Romerne 8
1 Så er det da ingen fordømmelse for dem som er i Kristus Jesus;
เย ชนา: ขฺรีษฺฏํ ยีศุมฺ อาศฺริตฺย ศารีริกํ นาจรนฺต อาตฺมิกมาจรนฺติ เต'ธุนา ทณฺฑารฺหา น ภวนฺติฯ
2 for livets Ånds lov har i Kristus Jesus frigjort mig fra syndens og dødens lov.
ชีวนทายกสฺยาตฺมโน วฺยวสฺถา ขฺรีษฺฏยีศุนา ปาปมรณโย รฺวฺยวสฺถาโต มามโมจยตฺฯ
3 For det som var umulig for loven, idet den var maktesløs ved kjødet, det gjorde Gud, idet han sendte sin Sønn i syndig kjøds lignelse og for syndens skyld og fordømte synden i kjødet,
ยสฺมาจฺฉารีรสฺย ทุรฺพฺพลตฺวาทฺ วฺยวสฺถยา ยตฺ กรฺมฺมาสาธฺยมฺ อีศฺวโร นิชปุตฺรํ ปาปิศรีรรูปํ ปาปนาศกพลิรูปญฺจ เปฺรษฺย ตสฺย ศรีเร ปาปสฺย ทณฺฑํ กุรฺวฺวนฺ ตตฺกรฺมฺม สาธิตวานฺฯ
4 forat lovens krav skulde bli opfylt i oss, vi som ikke vandrer efter kjødet, men efter Ånden.
ตต: ศารีริกํ นาจริตฺวาสฺมาภิราตฺมิกมฺ อาจรทฺภิรฺวฺยวสฺถาคฺรนฺเถ นิรฺทฺทิษฺฏานิ ปุณฺยกรฺมฺมาณิ สรฺวฺวาณิ สาธฺยนฺเตฯ
5 For de som er efter kjødet, attrår det som hører kjødet til, men de som er efter Ånden, attrår det som hører Ånden til.
เย ศารีริกาจาริณเสฺต ศารีริกานฺ วิษยานฺ ภาวยนฺติ เย จาตฺมิกาจาริณเสฺต อาตฺมโน วิษยานฺ ภาวยนฺติฯ
6 For kjødets attrå er død, men Åndens attrå er liv og fred,
ศารีริกภาวสฺย ผลํ มฺฤตฺยุ: กิญฺจาตฺมิกภาวสฺย ผเล ชีวนํ ศานฺติศฺจฯ
7 fordi kjødets attrå er fiendskap mot Gud - for det er ikke Guds lov lydig, kan heller ikke være det -
ยต: ศารีริกภาว อีศฺวรสฺย วิรุทฺธ: ศตฺรุตาภาว เอว ส อีศฺวรสฺย วฺยวสฺถายา อธีโน น ภวติ ภวิตุญฺจ น ศกฺโนติฯ
8 og de som er i kjødet, kan ikke tekkes Gud.
เอตสฺมาตฺ ศารีริกาจาริษุ โตษฺฏุมฺ อีศฺวเรณ น ศกฺยํฯ
9 Men I er ikke i kjødet, men i Ånden, såfremt Guds Ånd bor i eder; men har nogen ikke Kristi Ånd, da hører han ikke ham til.
กินฺตฺวีศฺวรสฺยาตฺมา ยทิ ยุษฺมากํ มเธฺย วสติ ตรฺหิ ยูยํ ศารีริกาจาริโณ น สนฺต อาตฺมิกาจาริโณ ภวถ: ฯ ยสฺมินฺ ตุ ขฺรีษฺฏสฺยาตฺมา น วิทฺยเต ส ตตฺสมฺภโว นหิฯ
10 Men er Kristus i eder, da er vel legemet dødt på grunn av synd, men ånden er liv på grunn av rettferdighet.
ยทิ ขฺรีษฺโฏ ยุษฺมานฺ อธิติษฺฐติ ตรฺหิ ปาปมฺ อุทฺทิศฺย ศรีรํ มฺฤตํ กินฺตุ ปุณฺยมุทฺทิศฺยาตฺมา ชีวติฯ
11 Men dersom hans Ånd som opvakte Jesus fra de døde, bor i eder, da skal han som opvakte Kristus fra de døde, også levendegjøre eders dødelige legemer ved sin Ånd, som bor i eder.
