1 Korintierne 11

1 Vert mine etterfylgjarar, liksom eg fylgjer etter Kristus!

Imitatores mei estote, sicut et ego Christi.

2 Eg rosar dykk, brør, at de minnest meg i alle ting, og at de held fast på mine fyreskrifter, so som eg gav dykk deim.

Laudo autem vos fratres quod per omnia mei memores estis: et sicut tradidi vobis, præcepta mea tenetis.

3 Men eg vil de skal vita, at hovudet for kvar mann er Kristus, og hovudet for kvinna er mannen, og hovudet for Kristus er Gud.

Volo autem vos scire quod omnis viri caput, Christus est: caput autem mulieris, vir: caput vero Christi, Deus.

4 Kvar mann som bed eller talar profetord og då hev noko på hovudet, han vanærar hovudet sitt.

Omnis vir orans, aut prophetans velato capite, deturpat caput suum.

5 Men kvar kvinna som bed eller talar profetord utan hovudbunad, ho vanærar hovudet sitt; for det er eitt og det same som ho var raka.

Omnis autem mulier orans, aut prophetans non velato capite, deturpat caput suum: unum enim est ac si decalvetur.

6 For dersom ei kvinna ikkje brukar hovudbunad, so lat henne og klyppa av seg håret; men er det usømelegt for ei kvinna å klyppa eller raka av seg håret, so lat henne bruka hovudbunad!

Nam si non velatur mulier, tondeatur. Si vero turpe est mulieri tonderi, aut decalvari, velet caput suum.

7 For ein mann skal ikkje hava noko på hovudet, då han er Guds bilæte og æra; men kvinna er mannsens æra.

Vir quidem non debet velare caput suum: quoniam imago et gloria Dei est, mulier autem gloria viri est.

8 For mannen er ikkje av kvinna, men kvinna av mannen.

Non enim vir ex muliere est, sed mulier ex viro.

9 For mannen vart ikkje heller skapt for kvinna skuld, men kvinna for mannen skuld.

Etenim non est creatus vir propter mulierem, sed mulier propter virum.

10 Difor skal kvinna hava lydskyldnads-merke på hovudet for englarne skuld.

Ideo debet mulier potestatem habere supra caput propter Angelos.

11 Men i Herren er korkje kvinna noko framfor mannen eller mannen noko framfor kvinna.

Verumtamen neque vir sine muliere: neque mulier sine viro in Domino.

12 For liksom kvinna er av mannen, so er og mannen ved kvinna; og alt er av Gud.

Nam sicut mulier de viro, ita et vir per mulierem: omnia autem ex Deo.

13 Døm hjå dykk sjølve! Er det sømelegt at ei kvinna bed til Gud utan hovudbunad?

Vos ipsi iudicate: decet mulierem non velatam orare Deum?

14 Lærer ikkje sjølve naturi dykk, at um ein mann let håret veksa langt, er det honom til vanæra,

Nec ipsa natura docet vos, quod vir quidem si comam nutriat, ignominia est illi:

15 men um ei kvinna let håret veksa langt, er det henne til æra? for det lange håret er gjeve henne til sveip.

mulier vero si comam nutriat, gloria est illi: quoniam capilli pro velamine ei dati sunt.

16 Men dersom nokon vil vera trættekjær, so hev ikkje me den sedvane, og ikkje Guds kyrkjelydar heller.

Si quis autem videtur contentiosus esse: nos talem consuetudinem non habemus, neque Ecclesia Dei.

17 Men når eg fyreskriv dette, rosar eg ikkje at de kjem saman, ikkje til det betre, men til det verre.

Hoc autem præcipio, non laudans: quod non in melius, sed in deterius convenitis.

18 For fyrst so høyrer eg, at når de kjem saman i kyrkjelyden, so er der usamnad hjå dykk, og eg trur det for ein deil.

Primum quidem convenientibus vobis in Ecclesiam, audio scissuras esse inter vos, et ex parte credo.

19 For det lyt vera serflokkar hjå dykk, so dei velrøynde kann verta openberre millom dykk.

Nam oportet et hæreses esse, ut et qui probati sunt, manifesti fiant in vobis.

20 Når de so kjem saman, vert det ikkje Herrens nattverd det et.

Convenientibus ergo vobis in unum, iam non est Dominicam cœnam manducare.

21 For når de et, so tek kvar fyrst sin eigen mat, og den eine hungrar, men den andre fyller seg.

Unusquisque enim suam cœnam præsumit ad manducandum. Et alius quidem esurit: alius autem ebrius est.

22 Hev de ikkje hus til å eta og drikka i? Eller vanvyrder de Guds kyrkja og vanærar deim som ingen ting hev? Kva skal eg segja dykk? Skal eg rosa dykk? I dette rosar eg dykk ikkje.

Numquid domos non habetis ad manducandum, et bibendum? Aut Ecclesiam Dei contemnitis, et confunditis eos, qui non habent? Quid dicam vobis? Laudo vos? In hoc non laudo.

23 For eg hev fenge frå Herren det som eg og hev yvergjeve dykk, at Herren Jesus, den natti han vart sviken, tok han eit brød,

Ego enim accepi a Domino quod et tradidi vobis, quoniam Dominus Iesus in qua nocte tradebatur, accepit panem,

24 og takka og braut det og sagde: «Dette er min likam som er for dykk. Gjer dette til minne um meg!»

et gratias agens fregit, et dixit: Accipite, et manducate: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur: hoc facite in meam commemorationem.

25 Like eins tok han og kalken etter kveldverden og sagde: «Denne kalk er den nye pakt i mitt blod. So ofte som de drikk av han, so gjer dette til minne um meg!»

Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine. Hoc facite quotiescumque bibetis, in meam commemorationem.

26 For so ofte som de et dette brødet og drikk denne kalken, so forkynner de Herrens daude, til dess han kjem.

Quotiescumque enim manducabitis panem hunc, et calicem bibetis: mortem Domini annunciabitis donec veniat.

27 Difor, den som et brødet og drikk Herrens kalk uverdigt, han vert skuldig i Herrens likam og blod.

Itaque quicumque manducaverit panem hunc, vel biberit calicem Domini indigne: reus erit corporis, et sanguinis Domini.

28 Men kvart menneskje prøve seg sjølv, og so ete han av brødet og drikke av kalken!

Probet autem seipsum homo: et sic de pane illo edat, et de calice bibat.

29 For den som et og drikk, han et og drikk seg sjølv til dom, når han ikkje gjer skil på Herrens likam.

Qui enim manducat, et bibit indigne, iudicium sibi manducat, et bibit: non diiudicans corpus Domini.

30 Difor er det mange veike og sjuke hjå dykk, og mange sovnar av.

Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi.

31 Men dersom me dømde oss sjølve, vart me ikkje dømde.

Quod si nosmetipsos diiudicaremus, non utique iudicaremur.

32 Men når me vert dømde, vert me refste av Herren, so me ikkje skal verta fordømde saman med verdi.

Dum iudicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur.

33 Difor, mine brør, når de kjem saman til å eta, so skift med kvarandre!

Itaque fratres mei, cum convenitis ad manducandum, invicem expectate.

34 Men dersom nokon hungrar, so ete han heime, so de ikkje skal koma saman til dom. Det andre skal eg fyreskriva når eg kjem.

Si quis esurit, domi manducet: ut non in iudicium conveniatis. Cetera autem, cum venero, disponam.