Salmenes 38

1 En salme av David; til ihukommelse. Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!

Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

2 For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.

For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

3 Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.

Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

4 For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.

For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

5 Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.

Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

6 Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.

Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

7 For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.

For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

8 Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.

Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

9 Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.

Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

10 Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.

Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

11 Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.

Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

12 Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.

Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

13 Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.

Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

14 Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.

Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

15 For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!

For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

16 For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.

For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

17 For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.

For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

18 For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.

For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

19 Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.

Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

20 Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.

Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

21 Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!

Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

22 Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!

Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!