Salmenes 44

1 Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme. Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. (Sela)

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden.

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.