2 Korintierne 6

1 Men som medarbeidarar legg me dykk og på hjarta, at de ikkje til unyttes må taka imot Guds nåde.

Bada haren languile garelaric, othoitz eguiten-ere badrauçuegu, eztuçuen, alfer Iaincoaren gratiá recebitu.

2 For han segjer: «I den tid som meg tektest, bønhøyrde eg deg, og på frelse-dagen hjelpte eg deg.» Sjå, no er det tid som tekkjest vel, sjå, no er det frelse-dagen!

Ecen dio Iaincoac, Dembora gogaracoan exauditu vkan aut, eta saluamendutaco egunean aiutatu vkan aut. Huná orain dembora gogaracoa, huná orain saluamendutaco eguna.

3 Og me gjev ikkje meinstøyt i nokon ting, so ikkje tenesta skal verta lasta,

Scandaloric batre deusetan emaiten eztugularic, gure ministerioa vitupera eztadinçát:

4 men i alt viser me oss som Guds tenarar: ved stort tolmod, i trengslor, i naud, i hugverk,

Baina gauça gucietán approbatu eracusten ditugularic gure buruäc Iaincoaren cerbitzari anço, patientia handiz tribulationetan, necessitatetan, hersturétan,

5 under slag, i fengsel, i upprør, i træling, i vaking, i fasta,

Çauriétan, presoindeguiétan, tumultuoétan, trabailluétan, veillatzétan, barurétan.

6 ved reinleik, ved skynsemd, ved langmod, ved godleik, ved den Heilage Ande, ved uskrymta kjærleik,

Puritatez, eçagutzez, spiritu patientez, ontassunez, Spiritu sainduaz, hypocrysia gaberico charitatez,

7 med sannings ord, med Guds kraft, med rettferds våpn på høgre og vinstre sida;

Eguiazco hitzez, Iaincoaren botherez iustitiazco harma escuinez eta ezquerrez.

8 i æra og vanæra, med lastord og lovord, som villførande og endå sannferdige,

Ohorez eta desohorez, fama gaitzez eta fama onez.

9 som ukjende og endå velkjende, som døyande, og sjå, me liver! som dei som vert refste, men ikkje ihelslegne,

Seduciçale beçala, eta alabaina eguiati: ez eçagunac beçala, eta alabaina eçagunac: hiltzen baguina beçala, eta huna vici gara: gaztigatzen garenac beçala, eta alabaina ez hilac:

10 som syrgjande, men alltid glade, som fatige, men som endå gjer mange rike, som inkje havande og endå eigande alt.

Triste beçala, baina bethi aleguera: paubre beçala, baina anhitzen abratsale: deus gabe beçala, eta alabaina gauça gucien possediçale.

11 Vår munn er upplaten mot dykk, korintarar, vårt hjarta hev vidga seg ut.

O Corinthianoác, gure ahoa irequia da çuetara, gure bihotza largatua da.

12 De hev ikkje trongt rom hjå oss, men det er trongt i dykkar hjarto.

Etzarete herssiqui habitatzen gutan: baina enserratuac çarete ceuron halsarretan.

13 Men til likt vederlag - eg talar som til born -: vidga de og ut dykkar hjarto!

Bada neure haourrey anço recompensa beraz minço natzaiçue: larga çaiteztez çuec-ere.

14 Gakk ikkje i framandt ok med vantruande! For kva samlag hev rettferd med urett? eller kva samfund hev ljos med myrker?

Etzaiteztela infidelequin vztár: ecen cer participatione du iustitiác iniustitiarequin? eta cer communicatione arguiac ilhumbearequin.

15 Og kva samklang er det millom Kristus og Belial? eller kva lut hev ein truande med ein vantruande?

Eta cer concordia du Christec Belialequin? eta cer parte fidelac infidelarequin?

16 Og kva semja hev Guds tempel med avgudar? For me er den livande Guds tempel, som Gud sagde: «Eg vil bu og ferdast millom deim, og eg vil vera deira Gud, og dei skal vera mitt folk.»

Eta cer consentimendu du Iaincoaren templeac idolequin? ecen çuec Iainco viciaren temple çarete: Iaincoac erran duen beçala Habitaturen naiz hetan eta ebiliren: eta içanen naiz hayén Iainco eta hec içanen dirade ene populu.

17 «Difor, gakk ut frå deim, og skil dykk frå deim, segjer Herren, og rør ikkje ved ureint, so skal eg taka imot dykk,

Harren, ilki çaiteztez hayén artetic, eta separa çaiteztez, dio Iaunac: eta gauça cithalic hunqui ezteçaçuela, eta nic recebituren çaituztet.

18 og eg skal vera dykk ein fader, og de skal vera meg søner og døtter, segjer Herren, den allmegtige.»

Eta içanen natzaiçue çuey Aita, eta çuec içanen çaizquidáte seme eta alaba, dio Iaun bothere gucitacoac.