherrar kjende honom ikkje, og med di dei dømde honom, uppfyllte dei og profetordi, som vert fyrelesne kvar kviledag.
யிரூஸா²லம்நிவாஸிநஸ்தேஷாம் அதி⁴பதயஸ்²ச தஸ்ய யீஸோ²: பரிசயம்’ ந ப்ராப்ய ப்ரதிவிஸ்²ராமவாரம்’ பட்²யமாநாநாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³கதா²நாம் அபி⁴ப்ராயம் அபு³த்³த்⁴வா ச தஸ்ய வதே⁴ந தா: கதா²: ஸப²லா அகுர்வ்வந்|
28 Og endå dei ikkje fann nokor daudskyld, bad dei Pilatus at han måtte verta ihelslegen.
ப்ராணஹநநஸ்ய கமபி ஹேதும் அப்ராப்யாபி பீலாதஸ்ய நிகடே தஸ்ய வத⁴ம்’ ப்ரார்த²யந்த|
29 Men då dei hadde fullført alt det som stend skrive um honom, tok dei honom ned av treet og lagde honom i ei grav.
தஸ்மிந் யா: கதா² லிகி²தா: ஸந்தி தத³நுஸாரேண கர்ம்ம ஸம்பாத்³ய தம்’ க்ருஸா²த்³ அவதார்ய்ய ஸ்²மஸா²நே ஸா²யிதவந்த: |
30 Men Gud vekte honom upp frå dei daude;
கிந்த்வீஸ்²வர: ஸ்²மஸா²நாத் தமுத³ஸ்தா²பயத்,
31 og han synte seg i fleire dagar for deim som hadde gjenge med honom frå Galilæa upp til Jerusalem, dei som no er hans vitne for folket.
புநஸ்²ச கா³லீலப்ரதே³ஸா²த்³ யிரூஸா²லமநக³ரம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ யே லோகா ஆக³ச்ச²ந் ஸ ப³ஹுதி³நாநி தேப்⁴யோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த்தவாந், அதஸ்த இதா³நீம்’ லோகாந் ப்ரதி தஸ்ய ஸாக்ஷிண: ஸந்தி|
32 Og me forkynner dykk evangeliet um den lovnaden som vart federne gjeven, at Gud hev uppfyllt denne for oss, deira born, då han reiste upp Jesus,
அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாணாம்’ ஸமக்ஷம் ஈஸ்²வரோ யஸ்மிந் ப்ரதிஜ்ஞாதவாந் யதா², த்வம்’ மே புத்ரோஸி சாத்³ய த்வாம்’ ஸமுத்தா²பிதவாநஹம்|
33 so som det og stend skrive i den andre salmen: «Du er min son; eg hev født deg i dag.»
இத³ம்’ யத்³வசநம்’ த்³விதீயகீ³தே லிகி²தமாஸ்தே தத்³ யீஸோ²ருத்தா²நேந தேஷாம்’ ஸந்தாநா யே வயம் அஸ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ தேந ப்ரத்யக்ஷீ க்ரு’தம்’, யுஷ்மாந் இமம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ஜ்ஞாபயாமி|
34 Men at han reiste honom upp frå dei daude, so han aldri meir skal venda tilbake til undergang, det hev han sagt so: «Eg vil gjeva dykk dei heilage lovnader til David, dei trufaste.»
பரமேஸ்²வரேண ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²பிதம்’ ததீ³யம்’ ஸ²ரீரம்’ கதா³பி ந க்ஷேஷ்யதே, ஏதஸ்மிந் ஸ ஸ்வயம்’ கதி²தவாந் யதா² தா³யூத³ம்’ ப்ரதி ப்ரதிஜ்ஞாதோ யோ வரஸ்தமஹம்’ துப்⁴யம்’ தா³ஸ்யாமி|
35 Difor segjer han og ein annan stad: «Du skal ikkje lata din heilage sjå undergang.»
ஏதத³ந்யஸ்மிந் கீ³தே(அ)பி கதி²தவாந்| ஸ்வகீயம்’ புண்யவந்தம்’ த்வம்’ க்ஷயிதும்’ ந ச தா³ஸ்யஸி|
