Salmenes 44

1 Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme. Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.

Oh Dios, sa among mga igdulngog nadungog namo, Ang among mga amahan nanagsugilon kanamo, Sa buhat nga gibuhat mo sa ilang mga adlaw, Niadtong karaang mga adlaw.

2 Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.

Ikaw sa imong kamot naghingilin sa mga nasud; Apan (sila) gipahamutang mo: Gisakit mo ang mga katawohan; Apan gipapatlaag mo (sila) sa halayong dapit.

3 For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.

Kay (sila) wala makapanag-iya sa yuta pinaagi sa ilang kaugalingong pinuti, Ni sa ilang kaugalingong bukton nangaluwas (sila) Kondili sa imong toong kamot, ug sa imong bukton, ug sa kahayag sa imong nawong, Tungod kay nalooy ikaw kanila.

4 Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!

Ikaw Oh Dios, mao ang akong Hari: Magsugo ka ug kaluwasan alang kang Jacob.

5 Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.

Pinaagi kanimo papahawaon namo ang among mga kabatok: Pinaagi sa imong ngalan among pagatumban ang mga nagatindog batok kanamo.

6 For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,

Kay ako dili mosalig sa akong pana, Ni magaluwas kanako ang akong espada.

7 men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.

Apan ikaw nagluwas kanamo gikan sa among mga kabatok, Ug gipakaulawan mo (sila) ang mga nanagdumot kanamo.

8 Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. (Sela)

Diha sa Dios anaa ang among pagpangandak sa tibook nga adlaw, Ug magahatag kami sa among mga pasalamat sa imong ngalan sa walay katapusan. (Selah)

9 Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.

Apan karon imong gisalikway kami, ug gidala mo kami ngadto sa kaulawan, Ug wala ka na mogula uban sa among kasundalohan.

10 Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.

Gipasibog mo kami gikan sa among kabatok; Ug kadtong nanagdumot kanamo nanagpangagaw gikan kanamo alang sa ilang kaugalingon.

11 Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.

Gibutang mo kami sama sa mga carnero nga gitagana alang sa pagkaon, Ug gipapatlaag mo kami sa taliwala sa mga nasud.

12 Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.

Gibaligya mo ang imong katawohan sa walay bili, Ug wala madugangi ang imong bahandi tungod sa ilang bili.

13 Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.

Gibuhat mo kami ingon nga usa ka kaulawan sa among mga silingan, Usa ka yubitonon ug talamayon kanila nga nagalibut kanamo.

14 Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.

Gihimo mo kami nga usa ka pagya sa taliwala sa mga nasud, Usa ka yango-yangoan sa ulo sa taliwala sa mga katawohan.

15 Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,

Sa tibook nga adlaw ania ang akong kaulawan sa atubangan ko, Ug ang kaulaw sa akong nawong nagatabon kanako,

16 når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.

Tungod kay ang tingog niya nga nagatamay ug nagabalikas kanako, Pinaagi sa katarungan sa kaaway ug sa tigpapanimalus.

17 Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.

Kini ngatanan mingdangat sa ibabaw namo; bisan pa niini wala kami malimot kanimo, Ni maglapas kami sa imong tugon.

18 Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,

Ang among kasingkasing wala motalikod, Ni mosimang ang among mga lakang gikan sa imong dalan,

19 så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.

Nga bisan ikaw nagdugmok kanamo sa dapit sa mga irong-ihalas, Ug gitabonan mo kami sa landong sa kamatayon.

20 Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,

Kong mahikalimot kami sa ngalan sa among Dios, Kun nabayaw ang among mga kamot sa lain nga dios;

21 skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.

Dili ba kami pagasusihon sa Dios? Kay siya nahibalo sa mga tinago sa kasingkasing.

22 Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.

Oo, tungod kanimo gipamatay kami sa tibook nga adlaw; Ginaisip kami ingon sa mga carnero alang sa ihawan.

23 Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!

Pagmata, ngano nga nagakatulog ka, Oh Ginoo? Bumangon ka, ayaw kami pag-isalikway sa walay katapusan.

24 Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?

Ngano ba nga ginatagoan mo man ang imong nawong, Ug hingkalimtan mo ang among kasakit, ug ang among pagkadinaugdaug?

25 For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden.

Kay ang among kalag gipaumod ngadto sa abug: Ang among lawas nagatapot ngadto sa yuta.

26 Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!

Bumangon ka sa pagtabang q2 kanamo, Ug tubson mo kami tungod sa imong mahigugmaong-kalolot.