Apostlenes-gjerninge 13

1 I Antiokia, hjå kyrkjelyden der, var det nokre profetar og lærarar: Barnabas og Simeon, som vart kalla Niger, og Lukius frå Kyrene og Manaen, fosterbror til fylkeskongen Herodes, og Saulus.

mor nob bwanka kwamanko Antakiya nob nuwaka dukumebo wi, kange nob merangka. ci bi Barnabas, Saminu woro ci (chuti ki Baki) kange lukiya Bakurane kange manayin woro ci (yo ci wari kange Liya Hiridus ni ca liyare) kange Shawulu.

2 Medan dei heldt gudstenesta og fasta, sagde den Heilage Ande: «Tak ut Barnabas og Saulus åt meg til den gjerning som eg hev kalla deim til!»

Di la ci wab kwamati ki yim bo ngak-ngak kange dulomwe, di yuwa tangbeko ki kom cok men Barnabas kange Shawulu dor nangen do ma cu ciye.

3 Då fasta dei og bad og lagde henderne på deim og let deim fara.

Merka kwob dilo kange ngak-ngak kange dulomwe la ci yo cimenti kanko dur, ci yoci.

4 Då dei no soleis var utsende av den Heilage Ande, for dei ned til Seleukia og siglde derifrå yver til Kypern.

Shawulu kange Barnabas cin bwanten dir yuwa tangbeko wucakke cincu culukiya, wuri cin yabken diyele kuburus.

5 Og då dei var komne til Salamis, forkynte dei Guds ord i synagogorne til jødarne, og dei hadde ogso Johannes med til medhjelp.

Fiya ci cinanlor salomi cin merang ker kwamaro mor kur bi waber Yahudawa, ci wari kange Yahaya Markus ni tikanci tiye.

6 Då dei so hadde fare gjenom øyi radt til Pafus, fann dei ein trollmann, ein falsk profet, ein jøde, som hadde namnet Barjesus.

Bwiko cho chi kentangum diyele gwam, yaken Bafusa, foh ci fiya kange bayahudiya dencero Bar Yesu. nima fulentiye take nii nuwaka dukume cwerke.

7 Han var hjå landshovdingen Sergius Paulus, ein klok mann. Denne kalla til seg Barnabas og Saulus og ynskte å høyra Guds ord.

Ni fulene wo ci cuwo ti ki Makaddas, cho carju Bulus nii wo ki yilen ne. wuro cuwo co Bulus kange Barnabas co cwiti na cho nuwa ker kwama.

8 Men Elymas, trollmannen - for so er namnet hans utlagt - stod deim imot og søkte å venda landshovdingen av frå trui.

Di la elima ne fulen (Fwetanka dene ce) kwabkangi kange ci cwiti na co fwem makadda cin bilenke nen.

9 Men Saulus, som og vert kalla Paulus, vart fyllt med den Heilage Ande og såg kvast på honom og sagde:

la Shawulu wo ci cho ti ki Bulus dimki yuwa tangbeko wucakke la yo cimen ten nuwe.

10 «Å du som er full av all svik og all vondskap, du djevels barn, du fiende til all rettferd! vil du ikkje halda upp med å forvenda Herrens beine vegar?

La chon yiki mo bi bwe bwekelkele mo dimki bibolero kange cil. mo nii kiye dike ken. mani mwa dob werkanka nor Teluwe kwama tim cere tiya? naweu.

11 Og no, sjå Herrens hand er yver deg, og du skal verta blind og ikkje sjå soli ei tid.» Og straks fall skodda og myrker på honom, og han trivla ikring og leita etter nokon som kunde leida honom ved handi.

kang teluwe kwama wo dor mwer, naweu yilam fukma. mani mo to kakuk ti can can do wo. Wi danjang ka bikumta kume kange kumtacele cumom cho chon ter bwelankako do nobo a ti cimen kang ko tiye.

12 Då tok landshovdingen ved trui, då han såg det som hadde hendt, og han var full av undring yver Herrens læra.

Bwiko Makaddaci to dike bwiri neken bilenke wurico ma nyomanka ki merangka ker kwama.

13 Paulus og fylgjet hans siglde so frå Pafus og kom til Perge i Pamfylia. Men Johannes skilde seg frå deim og vende um til Jerusalem.

Bulus kange farce cin tok kangi cin yabken bafuca yaken firjiya kange Bamfiliya mor nabire mwenge.

14 Men dei for lenger frå Perge og kom til Antiokia i Pisidia og gjekk inn i synagoga på kviledagen og sette seg.

Bulus kange farubcebo cin chu Firjiya kange Antakiya biten Bidiya fou ci do bikur wabe diye Asabaici cin yiken.

15 Etter lesnaden av lovi og profetarne sende forstandarane for synagoga bod til deim og sagde: «Brør, dersom de hev noko ord til påminning for folket, so tala!»

Bwiko kiyeranka werfunero kange nob nuwa ka dukume, nobo du bi kur wabero tun tomange, ki kebyebo na kon wiki tomange na neka bikwan ce di kom toki.

