Salmenes 68

1 Til sangmesteren; av David; en salme, en sang. Gud reiser sig, hans fiender spredes, og de som hater ham, flyr for hans åsyn.

Til songmeisteren; av David; ein salme, ein song. Gud reiser seg, hans fiendar vert spreidde, og dei som hatar honom, flyr for hans åsyn.

2 Likesom røk drives bort, så driver du dem bort; likesom voks smelter for ild, forgår de ugudelige for Guds åsyn.

Liksom røyk driv burt, so driv du deim burt; liksom voks brånar for eld, so gjeng dei ugudlege til grunnar for Guds åsyn.

3 Og de rettferdige gleder sig, de jubler for Guds åsyn og fryder sig med glede.

Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.

4 Syng for Gud, lovsyng hans navn, gjør vei for ham som farer frem på de øde marker, Herren er hans navn, og juble for hans åsyn!

Syng for Gud, syng lov for hans namn! Bygg veg for han som fer fram i øydemarker, Jah er namnet hans, og fegnast for hans åsyn!

5 Farløses far og enkers dommer er Gud i sin hellige bolig.

Far for farlause og domar for enkjor er Gud i sin heilage bustad.

6 Gud gir de enslige hus, fører fanger ut til lykke; bare de gjenstridige bor i et tørt land.

Gud gjev dei einslege hus og heim, han fører fangar ut til lukka; berre dei motstridige bur i turrlende.

7 Gud, da du drog ut foran ditt folk, da du skred frem gjennem ørkenen, (sela)

Gud, då du drog ut framfyre folket ditt, då du skreid fram i øydemarki (Sela)

8 da bevet jorden, og himlene dryppet for Guds åsyn, Sinai der borte, for Guds, Israels Guds åsyn.

då skalv jordi, ja, himmelen draup for Guds åsyn, Sinai der burte skalv for Guds, Israels Guds, åsyn.

9 Et rikelig regn spredte du, Gud; din arv, den utmattede, styrket du.

Rikelegt regn let du falla, Gud, du styrkte arven din då han var utmødd.

10 Ditt folk bosatte sig i landet; du laget det ved din godhet i stand for den elendige, Gud!

Ditt folk sette seg ned i landet; Gud, du var god og reidde det til for armingen.

11 Herren gir seierssang; stor er skaren av kvinner med gledesbudskap.

Herren gjev sigersong; ein stor skare av kvinnor kjem med gledebod.

12 Hærenes konger flyr, de flyr, og hun som sitter hjemme, deler bytte.

Kongar yver herar flyr, dei flyr, og ho som sit heime, deiler herfang.

13 Når I hviler mellem kveene, er det som en dues vinger, som er dekket med sølv, og hvis vingefjær har gullets grønnlige glans.

Når de ligg millom felæger, er det som sylvlagde duvevengjer, og vengfjører med grøn gullglima.

14 Når den Allmektige spreder konger der, da sner det på Salmon.

Når den Allmegtige spreider kongar der, er det som det snøar på Salmon.

15 Et Guds fjell er Basans fjell, et fjell med mange tinder er Basans fjell.

Eit Guds fjell er Basans fjell, eit fjell med mange kollar er Basans fjell.

16 Hvorfor ser I skjevt, I fjell med de mange tinder, til det fjell som Gud finner behag i å bo på? Herren skal også bo der evindelig.

Kvifor ser de skakt, de fjell med mange kollar, til det fjellet der Gud tekkjest å bu? Herren skal og bu der for alltid.

17 Guds vogner er to ganger ti tusen, tusen og atter tusen; Herren er iblandt dem, Sinai er i helligdommen.

Guds vogner er tvo gonger ti tusund, tusund på tusund, Herren er imillom deim, Sinai er i heilagdomen.

18 Du fór op i det høie, bortførte fanger, tok gaver blandt menneskene, også blandt de gjenstridige, for å bo der, Herre Gud!

