Salmenes 69

1 Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David. Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.

Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.

Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.

Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.

Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.

Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!

Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.

Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.

Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.

Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.

Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.

Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.

Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!

Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!

Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!

Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!

Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!

Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!

Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.

Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.

Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!

Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!

Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!

Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!

Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.

Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!

Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!

Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!

Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,

Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.

Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!

Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.

Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.

Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem,

Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.

Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.