16 So stod Paulus upp og slo til ljod med handi og sagde: «Israelitiske menner og de som ottast Gud, høyr!

Bulus la kweni nunge ki kang, nobo Israila kange kom ki ne kwama durtiye kom nuwa.

17 Dette folks, Israels, Gud valde ut federne våre, og han upphøgde folket i utlendingskapen i Egyptarland og førde deim ut derifrå med høglyft arm.

Kwama Israila, chok tenkwanub bebbo, la cin bwi firen Masar, la ki bi kwancer na duktankako ce, ci cokuciye.

18 Og umkring fyrti år bar han deim på faderarm i øydemarki,

Bii ner kange ci kutantum curem kwini naar,

19 og han øydde ut sju folkeslag i Kana’ans-landet og skifte landet deira ut til arv åt deim, i fire hundrad og femti år på lag.

Kambo cho twallum bitine niber wi biten Kan ana. ni tenkwanub bebo kwali.

20 So gav han deim domarar alt til profeten Samuel.

Dike wo gwam bwi curo kwini kwob na'ar tuddo kwini nung wo cume, kambo wuro kwama neci nob bolangeb, nimde nii dukume Samaila bou.

21 Sidan kravde dei ein konge, og Gud gav deim Saul, Kis’ son, ein mann av Benjamins ætt, i fyrti år.

Nobo keni a ne ci liya, kwama ne ci Shawulu bibwe Kish, ni naniyak Benjamin yilam liya curo kwini na'ar.

22 Og då han hadde sett honom av, uppreiste han deim David til konge, han som han vitna um og sagde; «Eg fann David, Isais son, ein mann etter mitt hjarta; han skal gjera all min vilje.»

Kwma kwmco dor kutile liyare nen, kum dauda yilam liya ciye. Dor Dauda kwama yiki man fiya Dauda bibwe Yesu niwo ner miro cwitiye an ma dike ma cwitiye gwam.

23 Av hans ætt førde han etter lovnaden fram ein frelsar for Israel, Jesus,

Fou mor naniya ni wo kwama ceru ki nii fuloka Yesu, na wo co ma noro can mane.

24 etter at Johannes fyreåt for hans koma hadde forkynt umvendingsdåp for heile Israels folk.

Wuro bwi nimde Yesu bou yahaya tok ker Yukwamwem kwamambo na yilokako ce wo nobo Israila.

25 Men då Johannes fullførde sitt livnadslaup, sagde han: «Den de held meg for å vera, er eg ikkje; men sjå, det kjem ein etter meg, som eg ikkje er verdig til å løysa skorne av føterne på.»

WoroYahaya dim nagen cerori co tok ki we kom kwatiye? make bo cho.

26 Brør, søner av Abrahams ætt, og dei millom dykk som ottast Gud! til dykk vart ordet um denne frelsa sendt.

Kebmibo bibei mor naniya Ibrahim, kange wo wab kwama ti more kume, ki bo ci tungu fulen folokako.

27 For dei som bur i Jerusalem og deira rådsherrar kjende honom ikkje, og med di dei dømde honom, uppfyllte dei og profetordi, som vert fyrelesne kvar kviledag.

Ki ker nobo yirangum Ursalima kange nobo tanki ciye, ci nyom cho bou cin dim tok ka nob to dukumtiye wo ci kiyeranti kakuk Asabaici fiye twalka ceko.

28 Og endå dei ikkje fann nokor daudskyld, bad dei Pilatus at han måtte verta ihelslegen.

bwen no dwalleu ci fiya dike bwi wo lam na bware ce dor cer cinken Bilatus a twallum cho.

29 Men då dei hadde fullført alt det som stend skrive um honom, tok dei honom ned av treet og lagde honom i ei grav.

Kambo ci dim kwarub dike ci mulange dor cere, la cin cukum cho dor bwatiye ci yoken cho mor tuwe.

30 Men Gud vekte honom upp frå dei daude;

Di kwama kum co mor bwiyare.

31 og han synte seg i fleire dagar for deim som hadde gjenge med honom frå Galilæa upp til Jerusalem, dei som no er hans vitne for folket.

Nobo bou wari kange ce feren galili kange Ursalima la cin ta to co ti kume kila. Nobo wuro ci warke ce nobonin nawo.

32 Og me forkynner dykk evangeliet um den lovnaden som vart federne gjeven, at Gud hev uppfyllt denne for oss, deira born, då han reiste upp Jesus,

Nyon bou kumen ki fulen wo lamlome, ker norowo ci ma tenkwanubebo neneu.

33 so som det og stend skrive i den andre salmen: «Du er min son; eg hev født deg i dag.»

Teluwe dobbinen noro. Nyo chon kum Yesu mor tuwe, nawo mor bifumereu Zabura na yobe cemo bi bwemi dwen ma yilam Tee mwe.

34 Men at han reiste honom upp frå dei daude, so han aldri meir skal venda tilbake til undergang, det hev han sagt so: «Eg vil gjeva dykk dei heilage lovnader til David, dei trufaste.»

