1 Korintierne 2
1 Og eg, då eg kom til dykk brør, kom eg ikkje med meisterskap i ord eller i visdom og forkynte dykk Guds vitnemål.
ⲁ̅ⲞⲨⲞϨ ⲀⲚⲞⲔ ϨⲰ ⲈⲦⲀⲒⲒ ϨⲀⲢⲰⲦⲈⲚ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲚⲈⲦⲀⲒⲒ ⲀⲚ ⲔⲀⲦⲀ ⲞⲨϬⲒⲤⲒ ⲚⲦⲈⲞⲨⲤⲀϪⲒ ⲒⲈ ⲞⲨⲤⲞⲪⲒⲀ ⲀⲒⲦⲀⲘⲞ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ⲈⲠⲒⲘⲨⲤⲦⲎⲢⲒⲞⲚ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ.
2 For eg vilde ikkje vita noko imillom dykk, utan Jesus Kristus og honom krossfest.
ⲃ̅ⲘⲠⲒϮϨⲀⲠ ⲄⲀⲢ ⲈⲈⲘⲒ ⲈϨⲖⲒ ϦⲈⲚⲐⲎⲚⲞⲨ ⲈⲂⲎⲖ ⲈⲒⲎⲤⲞⲨⲤ ⲠⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲞⲨⲞϨ ⲪⲀⲒ ⲀⲨⲀϢϤ.
3 Og eg var hjå dykk med vanstyrke og med otte og med mykje hjartebiv.
ⲅ̅ⲀⲚⲞⲔ ϨⲰ ϦⲈⲚⲞⲨⲘⲈⲦⲀⲤⲐⲈⲚⲎⲤ ⲚⲈⲘ ⲞⲨϨⲞϮ ⲚⲈⲘ ⲞⲨⲤⲐⲈⲢⲦⲈⲢ ⲈⲚⲀϢⲰϤ ⲀⲒⲒ ϨⲀⲢⲰⲦⲈⲚ.
4 Og mitt ord og mi forkynning var ikkje med visdoms yvertalande ord, men med framsyning av ande og kraft,
ⲇ̅ⲞⲨⲞϨ ⲠⲀⲤⲀϪⲒ ⲚⲈⲘ ⲠⲀϨⲒⲰⲒϢ ⲚⲀϤϦⲈⲚ ϨⲀⲚⲐⲰⲦ ⲚϨⲎⲦ ⲀⲚ ⲚⲦⲈϨⲀⲚⲤⲀϪⲒ ⲚⲤⲞⲪⲒⲀ ⲚⲢⲰⲘⲒ ⲀⲖⲖⲀ ϦⲈⲚⲞⲨⲰⲚϨ ⲈⲂⲞⲖ ⲚⲦⲈⲞⲨⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲚⲈⲘ ⲞⲨϪⲞⲘ.
5 so trui dykkar ikkje skulde vera grunna på menneskje-visdom, men på Guds kraft.
ⲉ̅ϨⲒⲚⲀ ⲠⲈⲦⲈⲚⲚⲀϨϮ ⲚⲦⲈϤϢⲦⲈⲘϢⲰⲠⲒ ϦⲈⲚⲞⲨⲤⲞⲪⲒⲀ ⲚⲢⲰⲘⲒ ⲀⲖⲖⲀ ϦⲈⲚⲞⲨϪⲞⲘ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ.
