2 Timoteus 2
1 So vert då du, son min, sterk ved nåden i Kristus Jesus!
ਹੇ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਯੀਸ਼ੁਤੋ ਯੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਤਸ੍ਯ ਬਲੇਨ ਤ੍ਵੰ ਬਲਵਾਨ੍ ਭਵ|
2 Og det som du hev høyrt av meg i nærvære av mange vitne, gjev det yver til trufaste menneskje, som er duglege til ogso å læra andre!
ਅਪਰੰ ਬਹੁਭਿਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਭਿਃ ਪ੍ਰਮਾਣੀਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਯਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨਸਿ ਤਾਂ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਪਰਸ੍ਮੈ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਨੇ ਨਿਪੁਣੇਸ਼਼ੁ ਚ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯ|
3 Lid vondt med meg som ein god Kristi Jesu stridsmann!
ਤ੍ਵੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੋੱਤਮੋ ਯੋੱਧੇਵ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਸਹਸ੍ਵ|
4 Ingen som gjer hertenesta, fløkjer seg inn i livsens syslor, so han kann tekkjast herføraren.
ਯੋ ਯੁੱਧੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਸਾਂਸਾਰਿਕੇ ਵ੍ਯਾਪਾਰੇ ਮਗ੍ਨੋ ਨ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਨਿਯੋਜਯਿਤ੍ਰੇ ਰੋਚਿਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|
5 Men um ein og strider i tevling, so fær han då ikkje kransen dersom han ikkje strider retteleg.
ਅਪਰੰ ਯੋ ਮੱਲੈ ਰ੍ਯੁਧ੍ਯਤਿ ਸ ਯਦਿ ਨਿਯਮਾਨੁਸਾਰੇਣ ਨ ਯੁੱਧ੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿਰੀਟੰ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
6 Den bonde som arbeider, skal fyrst njota frukterne.
ਅਪਰੰ ਯਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਃ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਤੇਨ ਪ੍ਰਥਮੇਨ ਫਲਭਾਗਿਨਾ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|
7 Skyna det som eg segjer! for Herren skal gjeva deg skyn på alt.
ਮਯਾ ਯਦੁਚ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤੁਭ੍ਯੰ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਬੁੱਧਿੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
8 Kom Jesus Kristus i hug, som er uppvekt frå dei daude, av Davids ætt, etter mitt evangelium,
ਮਮ ਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਵਚਨਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਦਾਯੂਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯੰ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੁੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਸ੍ਮਰ|
9 det som eg lid vondt for like til dette å vera bunden som ein illgjerdsmann; men Guds ord er ikkje bunde.
ਤਤ੍ਸੁਸੰਵਾਦਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਹੰ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮੇਵ ਬਨ੍ਧਨਦਸ਼ਾਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਭੁਞ੍ਜੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਬੱਧੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
10 Difor toler eg alt for dei utvalde skuld, for at dei og skal vinna frelsa i Kristus Jesus med æveleg herlegdom. (aiōnios g166)
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਯਦ੍ ਅਨਨ੍ਤਗੌਰਵਸਹਿਤੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਜਾਯਤੇ ਤਦਭਿਰੁਚਿਤੈ ਰ੍ਲੋਕੈਰਪਿ ਯਤ੍ ਲਭ੍ਯੇਤ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਮਿੱਤੰ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਸਹੇ| (aiōnios g166)
11 Det er eit sant ord; for er me daude med honom, skal me og leva med honom;
ਅਪਰਮ੍ ਏਸ਼਼ਾ ਭਾਰਤੀ ਸਤ੍ਯਾ ਯਦਿ ਵਯੰ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮ੍ਰਿਯਾਮਹੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਜੀਵਿਵ੍ਯਾਮਃ, ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਸਹਾਮਹੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਰਾਜਤ੍ਵਮਪਿ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ|
12 held me ut, skal me og styra med honom; forneittar me, skal han og forneitta oss;
ਯਦਿ ਵਯੰ ਤਮ੍ ਅਨਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੰਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਨਪ੍ਯਨਙ੍ਗੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
13 er me trulause, so er han trufast; seg sjølv kann han ikkje forneitta.
ਯਦਿ ਵਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਯਤਃ ਸ੍ਵਮ੍ ਅਪਹ੍ਨੋਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
14 Minn um dette, med di du vitnar for Herrens åsyn, at dei ikkje må liggja i ordstrid, som ikkje er til noko gagn, men til undergang for dei som høyrer på!
ਤ੍ਵਮੇਤਾਨਿ ਸ੍ਮਾਰਯਨ੍ ਤੇ ਯਥਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਭ੍ਰੰਸ਼ਜਨਕੰ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਯਸ੍ਤਥਾ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਵਿਨੀਯਾਦਿਸ਼|
15 Legg vinn på å framstella deg sjølv som sannrøynd for Gud, ein arbeidar som ikkje tarv skjemmast, med di du lærer sannings-ordet retteleg!