36 For David sovna av, etter han i si livetid hadde tent Guds rådgjerd, og vart samla med sine feder og såg undergang.
தா³யூதா³ ஈஸ்²வராபி⁴மதஸேவாயை நிஜாயுஷி வ்யயிதே ஸதி ஸ மஹாநித்³ராம்’ ப்ராப்ய நிஜை: பூர்வ்வபுருஷை: ஸஹ மிலித: ஸந் அக்ஷீயத;
37 Men han som Gud vekte upp, han såg ikkje undergang.
கிந்து யமீஸ்²வர: ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³ஸ்தா²பயத் ஸ நாக்ஷீயத|
38 Det vere då kunnigt for dykk, brør, at i honom vert forlating for synderne forkynt dykk;
அதோ ஹே ப்⁴ராதர: , அநேந ஜநேந பாபமோசநம்’ ப⁴வதீதி யுஷ்மாந் ப்ரதி ப்ரசாரிதம் ஆஸ்தே|
39 og frå alt det som de ikkje kann verta rettferdiggjorde frå ved Mose lov, vert kvar den som trur rettferdiggjord i honom.
ப²லதோ மூஸாவ்யவஸ்த²யா யூயம்’ யேப்⁴யோ தோ³ஷேப்⁴யோ முக்தா ப⁴விதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத² தேப்⁴ய: ஸர்வ்வதோ³ஷேப்⁴ய ஏதஸ்மிந் ஜநே விஸ்²வாஸிந: ஸர்வ்வே முக்தா ப⁴விஷ்யந்தீதி யுஷ்மாபி⁴ ர்ஜ்ஞாயதாம்’|
40 Sjå difor til at det som er sagt hjå profetarne, ikkje skal koma yver dykk:
அபரஞ்ச| அவஜ்ஞாகாரிணோ லோகாஸ்²சக்ஷுருந்மீல்ய பஸ்²யத| ததை²வாஸம்ப⁴வம்’ ஜ்ஞாத்வா ஸ்யாத யூயம்’ விலஜ்ஜிதா: | யதோ யுஷ்மாஸு திஷ்ட²த்ஸு கரிஷ்யே கர்ம்ம தாத்³ரு’ஸ²ம்’| யேநைவ தஸ்ய வ்ரு’த்தாந்தே யுஷ்மப்⁴யம்’ கதி²தே(அ)பி ஹி| யூயம்’ ந தந்து வ்ரு’த்தாந்தம்’ ப்ரத்யேஷ்யத² கதா³சந||
41 «Sjå, de vanvyrdarar, og undra dykk og vert til inkjes! for eit verk gjer eg i dykkar dagar, eit verk som de ikkje vil tru, um nokon fortel dykk det.»»
யேயம்’ கதா² ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ க்³ரந்தே²ஷு லிகி²தாஸ்தே ஸாவதா⁴நா ப⁴வத ஸ கதா² யதா² யுஷ்மாந் ப்ரதி ந க⁴டதே|
42 Men då dei gjekk ut, bad dei um at desse ordi måtte verta tala til deim den næste kviledagen.
யிஹூதீ³யப⁴ஜநப⁴வநாந் நிர்க³தயோஸ்தயோ ர்பி⁴ந்நதே³ஸீ²யை ர்வக்ஷ்யமாணா ப்ரார்த²நா க்ரு’தா, ஆகா³மிநி விஸ்²ராமவாரே(அ)பி கதே²யம் அஸ்மாந் ப்ரதி ப்ரசாரிதா ப⁴வத்விதி|
43 Og då synagogetenesta var enda, fylgde det med Paulus og Barnabas mange av jødarne og av dei jødetruande som dyrka Gud; og dei tala til deim og talde deim til å halda fast ved Guds nåde.
ஸபா⁴யா ப⁴ங்கே³ ஸதி ப³ஹவோ யிஹூதீ³யலோகா யிஹூதீ³யமதக்³ராஹிணோ ப⁴க்தலோகாஸ்²ச ப³ர்ணப்³பா³பௌலயோ: பஸ்²சாத்³ ஆக³ச்ச²ந், தேந தௌ தை: ஸஹ நாநாகதா²: கத²யித்வேஸ்²வராநுக்³ரஹாஸ்²ரயே ஸ்தா²தும்’ தாந் ப்ராவர்த்தயதாம்’|
44 Den næste kviledagen kom mest heile byen saman og vilde høyra Guds ord.
பரவிஸ்²ராமவாரே நக³ரஸ்ய ப்ராயேண ஸர்வ்வே லாகா ஈஸ்²வரீயாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ரோதும்’ மிலிதா: ,
45 Men då jødarne såg folkehoparne, vart dei fulle av brennhug, og dei sagde imot det som vart sagt av Paulus, ja, sagde imot og spotta.
