3 Johannes 1

1 Den eldste til den kjære Gaius, som eg elskar i sanning.

ਪ੍ਰਾਚੀਨੋ (ਅ)ਹੰ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰੀਯੇ ਤੰ ਪ੍ਰਿਯਤਮੰ ਗਾਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਾਮਿ|

2 Kjære ven! Eg ynskjer at du i alle måtar må liva vel og hava helsa, liksom di sjæl liver vel.

ਹੇ ਪ੍ਰਿਯ, ਤਵਾਤ੍ਮਾ ਯਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਸ਼ੁਭਾਨ੍ਵਿਤਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਸਰ੍ੱਵਵਿਸ਼਼ਯੇ ਤਵ ਸ਼ੁਭੰ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਞ੍ਚ ਭੂਯਾਤ੍|

3 For eg vart mykje glad då det kom nokre brør og vitna um di sanning, korleis du ferdast i sanning.

ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤਵ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯਾਰ੍ਥਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਮਾਚਰਸ੍ਯੇਤਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ ਦੱਤੇ ਮਮ ਮਹਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਤਃ|

4 Eg hev ingi større gleda enn det, at eg høyrer mine born ferdast i sanningi.

ਮਮ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸਤ੍ਯਮਤਮਾਚਰਨ੍ਤੀਤਿਵਾਰ੍ੱਤਾਤੋ ਮਮ ਯ ਆਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ ਤਤੋ ਮਹੱਤਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|

5 Kjære ven, du gjer ei trufast gjerning med det du gjer mot brørne, og det jamvel mot dei framande,

ਹੇ ਪ੍ਰਿਯ, ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਵਿਦੇਸ਼ਿਨੋ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਯੋਗ੍ਯੰ|

6 og dei hev vitna for kyrkjelyden um din kjærleik. Du gjer vel um du hjelper deim i veg, som det er sømelegt for Gud.

ਤੇ ਚ ਸਮਿਤੇਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤਵ ਪ੍ਰਮ੍ਨਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦੱਤਵਨ੍ਤਃ, ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਯੋਗ੍ਯਰੂਪੇਣ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਪਯਤਾ ਤ੍ਵਯਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

7 For det er for hans namn skuld dei er gjengne ut, og dei tek ikkje imot noko av heidningarne.

ਯਤਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਵਿਧਾਯ ਭਿੰਨਜਾਤੀਯੇਭ੍ਯਃ ਕਿਮਪਿ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ|

8 Me er då skuldige til å taka imot slike, so me kann verta medarbeidarar for sanningi.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਸਹਾਯਾ ਭਵੇਮ ਤਦਰ੍ਥਮੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿਰਨੁਗ੍ਰਹੀਤਵ੍ਯਾਃ|

9 Eg hev skrive til kyrkjelyden; men Diotrefes, som gjerne vil vera fyrstemannen millom deim, tek ikkje imot oss.

ਸਮਿਤਿੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਹੰ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯੋ ਦਿਯਤ੍ਰਿਫਿਃ ਪ੍ਰਧਾਨਾਯਤੇ ਸੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|

10 Difor vil eg, når eg kjem, minna um dei gjerningar som han gjer, med di han baktalar oss med vonde ord; og ikkje nøgd med det, tek han ikkje sjølv imot brørne, og deim som det vil, hindrar han og støyter deim ut or kyrkjelyden.

ਅਤੋ (ਅ)ਹੰ ਯਦੋਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਦਾ ਤੇਨ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕ੍ਰਿਯਤੇ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤੰ ਸ੍ਮਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯਤਃ ਸ ਦੁਰ੍ੱਵਾਕ੍ਯੈਰਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਪਵਦਤਿ, ਤੇਨਾਪਿ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਨ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯਮਪਿ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਨਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਯੇ ਚਾਨੁਗ੍ਰਹੀਤੁਮਿੱਛਨ੍ਤਿ ਤਾਨ੍ ਸਮਿਤਿਤੋ (ਅ)ਪਿ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕਰੋਤਿ|

11 Kjære, gjer ikkje etter det vonde, men etter det gode! den som gjer godt, er av Gud; den som gjer vondt, hev ikkje set Gud.

ਹੇ ਪ੍ਰਿਯ, ਤ੍ਵਯਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮ ਨਾਨੁਕ੍ਰਿਯਤਾਂ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮੈਵ| ਯਃ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਚਾਰੀ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤਃ, ਯੋ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਾਚਾਰੀ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

12 Demetrius hev godt lov av alle og av sjølve sanningi; ogso me gjev honom godt vitnemål, og du veit at vårt vitnemål er sant.

ਦੀਮੀਤ੍ਰਿਯਸ੍ਯ ਪਕ੍ਸ਼਼ੇ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਦਾਯਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਃ ਸਤ੍ਯਮਤੇਨਾਪਿ, ਵਯਮਪਿ ਤਤ੍ਪਕ੍ਸ਼਼ੇ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦ੍ਮਃ, ਅਸ੍ਮਾਕਞ੍ਚ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸਤ੍ਯਮੇਵੇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|

13 Eg hadde mangt å skriva til deg, men eg vil ikkje skriva til deg med blekk og penn.

ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮਯਾ ਬਹੂਨਿ ਲੇਖਿਤਵ੍ਯਾਨਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਸੀਲੇਖਨੀਭ੍ਯਾਂ ਲੇਖਿਤੁੰ ਨੇੱਛਾਮਿ|

14 Men eg vonar å få sjå deg snart, og då skal me talast ved munn til munn. Fred vere med deg! Venerne helsar deg. Helsa venerne med namn!

ਅਚਿਰੇਣ ਤ੍ਵਾਂ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਮਮ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਸ੍ਤੇ ਤਦਾਵਾਂ ਸੰਮੁਖੀਭੂਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਵਹੇ| ਤਵ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਭੂਯਾਤ੍| ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਮਿਤ੍ਰਾਣਿ ਤ੍ਵਾਂ ਨਮਸ੍ਕਾਰੰ ਜ੍ਞਾਪਯਨ੍ਤਿ ਤ੍ਵਮਪ੍ਯੇਕੈਕਸ੍ਯ ਨਾਮ ਪ੍ਰੋਚ੍ਯ ਮਿਤ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਨਮਸ੍ਕੁਰੁ| ਇਤਿ|