ਅਪਰੰ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ੍ਵੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਮ੍ ਅਨਿਨ੍ਦਨੀਯਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣਞ੍ਚ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸਦ੍ਵਿਭਜਨੇ ਨਿਪੁਣਞ੍ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ|
16 Men haldt deg frå det vanheilage tome svall! for dei gjeng alltid lenger i gudløysa,
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਪਵਿਤ੍ਰਾ ਅਨਰ੍ਥਕਕਥਾ ਦੂਰੀਕੁਰੁ ਯਤਸ੍ਤਦਾਲਮ੍ਬਿਨ ਉੱਤਰੋੱਤਰਮ੍ ਅਧਰ੍ੰਮੇ ਵਰ੍ੱਧਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ,
17 og ordi deira kjem til å eta um seg som daudkjøt; millom deim er Hymenæus og Filetus,
ਤੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਵਾਕ੍ਯੰ ਗਲਿਤਕ੍ਸ਼਼ਤਵਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯਵਰ੍ੱਧਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਹੁਮਿਨਾਯਃ ਫਿਲੀਤਸ਼੍ਚੇਤਿਨਾਮਾਨੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੌ ਜਾਤੌ,
18 som hev fare vilt frå sanningi, med di dei segjer at uppstoda alt hev vore, og dei riv ned trui hjå sume.
ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪੁਨਰੁੱਥਿਤਿ ਰ੍ਵ੍ਯਤੀਤੇਤਿ ਵਦਨ੍ਤੌ ਕੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਟਯਤਸ਼੍ਚ|
19 Men Guds faste grunnvoll stend og hev dette innsigle: «Herren kjenner sine, » og: «Kvar den som nemner Herrens namn, skal vika frå urettferd.»
ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭਿੱਤਿਮੂਲਮ੍ ਅਚਲੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚੇਯੰ ਲਿਪਿ ਰ੍ਮੁਦ੍ਰਾਙ੍ਕਿਤਾ ਵਿਦ੍ਯਤੇ| ਯਥਾ, ਜਾਨਾਤਿ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਮਾਨਵਾਨ੍| ਅਪਗੱਛੇਦ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਾੱਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਨਾਮਕ੍ਰੁʼਤ੍||
20 Men i eit stort hus er det ikkje berre kjerald av gull og sylv, men og av tre og leir, og nokre til æra, andre til vanæra.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਬ੍ਰੁʼਹੰਨਿਕੇਤਨੇ ਕੇਵਲ ਸੁਵਰ੍ਣਮਯਾਨਿ ਰੌਪ੍ਯਮਯਾਣਿ ਚ ਭਾਜਨਾਨਿ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤ ਇਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਾਸ਼਼੍ਠਮਯਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯਾਨ੍ਯਪਿ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਸੰਮਾਨਾਯ ਕਿਯਨ੍ਤਪਮਾਨਾਯ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|
21 Um nokon då held seg rein frå desse, so skal han vera eit kjerald til æra, helga og nytlegt for husbonden, tilreidt til all god gjerning.
ਅਤੋ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਪਾਵਿਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਾਰ੍ੱਯਯੋਗ੍ਯੰ ਸਰ੍ੱਵਸਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਾਯੋਪਯੁਕ੍ਤੰ ਸੰਮਾਨਾਰ੍ਥਕਞ੍ਚ ਭਾਜਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
22 Men fly frå dei ungdomslege lyster, og trå etter rettferd, tru, kjærleik, fred med deim som påkallar Herren av eit reint hjarta!
ਯੌਵਨਾਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਭਿਲਾਸ਼਼ਾਸ੍ਤ੍ਵਯਾ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯਨ੍ਤਾਂ ਧਰ੍ੰਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪ੍ਰੇਮ ਯੇ ਚ ਸ਼ੁਚਿਮਨੋਭਿਃ ਪ੍ਰਭੁਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਤੇ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਐਕ੍ਯਭਾਵਸ਼੍ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਵਯਾ ਯਤ੍ਨੋ ਵਿਧੀਯਤਾਂ|
23 Og vis ifrå deg dei dårlege og fåvise stridsspursmål, då du veit at dei føder strid!
ਅਪਰੰ ਤ੍ਵਮ੍ ਅਨਰ੍ਥਕਾਨ੍ ਅਜ੍ਞਾਨਾਂਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨਾਨ੍ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੋਤ੍ਪਾਦਕਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਦੂਰੀਕੁਰੁ|
24 Men ein Herrens tenar må ikkje strida, men vera mild imot alle, dugleg til å læra frå seg, viljug til å tola vondt,
ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਦਾਸੇਨ ਯੁੱਧਮ੍ ਅਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤੇਨ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਨੇੱਛੁਕੇਨ ਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਨਾ ਚ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ, ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਨਮ੍ਰਤ੍ਵੇਨ ਚੇਤਿਤਵ੍ਯਾਃ|
25 so han med spaklynde tuktar dei som segjer imot, um Gud då ein gong vilde gjeva deim umvending, so dei kunde kjenna sanningi,
ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਾਰ੍ਥੰ ਤੇਭ੍ਯੋ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਰੂਪੰ ਵਰੰ ਦਦ੍ਯਾਤ੍,
26 og vakna or ruset i djevelens snara, han som dei er fanga av til å gjera hans vilje.
ਤਰ੍ਹਿ ਤੇ ਯੇਨ ਸ਼ਯਤਾਨੇਨ ਨਿਜਾਭਿਲਾਸ਼਼ਸਾਧਨਾਯ ਧ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਜਾਲਾਤ੍ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੋੱਧਾਰੰ ਲਬ੍ਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
