2 Tessalonikerne 3

1 Elles, brør, bed for oss at Herrens ord må hava framgang og syna seg herlegt liksom hjå dykk,

Iishi bhiholo tulabhilaji huje ezyo lya dada liwezye abhale wonti nabhwimishilye shalishili payoo hulimwi.

2 og at me må verta utfria frå dei uliklege og vonde menneskje; for trui er ikkje kvar manns sak.

Labhaji aje tukomboshe afume humbivyi nabhantu ambambivyi wahuje sagabhunti abha ulyeteho.

3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.

Lelo uGosi ahwitishilya, wayisisimizya amwa nagulila afume mwola ubhivyi.

4 Me hev den tiltru til dykk i Herren, at de både gjer og kjem til å gjera det som me byd dykk.

Tulinguvhu nuGosi ulemwe aje abhomba mwayendela abhombe antele mwayendelela abhombe egatubhalajizya.

5 Men Herren styre dykkar hjarto til å elska Gud og til å venta på Kristus med tolmod!

Ugosi awezye alongozye amoyo ginyuu mlugano wijivyi ubhuu waKilisti.

6 Men me byd dykk, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de held dykk frå kvar ein bror som ferdast uskipeleg og ikkje etter den lærdom som de fekk av oss.

Eshitubhalajizya, bhiholo mmuli tawalyakwe uBwana Yesu Kilisti, huje mmwepushe ula uholo ula akhala maisha igiwolo sagiisho gagafumina nahapango hasa mwa poshile hulintee.

7 For de veit sjølve korleis de skal etterfylgja oss; for me livde ikkje uskipeleg millom dykk;

Phipo amwi mminye huje mwigajegatubho mbaanti. Hagatakhalaga pokanamwe nishibhala bhasabhanishoga.

8 og me åt ikkje heller brød hjå nokon for inkje, men i strev og møda arbeidde me natt og dag, for at me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla,

Hagatalyanga ahatolu hammuntu yayunti hagatasombelega afumeepo twabhombaga embombo usiku na pasanya humbo hummwile lishile umuntu amwe.

9 ikkje for det at me ikkje hev rett til det, men at me kunde gjeva dykk eit fyredøme i oss sjølve, so de skulde etterfylgja oss;

Twabhomba esho hagahuje satani lyawamle twabhomba esho ili tubheshineshe luhulimwi mutudaje ati.

10 for då me var hjå dykk, baud me dykk og dette, at um nokon ikkje vil arbeida, skal han heller ikkje eta.

Lwatwali pamopenena mwitwabhalajizye, “Khashele umuntu ayasabhomba embombo angandeelye.”

11 Me høyrer nemleg at sume ferdast uskipeleg millom dykk, so dei ikkje arbeider, men fer med slikt som ikkje kjem deim ved.

Muhati umuo tuhuvhwa ajee bhamoo wawilibha bhalinuwolo pomlisho amwe habhabhomba embombo wantu mbatiho.

12 Men slike byd og påminner me i Herren Jesus Kristus, at dei skal arbeida i stilla og eta sitt eige brød.

Ishi bho tuvhalajizya nasamizye Bwana Yesu Kristu, ilazimihahuje ulamtu abhombaje imbombo na pummemyee na lye shalye shao vhivhoo.

13 Men de, brør, vert ikkje trøytte av å gjera det som godt er!

Lelo amwi, bhiholo, mungande azilishe amoyo abhombe ganalyoli.

14 Men um nokon ikkje lyder vårt ord her i brevet, so merk dykk honom; hav ikkje samkv me med honom, so han må blygjast!

Khashele mutu yayunti hagawanza ehuvye izyo lwitu umu mkalata ene. Muvhe maso nawo mugande sangane nabhi ili akenye.

15 og haldt honom ikkje for ein fiende, men påminn honom som ein bror!

Muganda humwejele ajelugu lelo msundaje nishi hwiholo.

16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!

Ugosi uluvyano nyunyo apele lubhano pahati amadala gunti Ugosi avhe na mwe mwenthi.

17 Helsing med mi, Paulus’ hand, som er eit merke i kvart brev. Soleis skriv eg:

Ululamuho lwani ni Paulo hukhono gwani nene, ambashoshimanyilo hukalata ishi simba.

18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykk alle!

Mwoyi ngwadada wetu U Yesu Ukristi iwezye abhenamwe mwindei.