3 Johannes 1
1 Den eldste til den kjære Gaius, som eg elskar i sanning.
I Zokey, Ho an-drañeko Gaio, ikokoako an-katò.
2 Kjære ven! Eg ynskjer at du i alle måtar må liva vel og hava helsa, liksom di sjæl liver vel.
O rañetse, mitat’azo raho, lonike t’ie hiraorao naho ho jangañe, mira amo fanintsiñan’ arofo’oo.
3 For eg vart mykje glad då det kom nokre brør og vitna um di sanning, korleis du ferdast i sanning.
Akore ty hafalean-troko, te niloneak’ atoy o rolongoo nitaroñe ty hatò ama’o ao, ty fañaveloa’o an-katò.
4 Eg hev ingi større gleda enn det, at eg høyrer mine born ferdast i sanningi.
Tsy eo ty mahaehak’ ahy mandikoatse zao, t’ie mahatsanoñe te mañavelo an-katò o anakoo.
5 Kjære ven, du gjer ei trufast gjerning med det du gjer mot brørne, og det jamvel mot dei framande,
O rañetse, migahin-drehe amo hene fañimbà’o an-drolongoo antsak’ amo ambahinio.
6 og dei hev vitna for kyrkjelyden um din kjærleik. Du gjer vel um du hjelper deim i veg, som det er sømelegt for Gud.
Fa nitalilie’ iareo añatrefa’ i Fivoriy ty fikokoa’o. Aa le mahasoa azo t’ie ampionjone’o mañeva an’Andrianañahare,
7 For det er for hans namn skuld dei er gjengne ut, og dei tek ikkje imot noko av heidningarne.
amy te i Tahina’ey ty niavota’ iareo mb’eo tsy nandrambe ndra inoñ’ inoñe amo kilakila ondatio.
8 Me er då skuldige til å taka imot slike, so me kann verta medarbeidarar for sanningi.
Aa le mete aman-tika ty mañimba ondaty hoe zaio, hitraofan-tika fitoloñe ami’ty hatò.
9 Eg hev skrive til kyrkjelyden; men Diotrefes, som gjerne vil vera fyrstemannen millom deim, tek ikkje imot oss.
Nisokireko i Fivoriy, fe tsy mandrambe ty enta-tika t’i Diotrefa, ie te ho mpiaolo añivo’ iereo.
10 Difor vil eg, når eg kjem, minna um dei gjerningar som han gjer, med di han baktalar oss med vonde ord; og ikkje nøgd med det, tek han ikkje sjølv imot brørne, og deim som det vil, hindrar han og støyter deim ut or kyrkjelyden.
Aa naho mb’eo raho le hampanohineko aze o sata anoe’eo ie manambaitambaiñ’ antika. Mbore tsy mahaeneñe aze, kanao mitoky tsy handrambe o rahalahio, naho sebañe’e o te hanao zaio, toe aitoa’e amy Fivoriy.
11 Kjære, gjer ikkje etter det vonde, men etter det gode! den som gjer godt, er av Gud; den som gjer vondt, hev ikkje set Gud.
O rañetse, ko mitsikombe ty raty fa ty soa. Boak’ aman’ Añahare ty manao soa; tsy nahaisak’ an’ Andrianañahare ty mpanao raty.
12 Demetrius hev godt lov av alle og av sjølve sanningi; ogso me gjev honom godt vitnemål, og du veit at vårt vitnemål er sant.
Hene mitalily soa i Demetrio, naho ty hatò, naho onjone’ay amy taro’aiy vaho fohi’o te to ty taro’ay.
13 Eg hadde mangt å skriva til deg, men eg vil ikkje skriva til deg med blekk og penn.
Maro ty ho nisokirako, fe tsy teako t’ie an-taratasy ndra rano-mainte te sokireñe.
14 Men eg vonar å få sjå deg snart, og då skal me talast ved munn til munn. Fred vere med deg! Venerne helsar deg. Helsa venerne med namn!
Misalala hahatrea azo te aniany, hifañòhahohàn-tika laharañ’ an-daharañe. Hanintsiñe ama’o. Mañontane azo o rañetseo. Añontaneo an-tahinañe o rañetseo.
