Salmenes 34

1 Av David, da han tedde sig som vanvittig for Abimelek, og denne jog ham fra sig, og han gikk bort. Jeg vil love Herren til enhver tid, hans pris skal alltid være i min munn.

Ya Dawudi. Bwe yeefuula okuba omugu w’eddalu mu maaso ga Abimereki, oluvannyuma eyamugoba, era naye n’amuviira. Nnaagulumizanga Mukama buli kiseera, akamwa kange kanaamutenderezanga bulijjo.

2 Min sjel skal rose sig av Herren; de saktmodige skal høre det og glede sig.

Omwoyo gwange guneenyumiririzanga mu Mukama; ababonyaabonyezebwa bawulire bajaguzenga.

3 Pris Herrens storhet med mig, og la oss sammen ophøie hans navn!

Kale tutendereze Mukama, ffenna tugulumizenga erinnya lye.

4 Jeg søkte Herren, og han svarte mig, og han fridde mig fra alt det som forferdet mig.

Nanoonya Mukama, n’annyanukula; n’ammalamu okutya kwonna.

5 De så op til ham og strålte av glede, og deres åsyn rødmet aldri av skam.

Abamwesiga banajjulanga essanyu, era tebaaswalenga.

6 Denne elendige ropte, og Herren hørte, og han frelste ham av alle hans trengsler.

Omunaku ono yakoowoola Mukama n’amwanukula, n’amumalako ebyali bimuteganya byonna.

7 Herrens engel leirer sig rundt omkring dem som frykter ham, og han utfrir dem.

Malayika wa Mukama yeebungulula abo abatya Mukama, n’abawonya.

8 Smak og se at Herren er god! Salig er den mann som tar sin tilflukt til ham.

Mulegeeko mulabe nga Mukama bw’ali omulungi! Balina omukisa abaddukira gy’ali.

9 Frykt Herren, I hans hellige! For intet fattes dem som frykter ham.

Musseemu Mukama ekitiibwa mmwe abatukuvu be, kubanga abamutya tebaajulenga.

10 De unge løver lider nød og hungrer, men dem som søker Herren, fattes ikke noget godt.

Empologoma zirumwa enjala ne ziggwaamu amaanyi; naye abo abanoonya Mukama, ebirungi tebiibaggwengako.

11 Kom, barn, hør mig! Jeg vil lære eder Herrens frykt.

Mujje wano baana bange, mumpulirize; mbayigirize okutya Mukama.

12 Hvem er den mann som har lyst til liv, som ønsker sig dager til å se lykke?

Oyagala okuwangaala mu bulamu obulungi, okuba mu ssanyu emyaka emingi?

13 Hold din tunge fra ondt og dine leber fra å tale svik!

Olulimi lwo lukuumenga luleme okwogera ebitasaana, n’akamwa ko kaleme okwogera eby’obulimba.

14 Vik fra ondt og gjør godt, søk fred og jag efter den!

Lekeraawo okukola ebibi, okolenga ebirungi; noonya emirembe era ogigobererenga.

15 Herrens øine er vendt til de rettferdige, og hans ører til deres rop.

Amaaso ga Mukama gatunuulira abo abatuukirivu, n’amatu ge gawulira okukaaba kwabwe.

16 Herrens åsyn er imot dem som gjør ondt, for å utrydde deres ihukommelse av jorden.

Mukama amaliridde okumalawo abakola ebibi, okubasaanyizaawo ddala n’obutaddayo kujjukirwa ku nsi.

17 Hine roper, og Herren hører, og av alle deres trengsler utfrir han dem.

Abatuukirivu bakoowoola Mukama n’abawulira n’abawonya mu byonna ebiba bibateganya.

18 Herren er nær hos dem som har et sønderbrutt hjerte, og han frelser dem som har en sønderknust ånd.

Mukama abeera kumpi n’abalina emitima egimenyese, era alokola abo abalina emyoyo egyennyise.

19 Mange er den rettferdiges ulykker, men Herren utfrir ham av dem alle.

Omuntu omutuukirivu ayinza n’okuba n’ebizibu bingi, naye byonna Mukama abimuyisaamu.

20 Han tar vare på alle hans ben, ikke ett av dem blir sønderbrutt.

Amagumba ge gonna Mukama agakuuma, ne watabaawo na limu limenyeka.

21 Ulykke dreper den ugudelige, og de som hater den rettferdige, dømmes skyldige.

Ekibi kiritta abakola ebibi, n’abalabe b’abatuukirivu balibonerezebwa.

22 Herren forløser sine tjeneres sjel, og ingen av dem som tar sin tilflukt til ham, dømmes skyldig.

Mukama anunula abaweereza be; so tewali n’omu ku abo abaddukira gy’ali alibonerezebwa.