Salmenes 56

1 Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat. Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.

Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

2 Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.

Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

3 På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.

Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

4 Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?

Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

5 Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.

Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

6 De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.

Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

7 Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!

Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

8 Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?

Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

9 Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.

Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

10 Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.

Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

11 Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?

W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

12 På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser.

Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

13 For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.

Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.