6 Men me talar visdom hjå dei fullkomne, men ein visdom som ikkje høyrer denne verdi til eller herrarne i denne verdi, dei som forgjengst. (aiōn g165)
ⲋ̅ⲞⲨⲤⲞⲪⲒⲀ ⲆⲈ ⲠⲈⲦⲈⲚⲤⲀϪⲒ ⲘⲘⲞⲤ ϦⲈⲚⲚⲎ ⲈⲦϪⲎⲔ ⲈⲂⲞⲖ ⲞⲨⲤⲞⲪⲒⲀ ⲆⲈ ⲚⲐⲀ ⲠⲀⲒⲈⲚⲈϨ ⲀⲚ ⲦⲈ ⲞⲨⲆⲈ ⲚⲐⲀ ⲚⲒⲀⲢⲬⲰⲚ ⲀⲚ ⲚⲦⲈⲠⲀⲒⲈⲚⲈϨ ⲚⲀⲒ ⲈⲐⲚⲀⲔⲰⲢϤ. (aiōn g165)
7 Men som ein løyndom talar me Guds visdom, den dulde, som Gud frå ævelege tider hev etla til vår herlegdom, (aiōn g165)
ⲍ̅ⲀⲖⲖⲀ ⲞⲨⲤⲞⲪⲒⲀ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲦⲈⲚⲤⲀϪⲒ ⲘⲘⲞⲤ ϦⲈⲚⲞⲨⲘⲨⲤⲦⲎⲢⲒⲞⲚ ⲐⲎ ⲈⲦϨⲎⲠ ⲐⲎ ⲈⲦⲀϤⲈⲢϢⲞⲢⲠ ⲚⲐⲀϢⲤ ⲚϪⲈⲪⲚⲞⲨϮ ϦⲀϪⲰⲞⲨ ⲚⲚⲒⲈⲚⲈϨ ⲈⲨⲰⲞⲨ ⲚⲀⲚ. (aiōn g165)
8 Den ingen av herrarne i denne verdi kjende; for hadde dei kjent honom, so hadde dei ikkje krossfest herlegdoms-herren; (aiōn g165)
ⲏ̅ⲐⲎ ⲈⲦⲈ ⲘⲠⲈ ϨⲖⲒ ⲚⲚⲒⲀⲢⲬⲰⲚ ⲚⲦⲈⲠⲀⲒⲈⲚⲈϨ ⲤⲞⲨⲰⲚⲤ ⲈⲚⲈⲀⲨⲤⲞⲨⲰⲚⲤ ⲄⲀⲢ ⲚⲀⲨⲚⲀⲈϢ ⲠϬⲞⲒⲤ ⲚⲦⲈⲠⲰⲞⲨ ⲀⲚ ⲠⲈ. (aiōn g165)
9 men som skrive stend: «Det som auga ikkje såg og øyra ikkje høyrde, og som ikkje kom upp i menneskjehjarta, det som Gud etla dei som elskar honom.»
ⲑ̅ⲀⲖⲖⲀ ⲔⲀⲦⲀ ⲪⲢⲎϮ ⲈⲦⲤϦⲎⲞⲨⲦ ϪⲈ ⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲘⲠⲈ ⲂⲀⲖ ⲚⲀⲨ ⲈⲢⲰⲞⲨ ⲞⲨⲆⲈ ⲘⲠⲈ ⲘⲀϢϪ ⲤⲞⲐⲘⲞⲨ ⲞⲨⲞϨ ⲘⲠⲞⲨϢⲈ ⲈϨⲢⲎⲒ ⲈϪⲈⲚ ⲠϨⲎⲦ ⲚⲢⲰⲘⲒ ⲚⲎ ⲈⲦⲀ ⲪⲚⲞⲨϮ ⲤⲈⲂⲦⲰⲦⲞⲨ ⲚⲚⲎ ⲈⲐⲚⲀⲘⲈⲚⲢⲒⲦϤ.
10 Men for oss hev Gud openberra det ved sin Ande; for Anden ransakar alle ting, jamvel dypterne i Gud.
ⲓ̅ⲀⲚⲞⲚ ⲆⲈ ⲀϤϬⲞⲢⲠⲞⲨ ⲚⲀⲚ ⲈⲂⲞⲖ ⲚϪⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲄⲀⲢ ϤϦⲞⲦϦⲈⲦ ⲚⲈⲚⲬⲀⲒ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲈⲘ ⲚⲎ ⲈⲦϢⲎⲔ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ.
11 For kva menneskje veit kva som bur i menneskjet, utan menneskjeåndi, som er i det? So veit heller ingen, utan Guds Ande, kva som bur i Gud.
ⲓ̅ⲁ̅ⲚⲒⲘ ⲄⲀⲢ ϦⲈⲚⲚⲒⲢⲰⲘⲒ ⲈⲦⲤⲰⲞⲨⲚ ⲚⲚⲀ ⲠⲒⲢⲰⲘⲒ ⲈⲂⲎⲖ ⲈⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲚⲦⲈⲠⲒⲢⲰⲘⲒ ⲈⲦϢⲞⲠ ⲚϦⲎⲦϤ ⲠⲀⲒⲢⲎϮ ⲞⲚ ⲚⲀ ⲪⲚⲞⲨϮ ⲘⲠⲈ ϨⲖⲒ ⲈⲘⲒ ⲈⲢⲰⲞⲨ ⲈⲂⲎⲖ ⲈⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ.
