Apostlenes-gjerninge 13
1 I Antiokia, hjå kyrkjelyden der, var det nokre profetar og lærarar: Barnabas og Simeon, som vart kalla Niger, og Lukius frå Kyrene og Manaen, fosterbror til fylkeskongen Herodes, og Saulus.
Antiok khaw awhkaw thlangboel ak khuiawh tawnghakhqi ingkaw cawngpyikungkhqi ce awm uhy; cekkhqi taw Barnaba, Niger tinawh amik khy Simeon, Cyqene khaw awhkaw Lucius, Herod a koeina hly Manen ingkaw Saul vetloek ve awm uhy.
2 Medan dei heldt gudstenesta og fasta, sagde den Heilage Ande: «Tak ut Barnabas og Saulus åt meg til den gjerning som eg hev kalla deim til!»
Cekkhqi ing Bawipa bibi unawh buh zeih cykcahnaak ami taak huiawh Ciim Myihla ing, “Kai aham Barnaba ingkaw Saul ce ka bi ak bi ham ka taak kqawi amyihna ni hoep pe uh,” tina hy.
3 Då fasta dei og bad og lagde henderne på deim og let deim fara.
Cedawngawh buh zeih unawh ami cykcah coengawh, cekqawi ak khan awh kut tloeng unawh amik cykcah peek coengawh tyi uhy.
4 Då dei no soleis var utsende av den Heilage Ande, for dei ned til Seleukia og siglde derifrå yver til Kypern.
Cecoengawh Ciim Myihla ing a tyih qawi amyihna Silucia na nu cet nih nawh cawhkawng Kupra benna lawng ing cet hy nih.
5 Og då dei var komne til Salamis, forkynte dei Guds ord i synagogorne til jødarne, og dei hadde ogso Johannes med til medhjelp.
Salamis khaw ani pha awh, Judakhqi a sinakawk awh Khawsak awi ce khypyi hy nih. Johan awm ani bi ak bina ceh pyi lawt hy nih.
6 Då dei so hadde fare gjenom øyi radt til Pafus, fann dei ein trollmann, ein falsk profet, ein jøde, som hadde namnet Barjesus.
Cawhkaw tuilak cung awh ce cet phat nih nawh Paphos khaw ce pha uhy. Ce a khaw awh Juda phyn miklet ak thoem tawngha qawl Bar - Jesu ak mingnaak thlang pynoet ce hu uhy.
7 Han var hjå landshovdingen Sergius Paulus, ein klok mann. Denne kalla til seg Barnabas og Saulus og ynskte å høyra Guds ord.
Anih taw Rom qam ukkung Sergia Paula a venawh awm hy. Cawhkaw qam ukkung cetaw thlakcyi na awm nawh, Khawsak awi ce zaak aham a ngaih a dawngawh Barnaba ingkaw Saul ce thlang tyi nawh khy sak hy.
8 Men Elymas, trollmannen - for so er namnet hans utlagt - stod deim imot og søkte å venda landshovdingen av frå trui.
Cehlai Rom qam ukkung ing cangnaak ce ang hawi taak thainaak aham miklet ak thoem Elima (ce ce anih ang ming kqawn ngaihnaak ni) ing cekqawi ce ana oelh hy.
9 Men Saulus, som og vert kalla Paulus, vart fyllt med den Heilage Ande og såg kvast på honom og sagde:
Cawh Paul tinawh awm amik khy Saul ce Ciim Myihla ing be nawh, Elima ce a toek hqeet coengawh,
10 «Å du som er full av all svik og all vondskap, du djevels barn, du fiende til all rettferd! vil du ikkje halda upp med å forvenda Herrens beine vegar?
“Nang ve qaai a cana na awm a dawngawh ik-oeih ak thym boeih a qaal na awm hyk ti! Thailatnaak soepkep ingkaw qaaikqawnnaak ing be hyk ti. Bawipa a lam ak thym na kawi sak ve amna qoeng hly nawh nu?
11 Og no, sjå Herrens hand er yver deg, og du skal verta blind og ikkje sjå soli ei tid.» Og straks fall skodda og myrker på honom, og han trivla ikring og leita etter nokon som kunde leida honom ved handi.
Bawipa a kut ce nak khan awh awm hawh hy. Na mik hyp kawmsaw, tuhkawng khawkbe ce am hu voel kawp ti,” tina hy. Kawlhkalh awh khawmai ingkaw thannaak ce ak khan awh pha pe saw, kutawh tu nawh ak sawi aham thlang thoem hyhy hy.
12 Då tok landshovdingen ved trui, då han såg det som hadde hendt, og han var full av undring yver Herrens læra.
Qam ukkung ing cawhkaw a them sai ce a huh awh, cangna hy, Bawipa akawng cawngpyinaak awh ak kawpoek na kyi hy.
