Salmenes 55

1 Til sangmesteren; med strengelek; en læresalme av David. Vend øret, Gud, til min bønn, og skjul dig ikke for min inderlige begjæring!

Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!

2 Gi akt på mig og svar mig! Mine sorgfylte tanker farer hit og dit, og jeg må stønne,

Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja

3 for fiendens røst, for den ugudeliges undertrykkelse; for de velter elendighet over mig, og i vrede forfølger de mig.

for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.

4 Mitt hjerte bever i mitt bryst, og dødens redsler er falt på mig.

Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.

5 Frykt og beven kommer over mig, og forferdelse legger sig over mig.

Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.

6 Og jeg sier: Gid jeg hadde vinger som duen! Da vilde jeg flyve bort og feste bo.

Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.

7 Se, jeg vilde flykte langt bort, jeg vilde ta herberge i ørkenen. (Sela)

Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)

8 Jeg vilde i hast søke mig et tilfluktssted for den rasende vind, for stormen.

Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»

9 Opsluk dem, Herre, kløv deres tungemål! For jeg ser vold og kiv i byen.

Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.

10 Dag og natt vandrer de omkring den på dens murer, og elendighet og ulykke er inneni den.

Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.

11 Fordervelse er inneni den, og undertrykkelse og svik viker ikke fra dens torv.

Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.

12 For ikke er det en fiende som håner mig, ellers vilde jeg bære det; ikke er det min avindsmann som ophøier sig over mig, ellers vilde jeg skjule mig for ham;

For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.

13 men det er du, du som var min likemann, min venn og min kjenning -

Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -

14 vi som levde sammen i fortrolig omgang, som vandret til Guds hus blandt den glade høitidsskare.

me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.

15 Ødeleggelse komme over dem! La dem fare levende ned i dødsriket! For ondskap hersker i deres bolig, i deres hjerte. (Sheol h7585)

Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)

16 Jeg vil rope til Gud, og Herren skal frelse mig.

Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.

17 Aften og morgen og middag vil jeg klage og sukke, så hører han min røst.

Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.

18 Han forløser min sjel fra striden imot mig og gir mig fred; for i mengde er de omkring mig.

Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.

19 Gud skal høre og svare dem - han troner jo fra fordums tid, (sela) dem som ikke vil bli anderledes, og som ikke frykter Gud.

Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.

20 Han legger hånd på dem som har fred med ham, han vanhelliger sin pakt.

Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.

21 Hans munns ord er glatte som smør, men hans hjertes tanke er strid; hans ord er bløtere enn olje, og dog er de dragne sverd.

Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.

22 Kast på Herren det som tynger dig! Han skal holde dig oppe; han skal i evighet ikke la den rettferdige rokkes.

Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.

23 Og du, Gud, skal støte dem ned i gravens dyp; blodgjerrige og falske menn skal ikke nå det halve av sine dager; men jeg setter min lit til dig.

Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.