Salmenes 94

1 Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!

O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

2 Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!

Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

3 Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?

Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

4 De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.

Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

5 Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.

Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

6 Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.

Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

7 Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.

dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

8 Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?

Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

9 Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?

Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

10 Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?

Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

11 Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.

Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

12 Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov

Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

13 for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.

për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

14 For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;

Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

15 for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.

Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

16 Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?

Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

17 Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.

Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

18 Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!

Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

19 Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.

Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

20 Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?

Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

21 De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.

Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

22 Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.

Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

23 Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.

Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.