13 Paulus og fylgjet hans siglde so frå Pafus og kom til Perge i Pamfylia. Men Johannes skilde seg frå deim og vende um til Jerusalem.
Paphos khaw awhkawng Paul ingkaw a pyikhqi ce Pamphylia qam khuiawh kaw Perga khaw na ce lawng ing cet uhy, cawh Johan ing cekkhqi ce Jerusalem na hlat taak khqi hy.
14 Men dei for lenger frå Perge og kom til Antiokia i Pisidia og gjekk inn i synagoga på kviledagen og sette seg.
Perga khaw awhkawng Pisidian Antiok khaw na ce cet uhy.
15 Etter lesnaden av lovi og profetarne sende forstandarane for synagoga bod til deim og sagde: «Brør, dersom de hev noko ord til påminning for folket, so tala!»
Anaa awi ingkaw tawngha caukkhqi noetnaak a awm coengawh, sinakawk ukkungkhqi ing cekkhqi venawh, “Koeinaakhqi thapeek awi kqawn aham nami taak awhtaw, kqawn thai uhyk ti,” tinak khqi hy.
16 So stod Paulus upp og slo til ljod med handi og sagde: «Israelitiske menner og de som ottast Gud, høyr!
Paul ing dyi nawh thlang boeih ce a kut ing zap khqi nawh: “Israel thlangkhqi ingkaw Khawsa ak bawk nangmih Gentelkhqi aw, kak awi ve ngai lah uh!
17 Dette folks, Israels, Gud valde ut federne våre, og han upphøgde folket i utlendingskapen i Egyptarland og førde deim ut derifrå med høglyft arm.
Israel thlangkhqi a Khawsa ing ningnih a pakhqi ce anak tyk hy; Izip qam awh ami awm awh cekkhqi ce boei a mang sak khqi hy, a boeimang thaawm kut ing cekkhqi ce qam khuiawh kawng sawi khqi tlaih hy,
18 Og umkring fyrti år bar han deim på faderarm i øydemarki,
a mingmih a khawboe qamlang ce qamkoh awh kum phlikip khuiawh yh hy,
19 og han øydde ut sju folkeslag i Kana’ans-landet og skifte landet deira ut til arv åt deim, i fire hundrad og femti år på lag.
anih Kanan qam khuiawh kaw qam khqih ce noeng pe nawh qam ce cekkhqi avenawh qo na pehy.
20 So gav han deim domarar alt til profeten Samuel.
Vemyihkhqi ve kum zali coengawh hakip dii hy. Cekcoengawh Khawsa ing cekkhqi ce tawngha Samuel a awm hlan dy awidengkungkhqi ana pehy.
21 Sidan kravde dei ein konge, og Gud gav deim Saul, Kis’ son, ein mann av Benjamins ætt, i fyrti år.
Cekcoeng awhkawng thlangkhqi ing sangpahrang ce ana thoeh unawh, cedawngawh Benjamin kaw ak khuiawh kaw Kish a capa Saul ce ana pek khqi hy, anih ing kum phlikip ak khuiawh ana uk khqi hy.
22 Og då han hadde sett honom av, uppreiste han deim David til konge, han som han vitna um og sagde; «Eg fann David, Isais son, ein mann etter mitt hjarta; han skal gjera all min vilje.»
Saul ce a qoeng coengawh, David ce sangpahrang na taak pek khqi hy. David awh ce anih ing: ‘Kamah ak kawlung amyihna ak awm Jesse a capa David ce hu hawh nyng; kai ing sai sak aham ka ngaih ce anih ing sai boeih kaw,’ tihy.
23 Av hans ætt førde han etter lovnaden fram ein frelsar for Israel, Jesus,
Ce ak thlang a cadil khui awhkawng Khawsa ing Israelkhqi venawh awi a taaknaak amyihna hulkung Jesu ce pehy.
24 etter at Johannes fyreåt for hans koma hadde forkynt umvendingsdåp for heile Israels folk.
Jesu a law hlanawh Johan ing zutnaak ing baptisma akawng ce Israelkhqi boeih a venawh anak khypyi hy.
25 Men då Johannes fullførde sitt livnadslaup, sagde han: «Den de held meg for å vera, er eg ikkje; men sjå, det kjem ein etter meg, som eg ikkje er verdig til å løysa skorne av føterne på.»
Johan ing amah a bibi ak coeng tawm awh: ‘Kai ve a u nu tinawh namik poek? Kai taw anih amni. Cehlai ka hu awh ni a law hly hyn hy, anih a khawmyk qui ak hlam peek aham zani am kawih nyng,’ tihy.