Du for upp i det høge, førde fangar burt, tok gåvor millom menneskje, ogso av dei tråssuge, at du kunde bu der, Herre Gud.

19 Lovet være Herren dag efter dag! Legger man byrde på oss, så er Gud vår frelser. (Sela)

Lova vere Herren dag etter dag! Legg dei byrd på oss, er Gud vår frelsa. (Sela)

20 Gud er oss en Gud til frelse, og hos Herren, Israels Gud, er det utganger fra døden.

Gud er for oss ein Gud til frelsa, og hjå Herren, Herren er det utvegar frå dauden.

21 Ja, Gud knuser sine fienders hode, den hårrike isse på ham som vandrer i sin syndeskyld.

Ja, Gud krasar hovudet på sine fiendar, den hærde hovudkruna på honom som ferdast i si syndeskuld.

22 Herren sier: Fra Basan vil jeg hente tilbake, jeg vil hente tilbake fra havets dyp,

Herren segjer: «Frå Basan tek eg deim att, eg vil taka deim att frå havsens djup,

23 forat din fot må stampe i blod, dine hunders tunge få sin del av fiendene.

so foten din må trakka i blod, tunga åt hundarne dine få sin lut av fiendarne.»

24 De ser dine seierstog, Gud, min Guds, min konges, seierstog inn i helligdommen.

Dei ser di sigersferd, Gud, sigersferdi der min Gud, min konge, fer inn i heilagdomen.

25 Foran går sangere, bakefter harpespillere midt imellem jomfruer som slår på pauke.

Fyre gjeng songarar, etterpå harpespelarar midt imillom møyar som slær på trummor.

26 Lov Gud i forsamlingene, lov Herren, I som er av Israels kilde!

Lova Gud i samlingarne, lova Herren, de som er av Israels kjelda!

27 Der er Benjamin, den yngste, som hersker over dem, Judas fyrster med sin skare, Sebulons fyrster, Naftalis fyrster.

Der er Benjamin, den yngste, som er herre yver deim, hovdingarne av Juda - deira hop, hovdingarne av Sebulon, hovdingarne av Naftali.

28 Din Gud har tildelt dig styrke; styrk, Gud, det du har gjort for oss!

Din Gud hev bode at du skal vera sterk; Gud, styrk det som du hev gjort for oss!

29 For ditt tempel i Jerusalems skyld skal konger komme til dig med gaver.

For ditt tempel skuld yver Jerusalem vil kongar føra gåvor til deg.

30 Skjell på dyret i sivet, på stuteflokken med folke-kalvene, som kaster sig ned for dig med sølvstykker! Han spreder folkene som har lyst til strid.

Skjell på dyret i sevet, på stuteflokken og folkekalvarne, so dei kastar seg ned for deg med sylvstykke! Han spreider folk som er huga på strid.

31 Veldige menn skal komme fra Egypten, Etiopia skal i hast utrekke sine hender til Gud.

Velduge menner skal koma frå Egyptarland, Ætiopia skal skunda seg og retta henderne ut til Gud.

32 I jordens riker, syng for Gud, lovsyng Herren, (sela)

De rike på jordi, syng for Gud, syng lov for Herren! (Sela)

33 ham som farer frem i himlenes himler, de eldgamle! Se, han lar sin røst høre, en mektig røst.

Han som fer fram i dei eldegamle himle-himlar! Sjå, han let si røyst høyra, ei veldug røyst.

34 Gi Gud makt! Over Israel er hans høihet, og hans makt i skyene.

Gjev Gud magt! Yver Israel er hans høgd, og hans magt i dei høge skyer.

35 Forferdelig er du, Gud, fra dine helligdommer; Israels Gud, han gir folket makt og styrke. Lovet være Gud!

Skræmeleg er du, Gud, frå dine heilagdomar; Israels Gud, han gjev folket magt og styrke. Lova vere Gud!