มฺฤตคณาทฺ ยีศุ เรฺยโนตฺถาปิตสฺตสฺยาตฺมา ยทิ ยุษฺมนฺมเธฺย วสติ ตรฺหิ มฺฤตคณาตฺ ขฺรีษฺฏสฺย ส อุตฺถาปยิตา ยุษฺมนฺมธฺยวาสินา สฺวกียาตฺมนา ยุษฺมากํ มฺฤตเทหานปิ ปุน รฺชีวยิษฺยติฯ
12 Derfor, brødre, står vi ikke i gjeld til kjødet, så vi skulde leve efter kjødet;
เห ภฺราตฺฤคณ ศรีรสฺย วยมธมรฺณา น ภวาโม'ต: ศารีริกาจาโร'สฺมาภิ รฺน กรฺตฺตวฺย: ฯ
13 for dersom I lever efter kjødet, da skal I dø; men dersom I døder legemets gjerninger ved Ånden, da skal I leve.
ยทิ ยูยํ ศรีริกาจาริโณ ภเวต ตรฺหิ ยุษฺมาภิ รฺมรฺตฺตวฺยเมว กินฺตฺวาตฺมนา ยทิ ศรีรกรฺมฺมาณิ ฆาตเยต ตรฺหิ ชีวิษฺยถฯ
14 For så mange som drives av Guds Ånd, de er Guds barn.
ยโต ยาวนฺโต โลกา อีศฺวรสฺยาตฺมนากฺฤษฺยนฺเต เต สรฺวฺว อีศฺวรสฺย สนฺตานา ภวนฺติฯ
15 I fikk jo ikke trældommens ånd, så I atter skulde frykte, men I fikk barnekårets Ånd, ved hvilken vi roper: Abba, Fader!
ยูยํ ปุนรปิ ภยชนกํ ทาสฺยภาวํ น ปฺราปฺตา: กินฺตุ เยน ภาเวเนศฺวรํ ปิต: ปิตริติ โปฺรจฺย สมฺโพธยถ ตาทฺฤศํ ทตฺตกปุตฺรตฺวภาวมฺ ปฺราปฺนุตฯ
16 Ånden selv vidner med vår ånd at vi er Guds barn;
อปรญฺจ วยมฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานา เอตสฺมินฺ ปวิตฺร อาตฺมา สฺวยมฺ อสฺมากมฺ อาตฺมาภิ: สารฺทฺธํ ปฺรมาณํ ททาติฯ
17 men er vi barn, da er vi også arvinger, Guds arvinger og Kristi medarvinger, såfremt vi lider med ham, forat vi også skal herliggjøres med ham.
อเตอว วยํ ยทิ สนฺตานาสฺตรฺหฺยธิการิณ: , อรฺถาทฺ อีศฺวรสฺย สฺวตฺตฺวาธิการิณ: ขฺรีษฺเฏน สหาธิการิณศฺจ ภวาม: ; อปรํ เตน สารฺทฺธํ ยทิ ทุ: ขภาคิโน ภวามสฺตรฺหิ ตสฺย วิภวสฺยาปิ ภาคิโน ภวิษฺยาม: ฯ
18 For jeg holder for at den nærværende tids lidelser ikke er å akte mot den herlighet som skal åpenbares på oss.
กินฺตฺวสฺมาสุ โย ภาวีวิภว: ปฺรกาศิษฺยเต ตสฺย สมีเป วรฺตฺตมานกาลีนํ ทุ: ขมหํ ตฺฤณาย มเนฺยฯ
19 For skapningen lenges og stunder efter Guds barns åpenbarelse;
ยต: ปฺราณิคณ อีศฺวรสฺย สนฺตานานำ วิภวปฺราปฺติมฺ อากางฺกฺษนฺ นิตานฺตมฺ อเปกฺษเตฯ
20 skapningen blev jo lagt under forgjengelighet - ikke godvillig, men efter hans vilje som la den derunder -
อปรญฺจ ปฺราณิคณ: ไสฺวรมฺ อลีกตายา วศีกฺฤโต นาภวตฺ
21 i håp om at også skapningen skal bli frigjort fra forgjengelighetens trældom til Guds barns herlighets frihet.