26 Brør, søner av Abrahams ætt, og dei millom dykk som ottast Gud! til dykk vart ordet um denne frelsa sendt.
Koeinaakhqi, Abraham a cakhqi ingkaw nangmih Khawsa ak kqih Gentel thlangkhqi aw, cawhkaw hulnaak awithang ce ningnih a venawh pat law hawh hy.
27 For dei som bur i Jerusalem og deira rådsherrar kjende honom ikkje, og med di dei dømde honom, uppfyllte dei og profetordi, som vert fyrelesne kvar kviledag.
Jerusalem khaw awhkaw thlangkhqi ingkaw a mingmih ak ukkungkhqi ing Jesu ce am hat uhy, Sabbath a hoeiawh ami noet tawnghakhqik awi ce a soepnaak aham anih ce thawlh sak kuphlet uhy.
28 Og endå dei ikkje fann nokor daudskyld, bad dei Pilatus at han måtte verta ihelslegen.
Thih sak thainaak aham a thawlhnaak awm am hu hlai uhy, him thainaak aham Pilat a venawh thoeh uhy.
29 Men då dei hadde fullført alt det som stend skrive um honom, tok dei honom ned av treet og lagde honom i ei grav.
Anih akawng qee hyt na ak awmkhqi boeih ce ami sai peek coengawh, thing awhkawng lo unawh phyi awh pup uhy.
30 Men Gud vekte honom upp frå dei daude;
Cehlai thihnaak awhkawng Khawsa ing anih ce thawh tlaih hy;
31 og han synte seg i fleire dagar for deim som hadde gjenge med honom frå Galilæa upp til Jerusalem, dei som no er hans vitne for folket.
khawnghi khawzah amah ingqawi Kalili awhkawng Jerusalem na ak cetkhqi mi hu qu uhy. Cekkhqi ce ningnih thlangkhqi venawh simpyikung na awm uhy.
32 Og me forkynner dykk evangeliet um den lovnaden som vart federne gjeven, at Gud hev uppfyllt denne for oss, deira born, då han reiste upp Jesus,
Cedawngawh awithang leek ve ka nik kqawn peek khqi: Ni pakhqi venawh Khawsa ing awi ana taak ce,
33 so som det og stend skrive i den andre salmen: «Du er min son; eg hev født deg i dag.»
Jesu a thawh tlaihnaak ak caming, ningnih a cakhqi venawh soep law sak hawh hy. Saam pakkhihnaak: ‘Nang taw ka capa na awm hyk ti; tuhngawi awh na pa na awm nyng,’ tinawh ana qee amyihna.
34 Men at han reiste honom upp frå dei daude, so han aldri meir skal venda tilbake til undergang, det hev han sagt so: «Eg vil gjeva dykk dei heilage lovnader til David, dei trufaste.»
Khawsa ing anih ce ama hawnaak zip qoe qoe aham, thihnaak ak khuiawh kawng am thawh tlaihnaak awh ce vemyihna kqawn hy: ‘David a venawh ak ciim ingkaw zoseennaak awikam ka taak ce ni pe kawng nyng,’ tinawh.
35 Difor segjer han og ein annan stad: «Du skal ikkje lata din heilage sjå undergang.»
Hun ak chang awh vemyihna qee bai hy: ‘Nak thlang ciim ce ityk awh awm am thu sak zip kawp ti,’ ti bai hy.
36 For David sovna av, etter han i si livetid hadde tent Guds rådgjerd, og vart samla med sine feder og såg undergang.
David ing Khawsa ang cainaak ce amah a khuk khuiawh a bi boeih coengawh thi hy; a pakhqi venawh pup unawh a pum ce thu zip hawh hy.
37 Men han som Gud vekte upp, han såg ikkje undergang.
Thihnaak awhkawng Khawsa ing am thawh tlaih thlang cetaw am thu zip kaw.
38 Det vere då kunnigt for dykk, brør, at i honom vert forlating for synderne forkynt dykk;
Cedawngawh ka koeinaakhqi, Jesu ak caming thawlh qeenkhaw ngainaak ce nangmih a venawh khypyi na awm hy tive sim sak aham ni ngaih khqi nyng.
39 og frå alt det som de ikkje kann verta rettferdiggjorde frå ved Mose lov, vert kvar den som trur rettferdiggjord i honom.
Mosi a anaa awi ak caming am hu thai hlai uhyk ti, ak cangnaak thlangkhqi boeih taw anih ak caming dyngnaak ce hu hy.
40 Sjå difor til at det som er sagt hjå profetarne, ikkje skal koma yver dykk:
Tawngha ing anak kqawn hyt awi ce nangmih ak khan awh ama pha lawnaak aham ngaihta lah uh:
41 «Sjå, de vanvyrdarar, og undra dykk og vert til inkjes! for eit verk gjer eg i dykkar dagar, eit verk som de ikkje vil tru, um nokon fortel dykk det.»»
