Salmenes 77

1 Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme. Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

エドトンの體にしたがひて伶長にうたはしめたるアサフのうた 我わがこゑをあげて神によばはん われ聲を神にあげなばその耳をわれにかたぶけたまはん

2 På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

わがなやみの日にわれ主をたづねまつれり 夜わが手をのべてゆるむることなかりき わがたましひは慰めらるるをいなみたり

3 Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. (Sela)

われ神をおもひいでて打なやむ われ思ひなげきてわが霊魂おとろへぬ (セラ)

4 Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

なんぢはわが眼をささへて閉がしめたまはず 我はものいふこと能はぬほどに惱みたり

5 Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

われむかしの日いにしへの年をおもへり

6 Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

われ夜わが歌をむもひいづ 我わが心にてふかくおもひわが霊魂はねもころに尋ねもとむ

7 Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

主はとこしへに棄たまふや 再びめぐみを垂たまはざるや

8 Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

その憐憫はのこりなく永遠にさり そのちかひは世々ながく廃れたるや

9 Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? (Sela)

神は恩をほどこすことを忘れたまふや 怒をもてそのあはれみを絨たまふや (セラ)

10 Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

斯るときに我いへらく此はただわが弱きがゆゑのみいで至上者のみぎの手のもろもろの年をおもひいでん

11 Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

われヤハの作爲をのべとなへん われ往古よりありし汝がくすしきみわざを思ひいたさん

12 Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

また我なんぢのすべての作爲をおもひいで汝のなしたまへることを深くおもはん

13 Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

紳よなんぢの途はいときよし 神のごとく大なる神はたれぞや

14 Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

なんぢは奇きみわざをなしたまへる神なり もろもろの民のあひだにその大能をしめし

15 Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. (Sela)

その臂をもてヤコブ、ヨセフの子輩なんぢの民をあがなひたまへり (セラ)

16 Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

かみよ大水なんぢを見たり おほみづ汝をみてをののき淵もまたふるへり

17 Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

雲はみづをそそぎいだし空はひびきをいだし なんぢの矢ははしりいでたり

18 Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

なんぢの雷鳴のこゑは暴風のうちにありき 電光は世をてらし地はふるひうごけり

19 Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.

なんぢの太道は海のなかにあり なんぢの徑はおほみづの中にあり なんぢの蹤跡はたづねがたかりき

20 Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.

なんぢその民をモーセとアロンとの手によりて羊の群のごとくみちびきたまへり