Salmenes 22

1 Til sangmesteren; efter "Morgenrødens hind"; en salme av David. Min Gud! Min Gud! Hvorfor har du forlatt mig? Langt borte fra min frelse er min klages ord.

あけぼのの鹿の調にあはせて伶長にうたはしめたるダビデの歌 わが神わが神なんぞ我をすてたまふや 何なれば遠くはなれて我をすくはず わが歎きのこゑをきき給はざるか

2 Min Gud! Jeg roper om dagen, og du svarer ikke, og om natten, og jeg får ikke tie.

ああわが神われ昼よばはれども汝こたへたまはず 夜よばはれどもわれ平安をえず

3 Og du er dog hellig, du som troner over Israels lovsanger.

然はあれイスラエルの讃美のなかに住たまふものよ汝はきよし

4 Til dig satte våre fedre sin lit; de satte sin lit til dig, og du utfridde dem.

われらの列祖はなんぢに依頼めり かれら依頼みたればこれを助けたまへり

5 Til dig ropte de, og de blev reddet; til dig satte de sin lit, og de blev ikke til skamme.

かれら汝をよびて援をえ汝によりたのみて恥をおへることなかりき

6 Men jeg er en orm og ikke en mann, menneskers spott og folks forakt.

然はあれどわれは蟲にして人にあらず 世にそしられ民にいやしめらる

7 Alle de som ser mig, spotter mig, vrenger munnen, ryster på hodet og sier:

すべてわれを見るものはわれをあざみわらひ 口唇をそらし首をふりていふ

8 Sett din vei i Herrens hånd! Han skal redde ham, han skal utfri ham, siden han har behag i ham.

かれはヱホバによりたのめりヱホバ助くべし ヱホバかれを悦びたまふが故にたすくべしと

9 Ja, du er den som drog mig frem av mors liv, som lot mig hvile trygt ved min mors bryst.

されど汝はわれを胎内よりいだし絵へるものなり わが母のふところにありしとき既になんぢに依頼ましめたまへり

10 På dig er jeg kastet fra mors liv; fra min mors skjød er du min Gud.

我うまれいでしより汝にゆだねられたり わが母われを生しときより汝はわが神なり

11 Vær ikke langt borte fra mig! for trengselen er nær, og det er ingen hjelper.

われに遠ざかりたまふなかれ 患難ちかづき又すくふものなければなり

12 Sterke okser omringer mig, Basans okser kringsetter mig.

おほくの牡牛われをめぐりバサンの力つよき牡牛われをかこめり

13 De spiler op sin munn imot mig som en sønderrivende og brølende løve.

かれらは口をあけて我にむかひ物をかきさき吼うだく獅のごとし

14 Jeg er utøst som vann, og alle mine ben skiller sig at; mitt hjerte er som voks, smeltet midt i mitt liv.

われ水のごとくそそぎいだされ わがもろもろの骨ははづれ わが心は蝋のごとくなりて腹のうちに鎔たり

15 Min kraft er optørket som et potteskår, og min tunge henger fast ved mine gommer, og i dødens støv legger du mig.

わが力はかわきて陶器のくだけのごとく わが舌は齶にひたつけり なんぢわれを死の塵にふさせたまへり

16 For hunder omringer mig, de ondes hop kringsetter mig; de har gjennemboret mine hender og mine føtter.

そは犬われをめぐり惡きものの群われをかこみてわが手およびわが足をさしつらぬけり

17 Jeg kan telle alle mine ben; de ser til, de ser på mig med lyst.

わが骨はことごとく數ふるばかりになりぬ 惡きものの目をとめて我をみる

18 De deler mine klær mellem sig og kaster lodd om min kjortel.

かれらたがひにわが衣をわかち我がしたぎを鬮にす

19 Men du? Herre, vær ikke langt borte, du min styrke, skynd dig å hjelpe mig!

ヱホバよ遠くはなれ居たまふなかれ わが力よねがはくは速きたりてわれを授けたまへ

20 Redd min sjel fra sverdet, mitt eneste fra hunders vold!

わがたましひを劍より助けいだし わが生命を犬のたけきいきほひより脱れしめたまへ

21 Frels mig fra løvens gap, og fra villoksenes horn - du bønnhører mig!

われを獅の口また野牛のつのより救ひいだしたまへ なんぢ我にこたへたまへり

22 Jeg vil kunngjøre ditt navn for mine brødre, midt i menigheten vil jeg love dig.

われなんぢの名をわが兄弟にのべつたへ なんぢを會のなかにて讃たたへん

23 I som frykter Herren, lov ham, all Jakobs ætt, ær ham, og frykt for ham, all Israels ætt!

ヱホバを懼るるものよヱホバをほめたたへよ ヤコブのもろもろの裔よヱホバをあがめよ イスラエルのもろもろのすゑよヱホバを畏め

24 For han har ikke foraktet og ikke avskydd den elendiges elendighet og ikke skjult sitt åsyn for ham; men da han ropte til ham, hørte han.

ヱホバはなやむものの辛苦をかろしめ棄たまはず これに聖顔をおほふことなくしてその叫ぶときにききたまへばなり

25 Fra dig utgår min pris i en stor forsamling; mine løfter vil jeg holde for deres øine som frykter ham.

大なる會のなかにてわが汝をほめたたふるは汝よりいづるなり わが誓ひしことはヱホバをおそるる者のまへにてことごとく償はん

26 De saktmodige skal ete og bli mette; de som søker Herren, skal love ham; eders hjerte leve til evig tid!

謙遜者はくらひて飽ことをえ ヱホバをたづねもとむるものはヱホバをほめたたへん 願くはなんぢらの心とこしへに生んことを

27 Alle jordens ender skal komme det i hu og vende om til Herren, og alle folkenes slekter skal tilbede for ditt åsyn.

地のはては皆おもひいだしてヱホバに歸りもろもろの國の族はみな前にふしをがむべし

28 For riket hører Herren til, og han hersker over folkene.

國はヱホバのものなればなり ヱホバはもろもろの國人をすべをさめたまふ

29 Alle jordens rikmenn skal ete og tilbede; for hans åsyn skal alle de bøie sig som stiger ned i støvet, og den som ikke kan holde sin sjel i live.

地のこえたるものは皆くらひてヱホバををがみ塵にくたるものと己がたましひを存ふること能はざるものと皆そのみまへに拝脆かん

30 Efterkommerne skal tjene ham, der skal fortelles om Herren til efterslekten.

たみの裔のうちにヱホバにつかる者あらん 主のことは代々にかたりつたへらるべし

31 De skal komme og kunngjøre hans rettferdighet for det folk som blir født, at han har gjort det.

かれら來りて此はヱホバの行爲なりとてその義を後にうまるる民にのべつたへん