Tak dike bwici kun cho tuwe co wo kari, bwi ceu fuyem tok ker nyo, man ne kom bibwiyer dauda wo wucaake bichom.

35 Difor segjer han og ein annan stad: «Du skal ikkje lata din heilage sjå undergang.»

Wo cho dike bwi co tok ker mor kange Zabura mani mwa dob nii wucakke mweti fuyem.

36 For David sovna av, etter han i si livetid hadde tent Guds rådgjerd, og vart samla med sine feder og såg undergang.

kambo Dauda ma kwama ni wabe mor nire ce dike kwama cwitikye, ca bwiyam, cin furumco wari kange tenkwanubcebo, con fuyem.

37 Men han som Gud vekte upp, han såg ikkje undergang.

Di la nii wo kwama kunge to bo fuyeka.

38 Det vere då kunnigt for dykk, brør, at i honom vert forlating for synderne forkynt dykk;

Kebmebo kom yomom fiye niwo wiyeu ci makumen fulen kere cutangka bwirang ke.

39 og frå alt det som de ikkje kann verta rettferdiggjorde frå ved Mose lov, vert kvar den som trur rettferdiggjord i honom.

Fiye co wiye gwam nii neken bilenke an fulom mor dike werfener Musa ko mani cokkom ti dor cereu.

40 Sjå difor til at det som er sagt hjå profetarne, ikkje skal koma yver dykk:

Na wo nyori kom yila ki cini kange dike nob nuwaka dukumeko toke kari bwi dor kumer.

41 «Sjå, de vanvyrdarar, og undra dykk og vert til inkjes! for eit verk gjer eg i dykkar dagar, eit verk som de ikkje vil tru, um nokon fortel dykk det.»»

Kom nob cwikanka, kan lentanginker nyomankar take kan dim. wori mama nagen ti morkumeni kume, nangen do maka ciyati bwen ci yi komdi.

42 Men då dei gjekk ut, bad dei um at desse ordi måtte verta tala til deim den næste kviledagen.

Bulus kange Barnabas certiri nobo kenci ciya tok ten kerowo bidiye Asabaici wo botiye.

43 Og då synagogetenesta var enda, fylgde det med Paulus og Barnabas mange av jødarne og av dei jødetruande som dyrka Gud; og dei tala til deim og talde deim til å halda fast ved Guds nåde.

Kambo wabe dime, Yahudawa kila kange wuro do bwanka Yahudawa co ci ne danne, ciya ma nangen luma kwama.

44 Den næste kviledagen kom mest heile byen saman og vilde høyra Guds ord.

Asabaici yilakangu cunnukuru bwirum na ci nuwa ker kwamaro.

45 Men då jødarne såg folkehoparne, vart dei fulle av brennhug, og dei sagde imot det som vart sagt av Paulus, ja, sagde imot og spotta.

Di la yahudawa to mwer ka nobe ko, la cin dinki kor ci wengngum dike Bulus toke take cin ko.

46 Då tok Paulus og Barnabas til ords og sagde beint ut: «Det var naudsynlegt at Guds ord vart tala fyrst til dykk; men sidan de støyter det burt og ikkje dømer dykk sjølve verdige til det ævelege liv, sjå, so vender me oss til heidningarne. (aiōnios g166)

Dila Bulus kange Barnabas cin tok ker ki bi kwan manki gtai, ciki tamyo a ter yika kume ko ker kwamaro, Dauda kom tungume, kom nungi kom datenbo dume wo diriye na wo Nyori, nyan yilaken nobo kunmtacele nen. (aiōnios g166)

47 For so hev Herren bode oss: «Eg hev sett deg til ljos for heidningar, at du skal vera til frelsa alt til ytste enden av jordi.»»

Nyo Teluwe dok nyo ki, man yo kom filang wiye nobo kuntacele wiye, na kom boki fulonka cwika dorbitinero nen.

48 Då heidningarne høyrde det, gledde dei seg og prisa Herrens ord, og dei tok ved trui, so mange som var etla til ævelegt liv. (aiōnios g166)

Nobo kumtacele nuwa nyori la cin ma bilantum, cin wab ker kwamaro gwam wuro ci ne fiyaka dume diri yiloten. (aiōnios g166)

49 Og Herrens ord breidde seg ut yver heile landet.

Ker Teluwe wabi wi yare tinin bo cuwo.

50 Men jødarne øste upp dei fornæme kvinnor som dyrka Gud, og dei fyrste menner i byen, og dei fekk i gang ei forfylgjing mot Paulus og Barnabas, og dei jaga deim ut frå sine landemerke.

Dila Yahudawa cuk natubo kange ma wabe, nobo ken, kange nobo durtinim nabarubb wi cinanlore.

51 Dei riste dusti av føterne sine mot deim og kom til Ikonium.

Dila Bulus kange Barnabas fercinen ti kwero naci ke wi. cin cu cinanlor koniya.

52 Men læresveinarne vart fyllte med gleda og den Heilage Ande.

Nob bwankabo cin dim ki fuwor neret kange yuwa tangbe.