กินฺตุ ปฺราณิคโณ'ปิ นศฺวรตาธีนตฺวาตฺ มุกฺต: สนฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานานำ ปรมมุกฺตึ ปฺราปฺสฺยตีตฺยภิปฺราเยณ วศีกรฺตฺรา วศีจเกฺรฯ
22 For vi vet at hele skapningen tilsammen sukker og er tilsammen i smerte inntil nu;
อปรญฺจ ปฺรสูยมานาวทฺ วฺยถิต: สนฺ อิทานีํ ยาวตฺ กฺฤตฺสฺน: ปฺราณิคณ อารฺตฺตสฺวรํ กโรตีติ วยํ ชานีม: ฯ
23 ja, ikke bare det, men også vi som dog har Åndens førstegrøde, også vi sukker med oss selv, idet vi stunder efter vårt barnekår, vårt legemes forløsning.
เกวล: ส อิติ นหิ กินฺตุ ปฺรถมชาตผลสฺวรูปมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺตา วยมปิ ทตฺตกปุตฺรตฺวปทปฺราปฺติมฺ อรฺถาตฺ ศรีรสฺย มุกฺตึ ปฺรตีกฺษมาณาสฺตทฺวทฺ อนฺตรารฺตฺตราวํ กุรฺมฺม: ฯ
24 For i håpet er vi frelst; men et håp som sees, er ikke noget håp; hvorfor skulde en håpe det som han ser?
วยํ ปฺรตฺยาศยา ตฺราณมฺ อลภามหิ กินฺตุ ปฺรตฺยกฺษวสฺตุโน ยา ปฺรตฺยาศา สา ปฺรตฺยาศา นหิ, ยโต มนุโษฺย ยตฺ สมีกฺษเต ตสฺย ปฺรตฺยาศำ กุต: กริษฺยติ?
25 Men dersom vi håper det vi ikke ser, da stunder vi efter det med tålmod.
ยทฺ อปฺรตฺยกฺษํ ตสฺย ปฺรตฺยาศำ ยทิ วยํ กุรฺวฺวีมหิ ตรฺหิ ไธรฺยฺยมฺ อวลมฺพฺย ปฺรตีกฺษามเหฯ
26 Men i like måte kommer også Ånden vår skrøpelighet til hjelp; for vi vet ikke hvad vi skal bede om, slik som vi trenger det; men Ånden selv går i forbønn for oss med usigelige sukk,
ตต อาตฺมาปิ สฺวยมฺ อสฺมากํ ทุรฺพฺพลตายา: สหายตฺวํ กโรติ; ยต: กึ ปฺรารฺถิตวฺยํ ตทฺ โพทฺธุํ วยํ น ศกฺนุม: , กินฺตฺวสฺปษฺไฏรารฺตฺตราไวราตฺมา สฺวยมฺ อสฺมนฺนิมิตฺตํ นิเวทยติฯ
27 og han som ransaker hjertene, vet hvad Åndens attrå er; for efter Guds vilje går han i forbønn for de hellige.
อปรมฺ อีศฺวราภิมตรูเปณ ปวิตฺรโลกานำ กฺฤเต นิเวทยติ ย อาตฺมา ตสฺยาภิปฺราโย'นฺตรฺยฺยามินา ชฺญายเตฯ
28 Og vi vet at alle ting tjener dem til gode som elsker Gud, dem som efter hans råd er kalt.
อปรมฺ อีศฺวรียนิรูปณานุสาเรณาหูตา: สนฺโต เย ตสฺมินฺ ปฺรียนฺเต สรฺวฺวาณิ มิลิตฺวา เตษำ มงฺคลํ สาธยนฺติ, เอตทฺ วยํ ชานีม: ฯ
29 For dem som han forut kjente, dem har han også forut bestemt til å bli likedannet med hans Sønns billede, forat han skulde være den førstefødte blandt mange brødre;
ยต อีศฺวโร พหุภฺราตฺฤณำ มเธฺย สฺวปุตฺรํ เชฺยษฺฐํ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉนฺ ยานฺ ปูรฺวฺวํ ลกฺษฺยีกฺฤตวานฺ ตานฺ ตสฺย ปฺรติมูรฺตฺยา: สาทฺฤศฺยปฺราปฺตฺยรฺถํ นฺยยุํกฺตฯ
30 og dem som han forut bestemte, dem har han også kalt; og dem som han kalte, dem har han også rettferdiggjort; og dem som han rettferdiggjorde, dem har han også herliggjort.
