Salmenes 73

1 En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.

Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

2 Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.

Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

3 For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.

For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

4 For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.

For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

5 De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.

Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

6 Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.

Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

7 Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.

Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

8 De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.

Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

9 De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.

Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

10 Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.

Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

11 Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?

Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

12 Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.

Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

13 Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;

Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

14 jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.

eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

15 Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.

Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

16 Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine

Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

17 - inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.

- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

18 Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.

Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

19 Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.

Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

20 Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.

Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

21 Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,

Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

22 da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.

då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

23 Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.

Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

24 Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.

Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

25 Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.

Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

26 Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.

Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

27 For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.

For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

28 Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.

Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.