2 Korintierne 5

1 For me veit, at um vår likams jordiske hus vert nedrive, so hev me ein bygnad av Gud, eit hus som ikkje er gjort med hender, ævelegt i himmelen. (aiōnios g166)

Pabha tumumanyi kuti iilu yetu ya pashilambolyo ino malinga liema, liangabhanywaga jipali nyumba jina jikopoka kwa a Nnungu jangashengwa na makono gaka mundu, shijibhe ja pitipiti. (aiōnios g166)

2 For ogso medan me er i dette huset, sukkar me, av di me stundar etter å verta yverklædde med vårt hus frå himmelen,

Pabha mwiilu muno tunabhubhula, tulilokolila kupegwa iilu yetu ya ambi ili kunnungu.

3 so sant me skal verta funne påklædde, ikkje nakne.

Pabha tuwashwaga iilu ya kunnungu, tukabhoneka mbuti mbumu gwangali shiilu.

4 For me som er i denne hytta, sukkar under byrdi, av di me ikkje vil verta avklædde, men yverklædde, so det døyelege kann verta gløypt av livet.

Tuli nshiilu sha pashilambolyo shino, tunabhubhula kwa topelwa, nngabha kuti tunapinga kuleka shiilu shawa shino, ikabheje tupegwe shiilu shikawa, nkupinga gumi gwa pitipiti utindiganye shiilu shetu shawa shila.

5 Men den som laga oss just til dette, er Gud, som og gav oss Anden til pant.

A Nnungu bhayene bhashikututendela yene mbindikuloi, gubhatupele Mbumu jwabho abhe ngamulo ja indu yowe ibhatubhishile.

6 Difor er me alltid frimodige, og veit, at so lenge me er heime i likamen, er me burte frå Herren;

Bhai, mobha gowe tunakulupalila, numbe tumumanyi kuti tutamaga na yene iilu ino mobha gowe, tunatalikangana na Bhakulungwa.

7 for me ferdast i tru, men ikkje i syn.

Pabha tunatama kwa ngulupai na nngabha kwa lola.

8 Me er då frimodige og hyggjer oss meir til å koma burt frå likamen og koma heim til Herren.

Elo, uwe twiishimilishe numbe tunabhona mbaya kushileka shiilu shino, nitama na Bhakulungwa.

9 Difor, anten me er heime eller burte, set me vår æra i å vera honom til hugnad.

Kwa nneyo shindu sha mmbone kupunda yowe, ni kutenda ibhapinga a Nnungu, tubhaga nshiilu sha pa shilambolyo, eu tubhaga nshiilu sha kweneko.

10 For me skal alle verta openberra for Kristi domstol, so kvar kann få att det som er verka ved likamen, etter det han hev gjort, anten godt eller vondt.

Tubhowe tunapinjikwa kujima pa shitengu sha ukumu sha a Kilishitu, nkupinga kila mundu aposhele malinga shatendaga mobha ga gumi gwakwe, gabhe ga uguja eu gangali ga mmbone.

11 Då me soleis kjenner otten for Herren, prøver me å vinna menneskje, men for Gud er me openberre; eg vonar og å vera openberr for dykkar samvit.

Bhai, tumumanyi kuti inapinjikwa kwaajogopa Bhakulungwa, penepo tunakwaakwiyanga bhandunji, ikabheje a Nnungu bhajimanyi mitima jetu na nne ngunakulupalila kuti na mmanganyanji ntumanyinji ukoto.

12 Ikkje rosar me oss sjølve atter for dykk, men me gjev dykk høve til å rosa dykk av oss, so de kann hava noko å setja imot deim som rosar seg av det dei er i det ytre og ikkje i hjarta.

Pabha tukakwiiniya kungwenunji, ikabhe tunakumpanganga ligongo lya kwiiniya, nkupinga nkolanje sha kwajangulanga bhakwiiniyanga ga ibhakwibhonanga, kupunda ili mmitima jabhonji.

13 For um me er frå vitet, so er det for Gud, og um me er med sans og samling, so er det for dykk.

Ibhaga tuubhoneka tukwete shalubha, genego ni kwa ligongo lya kwaanonyeya a Nnungu, eu ibhaga tukwete lunda genego ni kwa ligongo lyenunji.

14 For Kristi kjærleik tvingar oss,

Pabha kupinga kwabho a Kilishitu kunakutulongoya uwe tukulupalile kuti, mundu jumo ashinkuwa kwa ligongo lya bhowe, bhai bhowe bhawilenje pamo na jwenejo.

15 då me hev gjort upp med oss sjølve at ein døydde for alle, difor hev dei alle døytt. Og han døydde for alle, so dei som liver, ikkje lenger skal liva for seg sjølve, men for honom som døydde og stod upp att for deim.

Bhashinkuwa kwa ligongo lya bhowe, nkupinga bhabhakotonji bhanaikulupalilanje ashaayenenji, ikabheje kwa bhene bhawile na yuywa kwa ligongo lyabhonji.

16 Difor kjenner me heretter ikkje nokon etter kjøtet; um me og hev kjent Kristus etter kjøtet, so kjenner me honom no ikkje lenger soleis.

Bhai, tandubhila nnaino, tukakunnola mundu kwa lunda lwa shigundu. Nkali uwe twaabhweni a Kilishitu shigundu, ikabheje nnaino tukakwaabhona shana nneyo.

17 Difor, um nokon er i Kristus, so er han ein ny skapning; det gamle hev forgjengest, sjå, alt hev vorte nytt!

Bhai ibhaga mundu alundanaga na a Kilishitu anabha mundu jwa ambi, ga bhukala gapitile nnaino gaishe ga ambi.

18 Men alt dette er av Gud, som forlikte oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forlikstenesta.

Yowe kuikopoka kwa a Nnungu, bhatupatanishe uwe na bhenebho kwa shiwo sha a Kilishitu, gubhatupele liengo lya kwaapatanishanga bhananji na a Nnungu.

19 For i Kristus forlikte Gud verdi med seg sjølv, so han ikkje tilreknar deim misgjerningarne deira, og hev lagt forliksordet ned i oss.

Ntenga gwetu ni kuti, a Nnungu bhashinkwiipatanisha na bhandunji bha shilambolyo kwa shiwo sha a Yeshu, gwangali kuitolelela ilebho ya bhandunji, gubhatupele liengo lya kwaapatanishanga bhandunji na bhenebho.

20 So er me då sendebod i staden for Kristus, liksom Gud sjølv gav fyreteljing gjenom oss. Me bed i staden for Kristus: Lat dykk forlika med Gud!

Kwa nneyo, uwe tubhantenga bha a Kilishitu. Na a Nnungu bhayene bhanakunshemanga mmanganyanji kupitila uwe. Kwa nneyo, tunakunnjuganga kwa lina lya a Yeshu mpatananje na a Nnungu.

21 Den som ikkje visste av synd, hev han gjort til synd for oss, so me skal verta rettferdige for Gud i honom.

A Kilishitu bhakakweteje ilebho, ikabheje a Nnungu gubhaatendile bhaijigale ilebho yetu, nkupinga uwe nkulundana na a Kilishitu tukole aki kwa a Nnungu.