Salmenes 95

1 Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»