อปรญฺจ เตน เย นิยุกฺตาสฺต อาหูตา อปิ เย จ เตนาหูตาเสฺต สปุณฺยีกฺฤตา: , เย จ เตน สปุณฺยีกฺฤตาเสฺต วิภวยุกฺตา: ฯ
31 Hvad skal vi da si til dette? Er Gud for oss, hvem er da imot oss?
อิตฺยตฺร วยํ กึ พฺรูม: ? อีศฺวโร ยทฺยสฺมากํ สปกฺโษ ภวติ ตรฺหิ โก วิปกฺโษ'สฺมากํ?
32 Han som ikke sparte sin egen Sønn, men gav ham for oss alle, hvorledes skal han kunne annet enn gi oss alle ting med ham?
อาตฺมปุตฺรํ น รกฺษิตฺวา โย'สฺมากํ สรฺเวฺวษำ กฺฤเต ตํ ปฺรทตฺตวานฺ ส กึ เตน สหาสฺมภฺยมฺ อนฺยานิ สรฺวฺวาณิ น ทาสฺยติ?
33 Hvem vil anklage Guds utvalgte? Gud er den som rettferdiggjør;
อีศฺวรสฺยาภิรุจิเตษุ เกน โทษ อาโรปยิษฺยเต? ย อีศฺวรสฺตานฺ ปุณฺยวต อิว คณยติ กึ เตน?
34 hvem er den som fordømmer? Kristus er den som er død, ja, hvad mere er, som også er opstanden, som også er ved Guds høire hånd, som også går i forbønn for oss;
อปรํ เตโภฺย ทณฺฑทานาชฺญา วา เกน กริษฺยเต? โย'สฺมนฺนิมิตฺตํ ปฺราณานฺ ตฺยกฺตวานฺ เกวลํ ตนฺน กินฺตุ มฺฤตคณมธฺยาทฺ อุตฺถิตวานฺ, อปิ เจศฺวรสฺย ทกฺษิเณ ปารฺเศฺว ติษฺฐนฺ อทฺยาปฺยสฺมากํ นิมิตฺตํ ปฺรารฺถต เอวมฺภูโต ย: ขฺรีษฺฏ: กึ เตน?
35 hvem vil skille oss fra Kristi kjærlighet? Trengsel eller angst eller forfølgelse eller hunger eller nakenhet eller fare eller sverd?
อสฺมาภิ: สห ขฺรีษฺฏสฺย เปฺรมวิจฺเฉทํ ชนยิตุํ ก: ศกฺโนติ? เกฺลโศ วฺยสนํ วา ตาฑนา วา ทุรฺภิกฺษํ วา วสฺตฺรหีนตฺวํ วา ปฺราณสํศโย วา ขงฺโค วา กิเมตานิ ศกฺนุวนฺติ?
36 som skrevet er: For din skyld drepes vi hele dagen; vi er regnet som slaktefår.
กินฺตุ ลิขิตมฺ อาเสฺต, ยถา, วยํ ตว นิมิตฺตํ โสฺม มฺฤตฺยุวกฺเตฺร'ขิลํ ทินํฯ พลิรฺเทโย ยถา เมโษ วยํ คณฺยามเห ตถาฯ
37 Men i alt dette vinner vi mere enn seier ved ham som elsket oss.
อปรํ โย'สฺมาสุ ปฺรียเต เตไนตาสุ วิปตฺสุ วยํ สมฺยคฺ วิชยามเหฯ
38 For jeg er viss på at hverken død eller liv, hverken engler eller krefter, hverken det som nu er eller det som komme skal, eller nogen makt,
ยโต'สฺมากํ ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏเนศฺวรสฺย ยตฺ เปฺรม ตสฺมาทฺ อสฺมากํ วิจฺเฉทํ ชนยิตุํ มฺฤตฺยุ รฺชีวนํ วา ทิวฺยทูตา วา พลวนฺโต มุขฺยทูตา วา วรฺตฺตมาโน วา ภวิษฺยนฺ กาโล วา อุจฺจปทํ วา นีจปทํ วาปรํ กิมปิ สฺฤษฺฏวสฺตุ
39 hverken høide eller dybde eller nogen annen skapning skal kunne skille oss fra Guds kjærlighet i Kristus Jesus, vår Herre.
ไวเตษำ เกนาปิ น ศกฺยมิตฺยสฺมินฺ ทฺฤฒวิศฺวาโส มมาเสฺตฯ
