1 Korintierne 4

1 Soleis halde folk oss for Kristi tenarar og hushaldarar yver Guds løyndomar!

ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਚਾਰਕਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਗੂਠਵਾਕ੍ਯਧਨਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤਾਂ|

2 Elles vert det kravt av hushaldarar, at dei må verta funne true.

ਕਿਞ੍ਚ ਧਨਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯੇਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯਮੇਤਦੇਵ ਲੋਕੈ ਰ੍ਯਾਚ੍ਯਤੇ|

3 Men for meg hev det lite på seg å verta dømd for dykk eller av ein menneskjeleg domstol; ja, eg dømer ikkje meg sjølv di heller.

ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਯਦ੍ਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਯੈਃ ਕੈਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਾ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਮਯਾਤੀਵ ਲਘੁ ਮਨ੍ਯਤੇ (ਅ)ਹਮਪ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਵਿਚਾਰਯਾਮਿ|

4 For vel veit eg ingen ting med meg sjølv, men med det er eg ikkje rettferdiggjord; men den som dømer meg, er Herren.

ਮਯਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰਾੱਧਮਿਤ੍ਯਹੰ ਨ ਵੇਦ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤੇਨ ਮਮ ਨਿਰਪਰਾਧਤ੍ਵੰ ਨ ਨਿਸ਼੍ਚੀਯਤੇ ਪ੍ਰਭੁਰੇਵ ਮਮ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਸ੍ਤਿ|

5 Døm difor ikkje nokon fyre tidi, fyrr Herren kjem, han som og skal føra fram i ljoset det som er dult i myrkret, og openberra råderne i hjarto; og då skal kvar og ein få si ros av Gud.

ਅਤ ਉਪਯੁਕ੍ਤਸਮਯਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਚਾਰੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ| ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤਿਮਿਰੇਣ ਪ੍ਰੱਛੰਨਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਨਸਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

6 Dette, brør, hev eg yverført på meg sjølv og Apollos for dykkar skuld, so de må læra av oss at ein ikkje skal ganga lenger enn det som skrive stend, so ingen av dykk skal blåsa seg upp for den eine i mot den andre.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਮਯਾਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਆਪੱਲਵਞ੍ਚੋੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ ਕਾਰਣੰ ਯੁਯੰ ਯਥਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧਿਮਤਿਕ੍ਰਮ੍ਯ ਮਾਨਵਮ੍ ਅਤੀਵ ਨਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਈੱਥਞ੍ਚੈਕੇਨ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯਾਦ੍ ਅਪਰੇਣ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਮਾਵਯੋਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਤ੍ ਲਪ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ|

7 For kven gjev vel deg fyremun? Og kva hev du, som du ikkje hev fenge? Men um du no og hev fenge noko, kvi rosar du deg då, som um du ikkje hadde fenge det?

ਅਪਰਾਤ੍ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਯਤਿ? ਤੁਭ੍ਯੰ ਯੰਨ ਦੱਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਿੰ ਧਾਰਯਸਿ? ਅਦੱਤੇਨੇਵ ਦੱਤੇਨ ਵਸ੍ਤੁਨਾ ਕੁਤਃ ਸ਼੍ਲਾਘਸੇ?

8 De hev alt vorte mette, de hev alt vorte rike, utan oss hev de vorte herrar; ja, gjev de hadde vorte herrar, so me og kunde vera herrar saman med dykk!

ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਾ ਲਬ੍ਧਧਨਾ ਵਾ? ਅਸ੍ਮਾਸ੍ਵਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਮਯਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਵਯਮਪਿ ਰਾਜ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|

9 For eg tykkjer at Gud hev synt oss apostlar fram som dei ringaste, som dømde til dauden; for me hev vorte til ei bisn for verdi, både for englar og for menneskje.

ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਵਯੰ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚੇਵੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਿਤਾਃ| ਯਤੋ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚ ਕੌਤੁਕਾਸ੍ਪਦਾਨਿ ਜਾਤਾਃ|

10 Me er dårar for Kristi skuld, men de er kloke i Kristus; me er veike, men de er sterke; de er heidra, men me ærelause.

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵਯੰ ਮੂਢਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜ੍ਞਾਨਿਨਃ, ਵਯੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਬਲਾਃ, ਯੂਯੰ ਸੰਮਾਨਿਤਾ ਵਯਞ੍ਚਾਪਮਾਨਿਤਾਃ|

11 Til denne stund er me både hungrige og tyrste og nakne og slegne og heimlause,

ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ੱਤਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਹੀਨਾਸ੍ਤਾਡਿਤਾ ਆਸ਼੍ਰਮਰਹਿਤਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਃ

12 og mødde, med di me arbeider med våre eigne hender; me vert utskjelte, og me velsignar; me vert forfylgde, og me tek det med tol;

ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਸ੍ਵਕਰਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪਾਰਯਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੈਃ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਾਮਃ| ਗਰ੍ਹਿਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰਾਸ਼ੀਃ ਕਥ੍ਯਤੇ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੈਃ ਸਹ੍ਯਤੇ ਨਿਨ੍ਦਿਤੈਃ ਪ੍ਰਸਾਦ੍ਯਤੇ|

13 me vert spotta, og me påminner; me hev vorte som avrak i verdi, utskot for alle til denne stund.

ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਜਗਤਃ ਸੰਮਾਰ੍ਜਨੀਯੋਗ੍ਯਾ ਅਵਕਰਾ ਇਵ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|

14 Eg skriv ikkje dette til vanæra for dykk, men av di de er mine kjære born, påminner eg dykk.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਰਪਯਿਤੁਮਹਮੇਤਾਨਿ ਲਿਖਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਿਯਾਤ੍ਮਜਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਬੋਧਯਾਮਿ|

15 For um de hev ti tusund læremeistrar i Kristus, so hev de då ikkje mange feder; for i Kristus Jesus hev eg avla dykk ved evangeliet.

ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਸ਼ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨੇਤਾਰੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਪਿ ਬਹਵੋ ਜਨਕਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮੇਵ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਜਨਯੰ|

16 Eg legg dykk difor på hjarta: Vert mine etterfylgjarar!

ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੂਯੰ ਮਦਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਤ|

17 Difor sende eg dykk Timoteus, som er min kjære og trufaste son i Herren, at han skulde minna dykk um mine vegar i Kristus, soleis som eg lærer alle stader hjå kvar kyrkjelyd.

ਇਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਧਰ੍ੰਮਸਮਾਜੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮਯੋਗ੍ਯਾ ਯੇ ਵਿਧਯੋ ਮਯੋਪਦਿਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਯੇਵਮ੍ਭੂਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਞ੍ਚ ਮਦੀਯਤਨਯੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨਹੰ|

18 Men sume hev blåse seg upp i von um, at eg ikkje skulde koma til dykk.

ਅਪਰਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਗਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|

19 Men eg kjem til dykk snart, um Herren vil, og fær då læra å kjenna ikkje ordi, men krafti hjå dei uppblåsne.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭੇਰਿੱਛਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹਮਵਿਲਮ੍ਬੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਰ੍ਪਧ੍ਮਾਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਚੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮੇਵ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮਿ|

20 For Guds rike stend ikkje i ord, men kraft.

ਯਸ੍ਮਾਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਵਾਗ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਯੁਕ੍ਤੰ|

21 Kva vil de? Skal eg koma til dykk med ris eller med kjærleik og ei smålåti ånd?

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾ ਵਾਞ੍ਛਾ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਦਣ੍ਡਪਾਣਿਨਾ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਮੁਤ ਪ੍ਰੇਮਨਮ੍ਰਤਾਤ੍ਮਯੁਕ੍ਤੇਨ ਵਾ?