2 Korintierne 9

1 For å skriva til dykk um hjelpi til dei heilage, det treng eg ikkje,

Ategelane ne huduma afwatane na bhoziwa shinza sana hwilini abhasimbile.

2 for eg kjenner dykkar viljuge hug, som eg rosar dykk for hjå makedonarane, med di eg segjer: «Akaia var ferdigt alt frå i fjor; » og ihugen dykkar tilskunda dei mange.

Emenye husu eshauku yenyu ambaya nahwivuniye hwa bhantu abha hu Makedonia. Nabhabholele Akaya elitayali afume hu mwaha gwagushilile. Ehamu yenyu ebhapiye umwoyo abhiji abahale abhombe.

3 Men eg sender brørne, so ikkje vår ros yver dykk skal verta til inkjes i dette stykke, men at de, som eg sagde, skal vera ferdige,

Eshi embasontezwezwe aholo ili eshi ahwilole hwetu ahusu amwa gagaje wene, na eli antele handa mwabhanga tayari, neshe shenayajile handu mwanga.

4 so me - um eg ikkje skal segja de sjølve - ikkje skal få skam av denne tiltru, um det kjem makedonarar med meg og finn dykk uferdige.

Antele nkashile umuntu yayonti uwa hu Makedonia nkayenze pandwemo nane nabhaje semlitayari tenzaga alole esoni seyanga lyalyonti ahusu amwe afwanaje endi malidadi tee atoka ne mwane.

5 Difor fann eg det naudsynlegt å telja brørne til å ganga i fyrevegen til dykk og fyreåt tilskipa gåva dykkar som fyrr var lova, so at ho kann vera ferdig som ei velsigning og ikkje som ei karg gåva.

Esho nalolile yali mhimu abhalabha aholo ahwenze hwilimwe na alenganye amipango hani kwa jili yezawadi zwa mwalagenye urusayo. Nate tilineshe ahantu hahabholelwe.

6 Men det segjer eg: Den som sparleg sår, skal og sparleg hausta; og den som sår med velsigningar, skal og hausta med velsigningar.

Esebho zwazwezi omntu yatota hasha wape aivuna hashe na yoyonti yatota hwilengo elya lusayo wape aivuna ulusayo.

7 Kvar gjeve som han set seg fyre i hjarta, ikkje med sut eller av tvang! For Gud elskar ein glad gjevar.

Basi kila muntu afumye shasebhele humwoyo gwakwe. Basi agajefumye eshakongobhale kongobhala wala agaje fumye alazimizwe afwataneje Ongolobhe ahusongwa ola yafumya no lusayo.

8 Og Gud er megtig til å gjeva dykk all nåde i rikt mål, so de i alle ting alltid kann hava all nøgd og vera rike til all god gjerning,

Ongolobhe awezizwe humwonjezwe kila baraka kwajili eyahwilimwe, antale shila lisiku amambo gonti, muwezwe agaje gonti gamuhwanza antele yayibha aje muwezwe ahwonjezwe kila tendo ilinza.

9 som skrive stend: «Han strøydde ut, han gav dei fatige, hans rettferd vert verande i all æva.» (aiōn g165)

Neshe shesimbwilwe: “Anankenye utakili wakwe na aufumye hwapena elyoli yakwe ekheye wilawila.” (aiōn g165)

10 Og han som gjev såmannen såkorn og brød til å eta, han skal og gjeva dykk sæde og gjera det rikelegt og gjeva vokster til frukterne av dykkar rettferd,

Wape afumizwe embeyu hwamuntu ni mbumunda kwajili yeshalwe nantele aifumya na hwonjezwe embeyu yenyu kwajili eyatote. Umwahale ayonjezwa amavuno agelyoli yenyu.

11 med di de i alt vert rike til all einfald kjærleik, som ved oss verkar takk til Gud.

Mwaitajilishiwa hwashashonti shila ili nantele muwezwe abhe bha nepyana enebhebhete abhe nesalifwo hwa Ngolobhe ashilile hwiliti.

12 For tenesta med denne hjelp utfyller ikkje berre det som vantar hjå dei heilage, men ber og rik frukt med takk til Gud ifrå mange,

Esha bhombe ehuduma ene sio aje ebhapalamazwa amahilaji gabhoziwa bhene. Antele ehwonjezwa amatendo aminji agahusalifwe Ongolobhe.

13 då dei ved det sannrøynde hjartelag som denne hjelp syner, må prisa Gud for dykkar lydnad til å sanna Kristi evangelium, og for den einfalde truskapen i samfundet med deim og med alle,

Antele apime hwenyu na aha kikiziwe kwa huduma ene antele mubha hutelele Ongolobhe humwogope na humueteshe hwenyu izu elya Kristi. Antele mubhahutelele Ongolobhe hupwana uhwe karama zwenyu hwava hale hwashila muntu.

14 med di dei og i bøn for dykk lengtar etter dykk for den Guds nåde som er so ovrik yver dykk.

Bhabhatamani, na bhabhalabha kwajili yenyu bhabhombo eshi kwa sababu eye neema engosi eya Ngolobhe yelipandwemo namwe.

15 Gud vere takk for si usegjelege gåva!

Esalifwo zubhe hwa Ngolobhe hu karama yakwe yaseyajiha!