கிந்து யிஹூதீ³யலோகா ஜநநிவஹம்’ விலோக்ய ஈர்ஷ்யயா பரிபூர்ணா: ஸந்தோ விபரீதகதா²கத²நேநேஸ்²வரநிந்த³யா ச பௌலேநோக்தாம்’ கதா²ம்’ க²ண்ட³யிதும்’ சேஷ்டிதவந்த: |
46 Då tok Paulus og Barnabas til ords og sagde beint ut: «Det var naudsynlegt at Guds ord vart tala fyrst til dykk; men sidan de støyter det burt og ikkje dømer dykk sjølve verdige til det ævelege liv, sjå, so vender me oss til heidningarne. (aiōnios g166)
தத: பௌலப³ர்ணப்³பா³வக்ஷோபௌ⁴ கதி²தவந்தௌ ப்ரத²மம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதா⁴வீஸ்²வரீயகதா²யா: ப்ரசாரணம் உசிதமாஸீத் கிந்தும்’ தத³க்³ராஹ்யத்வகரணேந யூயம்’ ஸ்வாந் அநந்தாயுஷோ(அ)யோக்³யாந் த³ர்ஸ²யத², ஏதத்காரணாத்³ வயம் அந்யதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ ஸமீபம்’ க³ச்சா²ம: | (aiōnios g166)
47 For so hev Herren bode oss: «Eg hev sett deg til ljos for heidningar, at du skal vera til frelsa alt til ytste enden av jordi.»»
ப்ரபு⁴ரஸ்மாந் இத்த²ம் ஆதி³ஷ்டவாந் யதா², யாவச்ச ஜக³த: ஸீமாம்’ லோகாநாம்’ த்ராணகாரணாத்| மயாந்யதே³ஸ²மத்⁴யே த்வம்’ ஸ்தா²பிதோ பூ⁴: ப்ரதீ³பவத்||
48 Då heidningarne høyrde det, gledde dei seg og prisa Herrens ord, og dei tok ved trui, so mange som var etla til ævelegt liv. (aiōnios g166)
ததா³ கதா²மீத்³ரு’ஸீ²ம்’ ஸ்²ருத்வா பி⁴ந்நதே³ஸீ²யா ஆஹ்லாதி³தா: ஸந்த: ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ த⁴ந்யாம்’ த⁴ந்யாம் அவத³ந், யாவந்தோ லோகாஸ்²ச பரமாயு: ப்ராப்திநிமித்தம்’ நிரூபிதா ஆஸந் தே வ்யஸ்²வஸந்| (aiōnios g166)
49 Og Herrens ord breidde seg ut yver heile landet.
இத்த²ம்’ ப்ரபோ⁴: கதா² ஸர்வ்வேதே³ஸ²ம்’ வ்யாப்நோத்|
50 Men jødarne øste upp dei fornæme kvinnor som dyrka Gud, og dei fyrste menner i byen, og dei fekk i gang ei forfylgjing mot Paulus og Barnabas, og dei jaga deim ut frå sine landemerke.
கிந்து யிஹூதீ³யா நக³ரஸ்ய ப்ரதா⁴நபுருஷாந் ஸம்மாந்யா: கதி²பயா ப⁴க்தா யோஷிதஸ்²ச குப்ரவ்ரு’த்திம்’ க்³ராஹயித்வா பௌலப³ர்ணப்³பௌ³ தாட³யித்வா தஸ்மாத் ப்ரதே³ஸா²த்³ தூ³ரீக்ரு’தவந்த: |
51 Dei riste dusti av føterne sine mot deim og kom til Ikonium.
அத: காரணாத் தௌ நிஜபத³தூ⁴லீஸ்தேஷாம்’ ப்ராதிகூல்யேந பாதயித்வேகநியம்’ நக³ரம்’ க³தௌ|
52 Men læresveinarne vart fyllte med gleda og den Heilage Ande.
தத: ஸி²ஷ்யக³ண ஆநந்தே³ந பவித்ரேணாத்மநா ச பரிபூர்ணோப⁴வத்|