'Toek lah uh, nangmih thlang ak hepkhqi, namik kawpoek kyi sak unawh qeeng uh, thlang ing ak kqawn law awh awm, amna mik cangnaak qoe qoe aham, na hqing khuiawh ik-oeih sai law kawng nyng, tinawh ana qee hyt awi ve,' tinak khqi hy.
42 Men då dei gjekk ut, bad dei um at desse ordi måtte verta tala til deim den næste kviledagen.
Paul ingkaw Barnaba ing sinakawk awhkawng ani ceh awh, ce akawng ce hai Sabbath nyn awh kqawn peek tlaih aham thlangkhqi ing ceei uhy.
43 Og då synagogetenesta var enda, fylgde det med Paulus og Barnabas mange av jødarne og av dei jødetruande som dyrka Gud; og dei tala til deim og talde deim til å halda fast ved Guds nåde.
Thlang kqeng a ceh coengawh, Juda thlang khawzah ingkaw Juda phungna ak hawi qu Khawsa ak kqih thlangkhqi ing Paul ingkaw Barnaba a hu ce hquut uhy, cekqawi mi awikqawn unawh, cekkhqi ce Khawsa qeennaak ak khuiawh awm poe aham awikqawn pe hy nih.
44 Den næste kviledagen kom mest heile byen saman og vilde høyra Guds ord.
Sabbath nyn a pha tlaih awh awm khawk khui awhkaw thlang ak kuum ngai taw Bawipa awi ak ngai aham law uhy.
45 Men då jødarne såg folkehoparne, vart dei fulle av brennhug, og dei sagde imot det som vart sagt av Paulus, ja, sagde imot og spotta.
Judakhqi ing thlang kqeng ce ami huh awh tlai se unawh amak thym na Paul ak awih kqawn ce oelh pe uhy.
46 Då tok Paulus og Barnabas til ords og sagde beint ut: «Det var naudsynlegt at Guds ord vart tala fyrst til dykk; men sidan de støyter det burt og ikkje dømer dykk sjølve verdige til det ævelege liv, sjå, so vender me oss til heidningarne. (aiōnios g166)
Cedawngawh Paul ingkaw Barnaba ing cekkhqi ce qal leeknaak ing awi hlat pe hy nih: “Khawsak awi ve nangmih a venawh kak kqawn maa aham awm hy. Cehlai nangmih ing oelh u tiksaw na mimah ce kumqui hqingnaak ing ak kawih na amna mik poek a dawngawh tuh taw Gentelkhqi benna ni ka ming mang hly hawh hy. (aiōnios g166)
47 For so hev Herren bode oss: «Eg hev sett deg til ljos for heidningar, at du skal vera til frelsa alt til ytste enden av jordi.»»
Ikawtih Khawsa ing vemyihna awi ni pe qawi hy: ‘Gentelkhqi vangnaak na nang ve ni sai hawh nyng, khawmdek a dytnaak dyna hulnaak ce na khynnaak aham,’ ti ak awi ve,” tina hy nih.
48 Då heidningarne høyrde det, gledde dei seg og prisa Herrens ord, og dei tok ved trui, so mange som var etla til ævelegt liv. (aiōnios g166)
Gentelkhqi ing ce ak awi ce a ming zaak awh, zeel unawh Bawipak awi ce zoeksang uhy; kumqui hqingnaak huh aham a hoep thlangkhqi ing cangna uhy. (aiōnios g166)
49 Og Herrens ord breidde seg ut yver heile landet.
Bawipak awi ce ce a qam pum awh thang hy.
50 Men jødarne øste upp dei fornæme kvinnor som dyrka Gud, og dei fyrste menner i byen, og dei fekk i gang ei forfylgjing mot Paulus og Barnabas, og dei jaga deim ut frå sine landemerke.
Cehlai Judakhqi ing Khawsa ak kqih dyih hun ak sang nukhqi ingkaw khawk khuiawh kaw ukkung thlangkhqi ce cuih uhy. Paul ingkaw Barnaba ce the a kha na unawh ce a qam khui awhkawng hqek uhy.
51 Dei riste dusti av føterne sine mot deim og kom til Ikonium.
Cedawngawh cekqawi ing cekkhqi a mami ngaih huh saknaak na ani khaw awhkaw dekpli ce khawk sih nih nawh Ikonium khaw na cehta hy nih.
52 Men læresveinarne vart fyllte med gleda og den Heilage Ande.
Hubatkhqi ce Ciim Myihla ing be unawh zeel soeih uhy.
