Salmenes 25

1 Av David. Til dig, Herre, løfter jeg min sjel.

Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.

2 Min Gud, til dig har jeg satt min lit; la mig ikke bli til skamme, la ikke mine fiender fryde sig over mig!

Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!

3 Ja, ingen av dem som bier på dig, skal bli til skamme; de skal bli til skamme som er troløse uten årsak.

Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.

4 Herre, la mig kjenne dine veier, lær mig dine stier!

Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!

5 Led mig frem i din trofasthet og lær mig! for du er min frelses Gud, på dig bier jeg hele dagen.

Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.

6 Herre, kom din barmhjertighet i hu og din miskunnhets gjerninger! for de er fra evighet.

Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.

7 Kom ikke min ungdoms synder og mine misgjerninger i hu! Kom mig i hu efter din miskunnhet for din godhets skyld, Herre!

Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!

8 Herren er god og rettvis; derfor lærer han syndere veien.

Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.

9 Han leder de saktmodige i det som rett er, og lærer de saktmodige sin vei.

Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.

10 Alle Herrens stier er miskunnhet og trofasthet imot dem som holder hans pakt og hans vidnesbyrd.

Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.

11 For ditt navns skyld, Herre, forlat mig min misgjerning! for den er stor.

For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!

12 Hvem er den mann som frykter Herren? Ham lærer han den vei han skal velge.

Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.

13 Hans sjel skal stadig ha det godt, og hans avkom skal arve landet.

Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.

14 Herren har fortrolig samfund med dem som frykter ham, og hans pakt skal bli dem kunngjort.

Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.

15 Mine øine er alltid vendt til Herren, for han drar mine føtter ut av garnet.

Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.

16 Vend dig til mig og vær mig nådig! for jeg er enslig og elendig.

Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.

17 Mitt hjertes angst har de gjort stor; før mig ut av mine trengsler!

Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!

18 Se min elendighet og min nød, og forlat mig alle mine synder!

Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!

19 Se mine fiender, de er mange, og de hater mig med urettferdig hat.

Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.

20 Bevar min sjel og redd mig, la mig ikke bli til skamme! for jeg tar min tilflukt til dig.

Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.

21 La uskyld og opriktighet verge mig! for jeg bier på dig.

Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.

22 Forløs, Gud, Israel av alle dets trengsler!

Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!