12 Men me hev ikkje fenge den ande som høyrer verdi til, men den Ande som er av Gud, so me skal kjenna det som er oss gjeve av Gud,
ⲓ̅ⲃ̅ⲀⲚⲞⲚ ⲆⲈ ⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲚⲦⲈⲠⲀⲒⲔⲞⲤⲘⲞⲤ ⲀⲚ ⲠⲈⲦⲀⲚϬⲒⲦϤ ⲀⲖⲖⲀ ⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲠⲒⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲪⲚⲞⲨϮ ϨⲒⲚⲀ ⲚⲦⲈⲚⲈⲘⲒ ⲈⲚⲎ ⲈⲦⲀ ⲪⲚⲞⲨϮ ⲦⲎⲒⲦⲞⲨ ⲚⲀⲚ ⲚϨⲘⲞⲦ.
13 det som me talar um, ikkje med ord som er lærde av menneskjeleg visdom, men med ord som er lærde av den heilage Ande, med di me tyder åndelege ting med åndelege ord.
ⲓ̅ⲅ̅ⲈⲦⲈ ⲚⲀⲒ ⲚⲈⲈⲦⲈⲚⲤⲀϪⲒ ⲘⲘⲰⲞⲨ ϦⲈⲚϨⲀⲚⲘⲈⲦⲢⲈϤϮⲤⲂⲰ ⲚⲚⲒⲢⲰⲘⲒ ⲀⲚ ⲚⲦⲈϨⲀⲚⲤⲀϪⲒ ⲚⲤⲞⲪⲒⲀ ⲀⲖⲖⲀ ϦⲈⲚϨⲀⲚⲘⲈⲦⲢⲈϤϮⲤⲂⲰ ⲚⲦⲈⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲈⲚⲈⲢⲤⲨⲚⲔⲢⲒⲚⲒⲚ ⲚϨⲀⲚⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲞⲚ ⲚⲚⲒⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲞⲤ.
14 Men eit naturleg menneskje tek ikkje mot det som høyrer Guds Ande til; for det er honom ein dårskap, og han kann ikkje kjenna det, for det vert dømt åndeleg.
ⲓ̅ⲇ̅ⲠⲒⲮⲨⲬⲒⲔⲞⲤ ⲆⲈ ⲚⲢⲰⲘⲒ ⲘⲠⲀϤϢⲈⲠ ⲚⲀ ⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲢⲞϤ ⲞⲨⲘⲈⲦⲤⲞϪ ⲄⲀⲢ ⲚⲀϤ ⲠⲈ ⲞⲨⲞϨ ⲘⲘⲞⲚ ϢϪⲞⲘ ⲘⲘⲞϤ ⲈⲈⲘⲒ ϪⲈ ⲀⲨϦⲞⲦϦⲈⲦ ⲘⲘⲞϤ ⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲞⲤ.
15 Men den åndelege dømer alt, men sjølv vert han dømd av ingen.
ⲓ̅ⲉ̅ⲠⲒⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲰⲤ ⲆⲈ ⲚⲐⲞϤ ϢⲀϤϦⲈⲦϦⲈⲦ ⲚⲈⲚⲬⲀⲒ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲐⲞϤ ⲆⲈ ⲘⲠⲀⲢⲈ ϨⲖⲒ ϢϦⲈⲦϦⲰⲦϤ.
16 For kven kjende Herrens hug, so han kunde læra honom? Men me hev Kristi hug.
ⲓ̅ⲋ̅ⲚⲒⲘ ⲄⲀⲢ ⲠⲈⲦⲀϤⲈⲘⲒ ⲈⲠϨⲎⲦ ⲘⲠϬⲞⲒⲤ ⲈⲘⲘⲞⲚ ⲚⲒⲘ ⲈⲐⲚⲀϢⲦⲤⲀⲂⲞϤ ⲀⲚⲞⲚ ⲆⲈ ⲠϨⲎⲦ ⲘⲠⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲠⲈⲦⲈⲘⲘⲞⲚ.
